O związkach

W tym artykule opiszę moje spojrzenie na związki długie i krótkie, rozumiejąc przez to te relacje z kobietami, w których sypiamy z jedną kobietą więcej niż jeden raz. Na początek opiszę skrótowo mój model związkowy, czyli to jak ja rozwiązuję organizacyjnie te sprawy.

Jednorazowe przygody są fajne, ale nie dają wszystkiego. Seks z partnerką z którym nie jesteśmy wzajemnie "dotarci" bywa nie najlepszy. Oprócz tego ja też potrzebuję emocjonalnej bliskości i towarzystwa kobiety, czego nie dają jednorazowe przygody. Z drugiej jednak strony nie mam najmniejszej ochoty pakować się w monogamiczny związek, w którym jedna kobieta miałaby mocno ograniczać moje możliwości z innymi kobietami. Radzę sobie z tym dylematem w taki sposób, że utrzymuję równolegle kilka "związków nieograniczających". Spotykam się z kilkoma kobietami, ale daję którejkolwiek z nich możliwości kontrolowania mojego życia. W ten sposób mam dostęp nie tylko do seksu, ale także do czułości i towarzystwa, ale bez ograniczeń wynikających z typowego związku. A jeżeli coś pójdzie nie tak, jeżeli się pokłócę albo kobieta zrobi focha, to mogę od razu spotkać się z inną, co daje mi bardzo przyjemny komfort psychiczny.

Problemem w związkach monogamicznych jest to, że w ramach tej formuły jesteśmy uzależnieni od

jednej kobiety. I jeżeli się pokłócimy, jeżeli ona postanowi odstawić focha, to jesteśmy "na lodzie", a to nie jest fajne. Jeżeli ktoś bazuje emocjonalnie i seksualnie na jednej osobie, to w momencie tymczasowego odebrania mu tego, jego świat tymczasowo się zawala. Co gorsza, często kobieta zauważa to, że jej facet boleśnie odczuwa każdą poważniejszą kłótnię czy foch z jej strony i zaczyna to stosować jako narzędzie do wymuszania różnych rzeczy. Oczywiście są też dobre związki monogamiczne i w takim związku można być nawet bardzo szczęśliwym, ale w przypadku wystąpienia problemów są one o wiele bardziej bolesne.

Teraz przejdźmy do podstawowej "mechaniki" związku dowolnego typu. To nie jest nic specjalnie odkrywczego, ale wiem z doświadczenia, że wielu ludzi ma bardzo nieuporządkowane poglądy w tej kwestii.

Kiedy i dlaczego powstaje związek? Są trzy elementy:

1 - Dostateczna wzajemna atrakcyjność.

2 - Obustronny brak lepszych opcji.

3 - Przełamanie barier, zrealizowanie związku.

1: Chodzi o atrakcyjność w sensie SUMY WSZYSTKIEGO, co podoba się jednej osobie w drugiej.

To mogą być takie rzeczy jak wygląd fizyczny, osobowość, inteligencja, pieniądze czy postrzegana wartość seksualna - to na ile dobrą w łóżku wygląda dana osoba. Kryteria są różne dla różnych osób, a nawet różne dla tej samej osoby w różnych związkach.

Atrakcyjność musi być DOSTATECZNA. To oznacza, że dana osoba musi się podobać drugiej, ale nie musi być ideałem. Wystarczy, że podoba się tylko trochę.

Atrakcyjność musi oczywiście być WZAJEMNA, aby powstał związek.

2: Konieczny jest obustronny brak lepszych opcji. Jeżeli facet ma do wyboru dwie kobiety i jedna podoba mu się bardziej, a druga mniej, to najczęściej oczywiście wybierze tę fajniejszą. Kobiety mają tak samo i często chodzi nie o to, że facet nie podoba się w ogóle kobiecie, ale o to, że ona ma jakąś lepszą opcję.

3: Często dwie osoby podobają się sobie wzajemnie, ale do niczego nie dochodzi, bo nikt nie wykonuje odpowiednich kroków. Są bariery, pierwsze lody do przełamania i ktoś kto musi zrobić, najczęściej mężczyzna. I nie chodzi o samo okazania zainteresowania, ale o przeprowadzenie tego od A do Z i to w KOMFORTOWY sposób, a nie w atmosferze spięcia i nerwowości. Ogromny wpływ na ten punkt mają okoliczności, w jakich ludzie mają ze sobą kontakt. W pracy czy na imprezie u znajomych bariery są łatwiejsze, a na ulicy czy w klubie trudniejsze do pokonania.

Moim zdaniem ludzie mają tendencję do przeceniania znaczego tego pierwszego punktu i do niedoceniania dwóch następnych. Lubią myśleć, że ich związki są wynikiem nadzwyczajnej kompatybilności ich i drugiej osoby, a nie wynikiem tego, że po prostu spotkali się w sprzyjających okolicznościach i akurat żadne z nich nie miało lepszej opcji. Brutalna prawda w stylu "moja Kasia uważa mnie za przeciętniaka, ale zeszła się ze mną, bo akurat nie miała nikogo innego" nie sprawia bynajmniej, że dany facet czuje się dobrze. Tak samo jak brutalna prawda w stylu "gdyby mój Marcin mógł mieć jakąkolwiek atrakcyjną fizycznie kobietę, to nigdy by na mnie nie spojrzał" nie jest czymś, o czym lubią myśleć kobiety.

Oddzielną sprawą jest to, jak ludzie oszukują się odnośnie tego, co dokładnie zadziałało jako "dostateczna atrakcyjność", czyli jakie czynniki faktycznie przekonały do nich drugą osobę. Najbardziej nachalnie rzucającym się w oczy przykładem takiej sytuacji są te związki, w których kobieta jest z facetem dla kasy. Oczywiście przyznanie prawda, często nawet przed samym sobą, byłoby straszliwym ciosem dla ego i zdrowia emocjonalnego większości tych facetów, więc tworzą oni sobie wokół tego słodkie iluzje w stylu "ona mnie kocha", "zaiskrzyło między nami" czy też "jakoś się zeszliśmy". Sorry, ale prawda jest taka, że WIĘKSZOŚĆ związków w wieku od 25 w górę ma mniejszy czy większy podtekst finansowy. I ja tu nie mówię tylko o laskach mocno lecących na kasę, ja tu mówię przede wszystkim o przeciętnych, normalnych kobietach, które zwracają uwagę na te sprawy i które myślą o tym, jak by wyglądało założenie i utrzymanie rodziny w wykonaniu tego faceta. Nie ma w tym nic złego, bo założenie rodziny i utrzymanie dziecka to bardzo ważny obowiązek, ale nie zmienia to tego, że jest masa facetów oszukujących się w tym względzie.

Wielu ludzi uważa, że związek powinien opierać się na miłości. Niewątpliwie miłość, jako zachłyśnięcie się hormonami, potrafi być niesłychanie przyjemna. Ale miłość ma to do siebie, że przemija. Ludzie najpierw się kochają, potem się lubią, a potem czynają mieć siebie dosyć. Jeżeli ktoś chciałby stworzyć stabilny, wieloletni związek, to moim zdaniem związek oparty na pieniądzach jest paradoksalnie stabilniejszy od związku opartego na emocjach, bo opiera się na solidnej "wymianie handlowej", a nie na słabnących stopniowo emocjach.

Ogólna sytuacja ze związkami wygląda tak, że bardzo często powstają one na bardzo kruchych podstawach. Spotyka się dwójka ludzi, którzy z BRAKU INNYCH OPCJI schodzą się razem i

dopowiadają do tego mitologię, że niby ich relacje są takie wyjątkowe. Oczywiście potem, w wyniku spędzonego razem czasu, wykształca się poczucie przywiązania i bliskości, ale nadal wiele związków ma wątłe fundamenty i jeżeli pojawi się nowa, atrakcyjniejsza osoba, to bardzo często kończy się to zdradą lub wymianą partnera na lepszy model.

Na czym może opierać się związek?

Jeżeli ktoś opiera swój związek na miłości, to ten związek będzie niestabilny, a jego jakość mocno spadnie gdy po obu stronach opadną emocje. Euforia zniknie, a problemy które przedtem nie miały znaczenia, nagle zaczną być odczuwalne.

Jeżeli ktoś opiera swój związek na kompatybilności osobowości (nie mylić z miłością), zainteresowań i stylu życia, to związek będzie w miarę stabilny, ale w takim układzie facet jest "przyjacielem, z którym uprawia się dodatkowo seks". Taki związek ma swoje zalety, a jeżeli ktoś chciałby ożenić się i założyć rodzinę, to jest niezła opcja. Jego wadą jest jednak to, że więzy łączące parę tak naprawdę wykraczają niewiele poza przyjaźń. I kobieta w razie czego zdradzi go bez większych oporów, a jeżeli w związku wystąpią problemy, to ona może go rzucić i zastąpić innym facetem. Typowa sytuacja, w której kobieta wymusza na mężczyźnie różne ustępstwa, ma miejsce właśnie w takim związku.

Jeżeli ktoś opiera swój związek na pieniądzach, to ten związek będzie stabilny, ale jest WYSOCE prawdopodobne, że kobieta będzie go zdradzać. Niemniej jednak, jeżeli komuś to nie przeszkadza, to jest całkiem dobra opcja, ponieważ w ten sposób mężczyzna słaby z kobietami może być z atrakcyjnymi partnerkami, które normalnie byłyby poza jego zasięgiem.

W takim razie, na czym moim zdaniem powinien być oparty dobry związek?

Odpowiedź jest bardzo prosta:

DOBRY SEKS.

To jest PODSTAWOWA prawda na temat związków, ale często ludzie jej nie dostrzegają, nie widzą jej pod grubą warstwą głupot i bzdur jakie można usłyszeć odnośnie tej kwestii. Jasne, trochę się o tym mówi, ale za mało w porównaniu z mówieniem o innych rzeczach, co buduje zafałszowany obraz sytuacji. Przyczyn takiej sytuacji jest kilka:

1: Kobiety na ogół nie lubią mówić o tym, jak ważne są dla nich sprawy seksualne, bo nie chcą być postrzegane jako "dziwki".

2: Co do mężczyzn, to moim zdaniem WIĘKSZOŚĆ mężczyzn jest słaba w łóżku, ale uważa zupełnie inaczej. I oni nie chcą myśleć"moje związki są kiepskie, bo jestem słaby w łóżku". Wolą myśleć, że to wina kobiety, bo "kobiety są porąbane i nie da się ich zrozumieć".

3: Najbardziej zakamuflowana przyczyna, czyli ograniczony zakres doświadczeń kobiety. Przeciętna kobieta ma w życiu kilku partnerów, a większość facetów jest słaba w łóżku. W wyniku tego wiele kobiet ma w życiu TYLKO słabych partnerów i ich skala w tym zakresie leży od "słabo" do "bardzo słabo". A przy takiej skali, jeżeli miała faceta slabego i bardzo słabego w łóżku, to ten który był słaby będzie przez nią postrzegany jako "ok w łóżku", bo będzie porównywany z tym bardzo słabym.

Ale zaraz, czy jeżeli w jej skali bycie słabym jest "ok", to czy to nie oznacza, że ich związek będzie dobry, bo w skali jej doświadczeń taki seks będzie zadowalający? Nie. Skala jej doświadczeń to jedno, a skala JEJ CIAŁA to dwie rożne rzeczy. Ona może myśleć, że jest zadowolona, ale jej ciało po prostu nie produkuje takich doznań, które czyniłyby ją naprawdę szczęśliwą. Jej zadowolenie jest w istocie tylko połowiczne i to rzutuje na jej emocje, na jej stosunek do związku i do faceta.

Gdy kobieta spotyka faceta DOBREGO W ŁÓŻKU (a nie tylko mniej słabego od pozostałych), to wygląda to zupełnie inaczej. W takiej sytuacji JEJ WŁASNE CIAŁO staje się "rzecznikiem prasowym" faceta. A taki głos może zdziałać naprawdę dużo. Wiele kobiet, zwłaszcza tych mniej doświadczonych, zaczyna myśleć "skoro w łóżku czuję się z nim tak doskonale, to może to jest ON, może to jest facet mojego życia?". I wtedy taka kobieta zaczyna patrzeć na tego faceta w pierwszej kolejności przez taki właśnie pryzmat, a różne problemy czy niedoskonałości faceta rozpatruje właśnie w tym kontekście, myśląc "tak, on ma wady, ale czuję się z nim tak niesamowicie słodko". Kobieta bardziej doświadczona, która miała już kiedyś faceta dobrego w łóżku może podejść do tego mniej emocjonalnie, ale i tak będzie to dla niej miało ogromną wartość. Pomyśli sobie "jaki by nie był, jest cudowny w łóżku, musimy być razem, przynajmniej jako tylko kochankowie".

Oczywiście dobry seks nie daje idealnego antidotum na wszystkie problemy, jakieś zawsze będą, ale zmienia bardzo, bardzo dużo. To można przyrównać do zarobków w pracy. Jeżeli ktoś zarabia powiedzmy 3 tysiące na rękę, to ma normalną pracę i jeżeli szelf jest irytujący, praca ciężka, stosunki ze współpracownikami złe, a dojazd długi i zakorkowany, to ta osoba wcześniej czy później zacznie myśleć o zmianie miejsca pracy. Ale co by się stało, gdyby zaoferować tej samej osobie 20 tysięcy na rękę za tę samą pracę? Sprawa jest bardzo prosta, dla większości osób wady szefa, współpracowników, wykonywanych zadań czy dojazdu przestałyby mieć znaczenie, bo dostawaliby za to 20 tysięcy, a nie 3 tysiące. Tak samo jest z kobietami i seksem - kobieta jest w stanie dać bardzo wiele i znieść bardzo wiele, JEŻELI otrzymuje za to odpowiednią rekompensatę. POZIOM JAKOŚĆI zachowań ze strony kobiety, jej stosunek i szacunek dla faceta będzie zupełnie inny przy łóżkowym ekwiwalencie 3 tysięcy, a inny przy łóżkowym ekwiwalencie 20 tysięcy.

O dominacji i (nie)równoważności w związku.

Mało który związek jest relacją dwóch idealnie równorzędnych partnerów. W prawie każdym związku jest jakaś hierchia, jest partner dominujący i partner zdominowany, a w ostrzejszej wersji "dziobący" i "dziobany". Można to najłatwiej zauważyć w najbardziej skrajnej, najostrzejszej formie, czyli w związkach toksycznych. Kilka krótkich przykładów z życia takich związków:

- Kobieta werbalnie upokarza swojego faceta przy jego kolegach. On stoi obok i nic nie mówi, a ona się produkuje na temat tego, jakim on jest ofermą i ciapą.

- Facet regularnie bije atrakcyjną, inteligentną i bogatą dziewczynę z dobrego domu, która zasadniczo mogłaby przebierać w facetach.

- Facet nie pracuje, pije i ćpa w domu, a atrakcyjna laska pracuje, utrzymując ich oboje. LATAMI.

- Kobieta domaga się zakupu drogiej torebki. On odmawia, a ona rzuca się na niego z paznokciami.

- Kobieta zdradza faceta z jego własnym kolegą i chodzi po rodzinnym osiedlu całej trójki z tymże kochankiem TRZYMAJĄC SIĘ Z NIM ZA RĘKĘ, robiąc z niego otwarcie rogacza. A jej facet toleruje to całymi latami.

- Kobieta okrada faceta, kradnąc nocą pieniądze z jego portfela.

Podejrzewam, że wiele osób czytających tego bloga miało okazję zaobserwować wśród swoich znajomych przynajmniej jeden taki toksyczny związek. Ja znam wielu ludzi, którzy byli w takich związkach i co istotne, w większości takich związków to kobiety toksycznie dominowały mężczyzn, odwrotne sytuacje były o wiele rzadsze. Jedną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest to, że kobiety są często bardziej ogarnięte i bardziej bezwzględne w tej dziedzinie życia, częściej też posuwają się do manipulacji i grania na emocjach drugiej osoby.

Związki toksyczne zwracają na siebie uwagę, bo są skrajnymi przypadkami podporządkowania sobie jednej osoby przez drugą. Ale na każdy związek toksyczny przypada MASA związków, w których jeden partner dominuje drugiego w mniej toksyczny, mniej drastyczny sposób. To są różne, często drobne sprawy:

- Kto decyduje o tym, jak para spędza wspólnie czas? Czy to jest podział 50:50? A może 60:40 lub 70:30?

- Kto decyduje o tym, jak para spędza wakacje? 50:50?

- W jakim stopniu uwzględniane są potrzeby emocjonalne obu stron? Czy obie strony mają tu równe prawa? A może jedna strona wymusza na drugiej cackanie się z jej emocjami, stosując w tym celu szantaż, przy okazji nie licząc się z odczuciami szantażowanego?

- Czy strona wnosząca do związku większą ilość wykorzystywanych wspólnie lub wykorzystywanych przez partnera pieniędzy lub pracy otrzymuje za to adekwatną rekompensatę? Nie da się tego dokładnie wymierzyć, ale znam np. wiele przypadków, w których facet łoży na kobietę sporo pieniędzy, a ona jest dla niego niemiła, zdradza go lub odmawia seksu i w ewidentny sposób nie odwzajemnia mu się niczym konkretnym.

Czy nierówność w związku jest czymś złym? Wiele osób ma naładowane do głowy pogląd, że idealny związek to związek z podziałem 50:50 i uważa nierówność w związku za coś złego. Ale czy tak jest istocie?

Jeżeli spotykają się dwie osoby, które różni płeć, charakter, wiek, doświadczenie życiowe i związkowe, to te osoby są od siebie po prostu RÓŻNE. I jakim cudem ich związek ma być równoważny, skoro występują pomiędzy nimi MASA RÓŻNIC? Siłą rzeczy ktoś ma silniejszy charakter, a ktoś słabszy. Ktoś jest bardziej atrakcyjny czy bardziej "cool", a ktoś mniej. I właśnie dlatego nierówność w związku jest czymś ABSOLUTNIE NATURALNYM. Nierówność jest czymś, co wykształca się w gruncie rzeczy AUTOMATYCZNIE, na bazie interakcji różnych cech wrodzonych i nabytych obojga partnerów. Jeżeli spotka się dominująca, ekstrawertyczna i przebojowa osoba oraz osoba uległa, introwertyczna i nieśmiała, to jakim cudem ma na tej podstawie powstać równorzędny związek? W takiej sytuacji związek równorzędny mógłby powstać tylko na siłę, w rzeczywistości wbrew potrzebom obojga partnerów. W takiej sytuacji to właśnie związek nierównorzędny jest NATURALNYM wynikiem interakcji dwojga ludzi i właśnie taki związek jest związekiem HARMONIJNYM.

Oczywiście są wspomniane już związki toksyczne, w których dominacja jednej strony nad drugą przybiera skrajną, krzywdzącą, często wręcz sadystyczną formę. I w ich przypadku faktycznie można mówić o czymś złym i niewłaściwym. Ale z drugiej strony, jest dużo HARMONIJNYCH związków nierównorzędnych, w których jedna strona dominuje, ale obie strony są zadowolone i spełnione.

Czy moje związki są toksyczne?

Moje własne związki są w wysokim stopniu harmonijne. Owszem, zawierają dawkę toksyczności, ale harmonijności jest w nich o wiele więcej, w stosunku dajmy na to 80:20. Domyślam się, że wiele osób zaskoczy taka ocena, zapewne wiele osób się z nią nie zgodzi. Niejedna osoba znająca mnie w realnym życiu czy też znająca mnie z internetu uważa mnie za "toksycznego potwora", zajmującego się krzywdzeniem kobiet. Ok, jasne, krzywdzę kobiety, okłamuję je, manipuluję nimi i

wykorzystuję, w sensie tworzenia relacji służących przede wszystkim moim interesom. ALE TO NIE JEST WSZYSTKO CO ROBIĘ. Jeżeli kobieta ma przy mnie pozostać, to ja MUSZĘ JEJ COŚ DAĆ. Inaczej ona ode mnie odejdzie, za wyjątkiem kobiet zdesperowanych czy masochistycznych, psychicznych przypadków, których nie chcę. Aby moje potrzeby zostały zaspokoje, ja MUSZĘ zaspokoić część jej potrzeb, inaczej to wszystko się załamie. Oczywiśce to ja dominuję, ale tak czy inaczej dokonuje się OBUSTRONNA "WYMIANA HANDLOWA". Ja kontroluję tę wymianę, ja decyduję o jej kształcie i moje potrzeby przeważają nad jej potrzebami, ale część jej potrzeb musi zostać zaspokojona, jeżeli to wszystko ma sprawnie funkcjonować.

Co daję kobiecie w związku?

Przede wszystkim, DOBRY SEKS. Spośród wszystkich kobiet, z którymi kiedykolwiek spałem, większość powiedziała mi otwarcie, że seks ze mną był DUŻO lepszy, niż ich poprzednie doświadczenia seksualne.

O ile nie tylko uwodzenia, ale wręcz "podstawowego obycia towarzyskiego z kobietami" musiałem się uczyć od zera, z pozycji nerda, o tyle w zakresie seksu byłem w naturalny sposób utalentowany. Kobiety były zachwycone już na samym początku mojej "kariery", gdy nie miałem jeszcze żadnego doświadczenia. To jest oczywiście bardzo dobra rzecz dla mnie, ale to jest to też nienajlepsza wiadomość dla czytelników bloga, bo oznacza to, że w zakresie samego seksu nie jestem w stanie zbyt dużo doradzić. Jasne, mam swoje spostrzeżenia i przemyślenia, ale to wszystko jest u mnie wtórne względem tego, co było dla mnie od samego początku nawet nie tyle instynktowne, co naturalne, oczywiste i łatwe. Jeżeli ktoś chciałby stać się lepszy na tym polu, co w przypadku większośc mężczyzn jest WSPANIAŁYM pomysłem, to być może powinien poszukać porad kogoś, kto zaczynał na tym polu od zera, a nie kogoś, kto z racji talentu był w tym od razu bardzo dobry.

We wcześniejszej części artykułu napisałem trochę o znaczeniu dobrej jakości seksu i jego wpływie na kobietę. Nie będę tutaj tego wszystkie powtarzał, ale podkreślę: dobry seks jest NIESAMOWICIE istotny dla kobiet. To jest dla nich WIELKA rzecz, WIELKI atut i zaleta mężczyzny. Zastanawiałeś się kiedyś, czego tak naprawdę chcą kobiety? TEGO. Oczywiście chcą też innych rzeczy, ale to jest tym, czego one PRAGNĄ NAJBARDZIEJ.

Wielu facetów nie zdaje sobie sprawy z tego, w jak wielkim stopniu kobiety są "seksualnymi dziwkami". Ja sam na początku byłem byłem tym zdziwiony i zauważenie tego w pełni zajęło mi dużo czasu, bo kobiety nie mówią tego wprost. Pamiętam jak kiedyś, około kilkanaście lat temu, rozmawiałem z kobietą, z którą byłem w związku. Rozmawialiśmy na temat naszej relacji i ona powiedziała, że "jest jej ze mną bardzo dobrze". Co ja odebrałem tak, że chodzi jej o całokształt naszego związku, bo nie zaznaczyła, że chodziło jej konkretnie o seks. Dopiero później, w trakcie dalszego toku rozmowy, okazało się, że to "jest mi z Tobą bardzo dobrze" to był połowiczny eufemizm. Jej chodziło o to, że jest jej ze mną bardzo dobrze w łóżku I TYM SAMYM jest jej bardzo dobrze w związku ze mną. Pomyśl o tym, gdy następnym razem usłyszysz kobietę mówiącą "jestem z nim szczęśliwa" lub "nie układa się nam". To bardzo często oznacza "jest mi z nim dobrze w łóżku" lub "nie jestem zadowolona z seksu".

Dobry seks jest niesamowicie ważny i jest to najważniejsza rzecz, ale czy jest coś innego, co daję kobiecie?

Kobiety mówią, że dobrze im się ze mną rozmawia. Ogromny wpływ na to ma moje doświadczenie z kobietami, ale na pewno liczy się też bardzo WYLUZOWANIE. Ja po prostu nie jestem spięty w tej dziedzinie życia, jestem wyluzowany i czuję się w tych sprawach dobrze. A mam nadzieję wszyscy wiemy, że osoba wyluzowana wypada lepiej i wprowadza lepszą atmosferę. I odwrotnie, osoba spięta wypada gorzej i wprowadza nieprzyjemny, ciężki klimat. W wyniku tego kobiety lubią spędzać ze mną czas, bo w porównaniu ze mną przeciętny facet jest spiętym, zakompleksionym i mało komunikatywnym "kartoflem".

Do tego dość dobrze wyglądam i BARDZO DOBRZE się ubieram. Ta druga rzecz może być mało zrozumiała, bo mężczyźni mają do tego najczęściej inne podejście. Ale kobiety uwielbiają, gdy facet z którymi się spotykają jest zawsze ŚWIETNIE ubrany.

Jeżeli jest facet, który jest świetny w łóżku, dobrze się z nim rozmawia, nieźle wygląda i bardzo dobrze się ubiera, to jest to z punktu widzenia kobiety ma BARDZO DUŻO do zaoferowania i związek z nim może dać kobiecie bardzo dużo satysfakcji. I kobiety są zadowolone ze związków ze mną, nawet jeżeli irytuje je to, że nie daję im monogamii ani stabilizacji. Największymi krytykami mojej osoby były zawsze te osoby, które stały z boku, a nie kobiety z którymi byłem.

Jak wyglądają moje związki względem związków większości mężczyzn?

Co ma do zaoferowania kobiecie typowy, przeciętny, "nietoksyczny" mężczyzna?

Dużo słabszy seks? Spięcie i zakompleksienie? Dużo niższy poziom komunikatywności? "Wspaniale".

Ktoś mógłby powiedziec, że w przeciwieństwie do mnie oferuje szczerość. Ale to jest NIEPRAWDA. Ja oczywiście okłamuję kobiety i manipuluję nimi, ale czy typowy mężczyzna jest szczery? Nie, nie jest. Przecież nie mówi kobiecie rzeczy w stylu "tak naprawdę jestem z Tobą tylko dlatego, że tamta ładniejsza od Ciebie laska mnie nie chciała" albo "gdybym tylko mógł, to zamieniłbym Cię na tamtą super laskę z sąsiedniej klatki". Bardzo często facet jest z kobietą "z braku laku", ale dla własnego dobra udaje, że właśnie na niej mu zależy.

A co z wiernością? Bardzo podobnie. Ja nie jestem wierny, ale jak to wygląda u przeciętnego faceta? Miarą wierności nie jest to, co powie sobie ktoś, kto nie ma możliwości, nie potrafi albo komu brakuje pewności siebie potrzebnej do zdrady. Miarą wierności jest to, co zrobi ktoś, kto ma możliwość, wie jak i ma potrzebną do tego pewność siebie. I jeżeli wtedy powie sobie "nie", to wtedy faktycznie jest to wierność. Ilu "normalnych, nietoksycznych" facetów ma stałe partnerki, ale chętnie by je zdradziło/zamieniło na ładniejsze, GDYBY mieli ku temu okazję i możliwości?

Tak, moje związki są częściowo toksyczne, ale to samo tyczy się rzekomo nietoksycznych związków "normalnych facetów". W dużej mierze ja po prostu robię to, co większość z nich chciałaby robić, ale nie potrafi.

Wracając do dominacji i nierówności w związku - jak podchodzić do tego w praktyce?

Zdaj sobie sprawę z tego, że nierówność i dominacja jednej strony jest czymś absolutnie normalnym. Idealna równośc, idealny podział 50:50 to abstrakcja, która bardzo rzadko występuje w realnym życiu. W praktyce najczęściej albo Ty będziesz dominował kobietę albo ona będzie dominować Ciebie. A bycie dominującą, ważniejszą osobą w związku jest po prostu o wiele fajniejsze.

Naucz się rozróżniać dominację od "atutów", w sensie rzeczy, które osoba "fizycznie" wnosi do związku. Atutami są takie rzeczy, jak wygląd fizyczny, zdolności seksualne, status społeczny czy towarzystki, pieniądze czy inne tego typu rzeczy. To jest wszystko to, co obiektywnie oferuje dany partner.

Dominacja to nie tyle jakiś typ "towaru" czy "usługi", co POZYCJA NEGOCJACYJNA. To jest to, na ile jeden partner "wycenia" siebie i na ile "wycenia" drugiego partnera.

Powiedzmy, że mamy dwa związki oparte na pieniądzach faceta z jednej strony, a urodzie kobiety z drugiej. Pod względem atutów jest do dokładnie to samo, z jednej strony facet daje atut pt. "pieniądze", a z drugiej kobieta daje atut pt. "uroda". Ale w jednym związku facet nadskakuje kobiecie, spełnia jej zaścianki i pilnuje, aby nie urazić jej odczuć, a w drugim jest zupełnie inaczej. W drugim facet oznajmia kobiecie, co będą robić, co ona ma robić, a gdy ona próbuje walnąć focha, to on mówi, żeby dała sobie spokój, bo jemu się nie chce tego słuchać. Od strony obiektywnie istniejących atutów te związki są identyczne, ale od strony dominacji jest już zupełnie inaczej. W pierwszym przypadku to kobieta zdołała "wmówić" czy też "wynegocjować" to, że facet ma spełniać jej zachcianki, a w drugim było odwrotnie.

Naucz się odróżniać te dwie rzeczy i zauważać, że w związkach z jednej strony rolę grają obiektywnie posiadające wartość atuty, a z drugiej rolę odgrywają "pozycje negocjacyjne", czyli czysto psychiczna dominacja. To nie jest tak, że dominacja zawsze przeważa nad atutami, ani że atuty zawsze przeważają nad dominacją. Jedno współgra z drugim i obie te rzeczy są te ważne, trzeba korzystać równolegle i z tego i z tego.

Jeżeli do odstawionej, bogato ubranej "suki" podejdzie facet, który jest fatalnie ubrany, po którym widać, że on po prostu nie ma kasy, to ona go z miejsca "odstrzeli" za brak atutu pt. "pieniądze". I on sobie może chcieć ją zdominować, może tego próbować, ale nie będzie miał żadnych szans, chyba, że zamiast pieniędzy przedstawi inny atut, np. super wygląd fizyczny.

Jeżeli do tej samej bogato ubranej suki podejdzie facet ubrany na bliskim jej poziomie, to dopiero wtedy jego poziom dominacji będzie miał znaczenie. I wtedy może się okazać, że on sobie ją podporządkuje albo ona podporządkuje sobie jego.

Dominacja bez atutów na ogół kończy się spławieniem lub rzuceniem. Jasne, są sytuacje, w których

dominacja triumfuje bez atutów i osoba nie oferująca nic dominuje partnera. Ale jak często faktycznie to się zdarza? Te sytuacje są wdzięcznym tematem plotek, one zwracają na siebie uwagę, ale w praktyce nie ma ich aż tak dużo. Stosując na siłę dominację bez atutów można znaleźć kilka lasek, które na to pójdą, ale moim zdaniem daleko się na tym raczej nie zajedzie, a już na pewno nie nie komfortowo.

Atuty bez dominacji kończą się na ogół zdominowaniem przez kobietę. Jest wiele sytuacji, w których kobieta jest z mężczyzną np. dla kasy lub dla jego wyglądu i robi sobie z niego swojego służącego i poddanego.

Różne atuty nie są sobie równe pod tym względem. Dobry seks ma to do siebie, że wywołuje u kobiety rodzaj szacunku, którego nie wywołują pieniądze czy nawet wygląd.

Ok, mamy wystarczające atuty i właśnie wchodzimy w związek - jak zdominować kobietę i stworzyć związek nierówny na naszą korzyść?

To się bardzo mocno zazębia z tym, co pisałem wcześniej na blogu o braku szacunku do kobiet i o odgrywaniu roli. Przede wszystkim musicie "odegrać" faceta, dla którego dominacja nad nią i jej podporządkowanie Waszym potrzebom jest czymś 100% NATURALNYM I NORMALNYM. Nie mówcie jej tego otwartym tekstem, tylko "odegrajcie" swoją rolę tak, aby ona sama doszła do wniosku "acha, to jest facet, który po prostu jest właśnie taki".

W artykule o rozmawianiu z kobietami i odgrywaniu ról (http://uwodzenie-milroh.blogspot.com/2012/08/o-rozmawianiu-z-kobietami-i-o.html) napisałem fragment, który tutaj pasuje:

"Jeżeli ktoś już ma opanowane fundamenty i akceptuje ten cały sport, ale chciałby wiedzieć, jak bardziej efektywnie działać, to powinien zacząć od nauki "aktorstwa", powinien nauczyć się odgrywać PODSTAWOWĄ "rolę". Co jest rzeczą w sumie prostą, ale nie każdy o tym wie, nie każdy to rozumie. Podstawowa rola to rola faceta, dla którego ruchanie lasek danego typu jest czymś normalnym. Macie po prostu całą swoją osobą wywołać u laski wrażenie, że ona jest dokładnie taką laską, jakie zwykliście ruchać. Tym samym to wywoła u niej myśl, że skoro tak jest, to widocznie nie jesteście byle "frajerami", tylko facetami odpowiednimi dla kobiet jak ona i pójście z Wami do łóżka nie będzie "frajerstwem" z punktu widzenia jej interesów. Ta "rola" jest nieskomplikowana do odegrania, ale idzie przeciwko "instynktownej" chęci zaimponowania kobiecie. Po prostu trzeba rozmawiać z kobietą jak równy z równym, bez bardziej oczywistych prób zaimponowania jej. A w sprawach seksualnych napierać konsekwentnie, ale nie przesadnie agresywnie i być jak drzwi obrotowe, które odepchnięte obracają, ale nie odsuwają się. Nie należy się też przesadnie zachwycać kobietą, a traktować ją jak normalną dziewczynę, bez obojętności, ale i bez przesadnego podniecenia."

Należy zachowywać się tak, jakby upatrzony poziom dominacji był dla Was czymś CAŁKOWICIE NORMALNYM i NATURALNYM. Rzeczy normalnych nie deklaruje się poprzez oficjalne deklaracje. Rzeczy normalne po prostu się ROBI, robi na luzie, bo przecież to jest coś NORMALNEGO. To paradoksalnie wysyła silną sugestię, bo kobieta zaczyna myśleć "może to jest słuszne i normalne, a ja mam w głowie jakieś pierdoły?".

Nagminny błąd, którego dopuszczają się faceci polega na tym, że najpierw pozwalają kobiecie wejść sobie na głowę i doprowadzić do sytuacji, w której czują się niekomfortowo, a dopiero potem zaczyną walczyć, skarżyć sie i protestować, ale bez faktycznej gotowości do odejścia, jeżeli ich oczekiwania nie zostaną spełnione. Tu są dwa problemy:

- Kobiety są ogólnie sprytniejsze od mężczyzn w tej dziedzinie życia i WIDZĄ takie rzeczy. I jeżeli kobieta widzi, że facet od niej nie odejdzie, że nic nie zrobi, tylko parę razy zaprotestuje, to ona się nie będzie zmieniać i będzie dalej robić to, co go denerwuje.

- Jeżeli kobieta przyzwyczaiła się do pewnych zachowań, to ma już zakodowaną informację, że takie są jej prawa w tym związku. I jeżeli mężczyzna będzie chciał zmienić jej zachowanie, to ona będzie oburzona, bo dla niej to jest coś, do czego MA PRAWO. Dlatego też nie należy dopuszczać do sytuacji, w której kobieta się "rozpuści", a zawczasu ograniczać te zachowania, które nam nie odpowiadają.

Inny nagminny błąd to zakładanie, że skoro kobieta coś mówi czy robi, to stoi za tym szczera intencja. W rzeczywistości kobiety bardzo często mówiąc coś aby zobaczyć, jak na to zareagujemy. I jeżeli odkryje, że dana rzecz na nas wpływa, to będzie to bezwzględnie wykorzystywać. Wielu facetów wpada w pułapkę, zakładając, że "ona po prostu taka jest" i ustępując ciągle kobiecie w danej kwestii. A wtedy kobieta się uczy, że jeżeli chce coś osiągnąć, to może tego dokonać odwalając focha lub histerię na określony temat. I to się może ciągnąc latami, a facet (słusznie!) czuje się ofiarą, ale o dziwo nie rozumie, na czym polega problem. A w rzeczywistości jego kobieta, która niby "po prostu tak jest", może się okazać zupełnie inną kobietą w innym związku, gdzie w "cudowny" sposób nagle okazuje się, że jak chce, to jednak potrafi sobie poradzić ze swoimi emocjami.

Jak być w kilku związkach jednocześnie?

Wielu znajomych pytało się mnie o tę kwestię, dopytując się zwłaszcza o to, czy te kobiety wiedzą o sobie nawzajem. Odpowiedź brzmi: różnie. Na ogół dowiadują się, ale nie od razu. I co ważne, nie mówię o tym w bezpośredni i obcesowy sposób, na zasadzie "haha, zawsze spotykam się równolegle z kilkoma kobietami i czuję się z tym doskonale!". Staram się ująć to w możliwie jak najbardziej sympatyczny i możliwy do przełknięcia dla niej sposób. Na ogół idę w takim kierunku, że nie jestem gotowy do związania się w pełni z żadną kobietą. I że rozumiem to, że ona jest na mnie zła i że to szanuję, ale nie jestem gotów do pełnego związania się i że miałem nadzieję, że ona zaakceptuje mnie takim, jakim jestem i nie będzie na mnie niczego wymuszać. Ogólna postawa to "drzwi obrotowe", o których już kiedyś pisałem, polegające na tym, że ustępujemy i nie ustępujemy jednocześnie - tak jak drzwi obrotowe, które popchnięte obracają się wokół własnej osi, ale nie przesuwają się. Akceptujemy jej stanowisko, ale jednocześnie wygłaszamy swoje. Nie odstawiamy szopki w stylu "Nie rozumiem o co chodzi" lub "Masz to zaakceptować i już!". Nie padamy do kolan i nie przepraszamy, bo to jest STEREOTYPOWE zachowanie kobierza oszukującego kobiety, a nawet jeżeli przeprosiny zostaną uznane za szczerze, to kobieta to odbierze jako nasze poddanie się i obietnicę poprawy. Musimy dać i jej i sobie POLE DO MANEWRU. Zastosowanie tego wszystkiego nie oznacza, że wszystko pójdzie bez problemów. Może dojść do kłótni, kobieta może się popłakać, może czynić nam wyrzuty, może przez pewien okres czasu nie odbierać telefonów. Ale dobra wiadomość jest taka, że rzadko kiedy dochodzi do całkowitego zerwania kontaktu.

Ważna zasada przy utrzymywaniu kilku związków to "czego oczy nie widzą, tego sercu nie żal". Nawet jeżeli kobieta wie, że spotykamy się z inną kobietą, to nie oznacza wcale, że należy jej pokazywać, paradować przed nią z fizycznymi dowodami na to. Będzie jej i Tobie łatwiej, jeżeli nie będzie Was widywała razem, jeżeli nie będzie widziała wspólnych zdjęć, ani rzeczy drugiej laski w Twoim mieszkaniu. To może się wydawać bez sensu, bo ona przecież już wie o drugiej kobiecie, ale w praktyce kontakt z naocznym dowodem będzie dla niej bardzo upokarzający.

Bardzo ważną sprawą jest ZARZĄDZANIE OCZEKIWANIAMI. Chodzi o to, że ludziom bardzo trudno jest oddać to, co traktują od dawna jako swoją własność czy swoje prawo. Jeżeli ktoś przyzwyczai się do myślenia o tym, że coś/ktoś należy do niego, że ma jakieś prawo, to potem będzie oburzony, kiedy okazę się, że tak nie jest. Jeżeli laska przedstawiła Cię swoim koleżankom, swoim rodzicom, pojechała z Tobą na wakacje, to zaczęła myśleć, że jesteś jej monogamicznym chłopakiem i że jesteście w oficjalnym związku. I jeżeli wtedy ona się dowie, że nie jest jedyna, to będzie bardzo mocno oburzona. Należy więc ograniczać związek, nie wpuszczać jej za mocno do swojego życia i nie wchodzić zbyt mocno do jej życia. Utrzymywać to wszystko na "luźnym poziomie", przynajmniej do momentu, w którym odbędzie poważną rozmowę i poczynicie odpowiednie ustalenia co do tego. Ja nie mogę mówić kobietom całej prawdy, bo to by je odstraszało na samym początku. Ale nie jest wcale w moim interesie zbyt mocne i zbyt długotrwałe wprowadzanie ich w błąd, prowadzące do zbyt dużych oczekiwań, bo potem to oznacza większe problemy z utrzymaniem relacji.

Jak rozstawać się z kobietami?

Nadmiar kobiet jest wbrew pozorom uciążliwy i od czasu do czasu trzeba jakąś rzucić. Jak to zrobić? Łagodnie i w miarę możliwości sympatycznie. Ja staram się to ująć w taki sposób, że to jest problem ZE MNĄ, a nie z nią. Ona oczywiście i tak weźmie to do siebie, ale będzie jej łatwiej to znieść, a ja pozostanę w jej oczach fajnym facetem, którego ona NADAL chciałaby mieć, a nie dupkiem, którego nienawidzi. Najlepiej jest powiedzieć jej coś takiego, że rzucamy ją DLA JEJ DOBRA, bo zdaliśmy sobie sprawę, że nie nadajemy się do związku i nie chcemy jej krzywdzić.

Dobrze rzucona kobieta nie będzie nam robić problemów za naszymi plecami, nie będzie się mścić. W dodatku pozostanie "wciąż otwartą kartą". Miałem wiele sytuacji, w których albo spotkałem przypadkowo wcześniej rzuconą kobietę albo ona sama się do mnie odezwała, aby "porozmawiać" i na ogół kończyło się to mizdrzeniem się do mnie. W efekcie zaliczyłem wiele "sentymentalnych" bzyknięć z kobietami, które wcześniej rzuciłem i które bardzo często miały już innych facetów.