Psychika Uwodziciela, część 6

Psychika Uwodziciela 6

W tej części skupię na naturze patologii jaką jest SZACUNEK DO KOBIET, na konkretnych formach i objawach tego zjawiska, a także dlaczego dokładnie taka postawa jest tak bardzo chybiona i szkodliwa.

1. Osoby ogarnięte z kobietami generalnie mają podejście do kobiet, zestaw przekonań który można streścić słowami: KOBIETA SŁUŻY DO RUCHANIA. Przy w żadnym wypadku nie chodzi tutaj tylko o to, że po prostu chcą bzykać kobiety - sednem sprawy jest to, że ich podejście, przekonania są KOMPATYBILNE z uwodzeniem i ruchaniem, przez co te działania nie wywołują u tych ludzi OPORÓW psychicznych/emocjonalnych/światopoglądowych.

2. Osoby nieogarnięte z kobietami generalnie mają podejście, zestaw przekonań zawierający w sobie elementy NIEKOMPATYBILNE z uwodzeniem i ruchaniem - przez co te działania wywołują u nich OPORY psychiczne/emocjonalne/światopoglądowe. Przy czym to nie jest tak, że te osoby nie pragną kobiet, albo uważają, że kobiet nie należy ruchać - nie, te osoby najczęściej pragną kobiet i ruchania, ale w innej (głębokiej) części ich psychiki budzi się SPRZECIW, OPÓR przeciwko podążaniu w tym kierunku. I tak się składa, że przekonania generujące ten OPÓR to w przeważającej mierze pewnego rodzaju respekt, SZACUNEK WZGLĘDEM KOBIETY, perspektywa nadająca kobiecie nadmierne znaczenie. Typowym przykładem jest obawa przed negatywną reakcją, negatywną oceną faceta przez kobietę - co wynika właśnie z nadania kobiecie nadmiernego znaczenia, ustawienia kobiety na pozycji "sędziego" czy "królowej" oceniającej faceta. Z tego powodu ja nazywam ten szkodliwy zestaw przekonań mianem "SZACUNEK DO KOBIET".

Tak naprawdę ten szkodliwy zestaw przekonań to jest coś SKOMPLIKOWANEGO, jest to głęboko osadzony w psychice zestaw przekonań wynikających z wpływów różnych ludzi (szczególnie rodziców), obrazów wpojonych przez filmy i pozory stwarzane przez kobiety, często traum, itd itp - ja określam to wszystko mianem "SZACUNEK DO KOBIET", co może nie jest 100% idealną nazwą, ale jest najlepszą, najbardziej użyteczną nazwą, jaką udało mi się wymyślić i oddaje to całkiem dobrze ogólną naturę problemu.

3. Jeżeli w punkcie 2 mamy SZACUNEK DO KOBIET, to przekonania z punktu 1 możemy nazwać BRAKIEM SZACUNKU DO KOBIET, co odzwierciedla to, że osoby dobre z kobietami generalnie traktują je najczęściej bardziej przedmiotowo i gorzej, mniej altruistycznie i bardziej egoistycznie, niż osoby słabe z kobietami. To się łączy z obserwacją dokonaną przez wielu ludzi, którzy zauważyli, że z kobietami idzie lepiej "draniom", a gorzej "grzecznym, dobrym chłopcom". To łączy się też z tym, że gdy ktoś ma do kobiet bardziej olewczy wewnętrzny stosunek, to ma więcej luzu w kontaktach z nimi, a większe wyluzowanie oznacza lepsze efekty. A z kolei gdy ktoś miał już dużo kobiet, to trudno, żeby postrzegał kolejną kobietę jako coś wyjątkowego. Dlatego też można powiedzieć, że brak szacunku do kobiet jest zarówno przyczyną, jak i skutkiem bycia dobrym z kobietami. To też działa w odwrotną stronę - szacunek do kobiet utrudnia ich zdobywanie, ogranicza do nich dostęp - a mniejsza ilość kobiet zwiększa szanse na postrzeganie ich jako wyjątkowych, szczególnych istot. Dlatego też można powiedzieć, że szacunek do kobiet jest zarówno przyczyną, jak i skutkiem bycia słabym z kobietami.

Dlaczego koncentruję się tyle na SZACUNKU DO KOBIET, czyli na tym co jest NIEWŁAŚCIWE, a nie na tym, jak to powinno wyglądać?

Dlatego, że w ogarnięciu psychicznym kluczowe są tak naprawdę nie te przekonania, które mamy, ale te przekonania, których NIE MAMY.

Wcześniej napisałem:

"Osoby ogarnięte z kobietami generalnie mają podejście do kobiet, zestaw przekonań który można streścić słowami: KOBIETA SŁUŻY DO RUCHANIA. Przy w żadnym wypadku nie chodzi tutaj tylko o to, że po prostu chcą bzykać kobiety - sednem sprawy jest to, że ich podejście, przekonania są KOMPATYBILNE z uwodzeniem i ruchaniem, przez co te działania nie wywołują u tych ludzi OPORÓW psychicznych/emocjonalnych/światopoglądowych."

A później:

"Osoby nieogarnięte z kobietami generalnie mają podejście, zestaw przekonań zawierający w sobie elementy NIEKOMPATYBILNE z uwodzeniem i ruchaniem - przez co te działania wywołują u nich OPORY psychiczne/emocjonalne/światopoglądowe."

I można ująć to tak:

1. Ogarnięcie psychiczne polega zasadniczo na osiągnięciu KOMPATYBILNOŚCI przekonań z uwodzeniem i ruchaniem lasek (czy też bardziej uniwersalnie: z tym co chcemy robić).

2. W praktyce osiągnięcie tej KOMPATYBILNOŚCI polega na USUNIĘCIU PRZEKONAŃ NIEKOMPATYBILNYCH z uwodzeniem/ruchaniem (bardziej uniwersalnie: z tym co chcemy robić).

Chodzi tutaj po prostu o to, że osoba nieogarnięta ma w sobie pewien zestaw przekonań generujących OPORY, czyli generujących to "NIE CHCĘ" na poziomie głębokim. I ogarnięcie polega bardziej na USUNIĘCIU tych przekonań, niż na czymkolwiek innym.

Swoją drogą, to jest jedna z przyczyn, dla której to wszystko jest trudne - bo ludzie generalnie mają problemy ze zmianą, pozbywaniem się zakorzenionych przekonań.

To też jedna z przyczyn, dla których jest to trudne do zrozumienia - bo ludzie generalnie szukają CZEGOŚ, obecności czegoś, a nie BRAKU.

Tak więc w ogarnięciu psychicznym chodzi tak naprawdę przede wszystkim to WYELIMINOWANIE pewnego zestawu przekonań NIEKOMPATYBILNYCH z uwodzeniem/ruchaniem. I warto się skupić na naturze tych niekompatybilnych przekonań, ponieważ:

1. Jeżeli mamy coś wyeliminować, to dobrze byłoby wiedzieć CO DOKŁADNIE.

2. Zrozumienie natury tych niekompatybilnych przekonań i zobaczenie tego, jak bardzo są one toksyczne/bezsensowne/szkodliwe/itd, może pomóc w ich eliminacji. Bo takie zrozumienie wpływa poźniej na naszą bieżące INTERPRETACJE i tego co obserwujemy w zewnętrznym świecie, i naszych wewnętrznych reakcji, odczuć odnośnie tego co obserwujemy. W tej drugiej kwestii mam na myśli to, że ludzie zaczynają dostrzegać na bieżąco, jak działa u nich szacunek do kobiet i świadomość tego o co w tym chodzi zaczyna ten szacunek w jakimś stopniu osłabiać.

Można by tak dziwnie powiedzieć, że poprzez samą świadomość w jakimś stopniu traci się "szacunek do swojego szacunku do kobiet". Chodzi o to, że gdy ktoś nie wie o co chodzi, to te myśli, emocje płynące z szacunku do kobiet są często traktowane...z szacunkiem, na zasadzie np. "no tak, tak się nie powinno robić, to jest niestosowne (a ta generująca opór myśl jest uzasadniona)". Albo na zasadzie "no tak, ja niestety po prostu taki jestem (a ta negatywna emocja to wyraz mojej osobowości)". Natomiast gdy jest ta świadomość, to nawet jeżeli facet nie jest w stanie oprzeć się danej negatywnej myśli/emocji wygenerowanej przez szacunek do kobiet, to jednak mimo wszystko nie traktuje już jej w tak poważny sposób, nie bierze tego już tak do siebie. Po prostu gdy ktoś ma w sobie autentyczne poczucie typu "Ta myśl/emocja to wytwór szacunku do kobiet, to jest coś toksycznego", to już stawia go to na trochę lepszej pozycji.

Ok, więc przejdźmy co samego sedna:

CO TO JEST SZACUNEK DO KOBIET?

Szacunek do kobiet to zestaw (głębokich) przekonań, które w jakiś sposób robią z kobiety kogoś wartościowego, ważnego, cnotliwego, dobrego, godnego zaufania, kogoś komu należy się szacunek - TYLKO Z TEGO POWODU, ŻE JEST KOBIETĄ.

Nie mam tu na myśli szacunku w takim sensie, że ktoś szanuje daną kobietę za coś konkretnego - to jest UZASADNIONY szacunek do tej konkretnej kobiety, do tej konkretnej osoby, a nie NIEUZASADNIONY szacunek do kobiet jako takich za to, że są kobietami. Przy czym tutaj warto zaznaczyć, że jeden rodzaj szacunku w żaden sposób nie wyklucza drugiego - najczęściej facet szanujący kobietę za coś konkretnego RÓWNOLEGLE szanuje też kobiety za bycie kobietami.

Generalnie szacunek do kobiet powoduje, że facet patrzy na zwyczajne (w sensie osobowości i zachowania) laski i widzi w nich "COŚ WIĘCEJ" - w IRRACJONALNY sposób przypisuje im znaczenie, przymioty/cechy, a także przywileje.

Znaczenie - w sensie poczucia, że kobieta jest w jakiś sposób WAŻNA, ISTOTNA. Co w praktyce wywołuje u faceta stres, napięcie - bo jeżeli ona jest WAŻNA, to jej opinia o nim też jest WAŻNA - stąd bierze się głęboki lęk przed negatywną oceną, negatywną reakcją z jej strony. I tak jak pisałem we wcześniejszej części cyklu - faceci tak naprawdę nie boją się tego, że kobieta nie da im seksu - boją się tego, że spojrzy się na nich z odrazą.

Przymioty/cechy - tutaj to mogą być różne rzeczy. Jednym z klasycznych przypadków jest przypisywanie lasce cnotliwości, czy też "niedostępności" wyższej od faktycznej - przez to facetowi nie mieści się w głowie np. to, że mógłby do tej laski podejść i wyruchać ją ciągu tego samego dnia, w ciągu tygodnia lub dwóch tygodni - nie mieści mu to się w głowie, więc nie próbuje dążyć w tym kierunku - a ponieważ nie próbuje, to oczywiście do tego nie dochodzi.

Przywileje - w sensie poczucia, że lasce się "NALEŻY" jakiś rodzaj traktowania. To w praktyce jest nakładanie na siebie obowiązków, nakładanie na siebie ograniczeń, UTRUDNIEŃ w sensie uwodzenia. Bardzo wielu facetów ma potrzebę "bycia fair" względem kobiet - np. czują się źle ze spotykaniem się z kilkoma dziewczynami równolegle, z okłamywaniem kobiet, czy nawet z przemilczaniem, zatajaniem przed nimi pewnych rzeczy. Niektórzy faceci mają nawet coś takiego, że jeżeli chcą tylko sypiać z laską, a nie planują wejścia z nią w związek, to czują potrzebę "bycia fair" i powiedzenia jej o tym. Takie postawy skutkują problemami, utrudnieniami praktycznymi, a poza tym w ogromnym stopniu są jednostronnym frajerstwem w kontekście postaw i zachowań samych kobiet - bo kobiety generalnie dużo kłamią, zatajają, manipulują.

Można ogólnie powiedzieć, że szacunek do kobiet "WYOLBRZYMIA" kobietę - w takim sensie, że wyolbrzymia jej znaczenie, wyolbrzymia zalety i wyjątkowość jej osobowości, wyolbrzymia jej prawa i przywileje, a nasze "obowiązki" względem niej.

To "wyolbrzymianie" często przybiera formę idealizowania, ale wcale nie musi polegać na idealizowaniu. Świetnym przykładem jest taka sytuacja, w której ktoś widzi atrakcyjną kobietę z "sukowatym" wyrazem twarzy, myśli sobie "ale suka!" i czuje względem niej ogromny szacunek w sensie RESPEKTU, pewnego rodzaju lęku przed taką kobietą - ale wcale jej nie idealizuje, bo przecież postrzega ją jako sukę.

Generalnie szacunek do kobiet działa tak, że bierze co prawda ładną, ale tak naprawdę ZWYCZAJNĄ laskę i ją "WYOLBRZYMIA", czyniąc z niej "COŚ WIĘCEJ" w oczach faceta.

Powiedzmy, że jest zwyczajna dziewczyna, jakaś zwyczajna Kasia czy Basia, która jest ładna, ale to nie czyni jej wyjątkową, bo ładnych kobiet jest wiele. Ta laska ma zwyczajną osobowość, zwyczajną inteligencję, zwyczajne życie, itd itp.

Nasza Kasia czy Basia w pewnym wieku, mając kilkanaście lat, zaczyna być obiektem zainteresowania ze strony chłopców. A ponieważ jest ładna, to zainteresowanie nią jest silniejsze, co tyczy się także chłopaków którzy są ponadprzeciętnie dobrzy z kobietami. I wcześniej czy później ktoś ją rozdziewicza - to może być grzeczny chłopak, z którym chodziła wcześniej rok, ale to może być też lokalny TIANowiec, który wyruchał ją znając ją np. kilka tygodni.

Potem jest już w mniejszym czy większym stopniu "z górki" - pierwszy raz już był, przez co seks już nigdy nie będzie to dla niej takim "big deal" jak wcześniej. Mijają kolejne lata - najpierw licealne, potem studenckie, a laską z uwagi na jej urodę cały czas interesują się faceci. W tym także faceci ponadprzeciętnie dobrzy z kobietami, różnego rodzaju cwaniaki, imprezowicze, TIANowcy z jej otoczenia - którzy mieli ponadprzeciętnie wysoką szansę na jej udane wyruchanie. I mogło być różnie, ale laska na przestrzeni kilku lat przypuszczalnie dała dupy kilku facetom. Ilu dokładnie? Nie wiadomo, ale "statystycznie" jest to generalnie WIĘCEJ niż się ludziom wydaje. W tym kontekście ogromne znaczenie ma fakt, że kobiety najczęściej przyznają się tylko do sytuacji, w których miały stałego chłopaka, natomiast NIE PRZYZNAJĄ się do sytuacji typu "byłam pijana, poznałam fajnego gościa na imprezie i dałam mu się wyruchać znając go 2 godziny", ani do sytuacji typu "byłam w związku 2 lata, ale czasami zdradzałam chłopaka z przystojnym sąsiadem".

Przy czym laski bywają różne i ja nie chcę stworzyć tutaj fałszywego obrazu, według którego one wszystkie ruchają się na potęgę - bo bywa różnie. Są laski, które w wieku 20 lat są dziewicami, a są też takie laski, które w wieku 20 lat mają już na koncie kilkudziesięciu partnerów seksualnych. Niemniej jednak generalnie, "statystycznie" ruchają się WIĘCEJ niż się ludziom wydaje, ponieważ laski mają tendencje do nie przyznawania się do co bardziej "kompromitujących" akcji - DOKŁADNIE tych akcji, których ujawnienie najbardziej uderzyłoby w ich reputację, a także w poziom szacunku do kobiet mężczyzn którzy by o tym usłyszeli. I to jest jedna z przyczyn, dla których tak wielu mężczyzn ma szacunek do kobiet, obraz kobiet rozmijający się z rzeczywistością - one po prostu do pewnych rzeczy się nie przyznają.

Powiedzmy, że nasza hipotetyczna Kasia czy Basie w wieku 23 lat miała w życiu 5 partnerów seksualnych. Dużo, mało? Moim zdaniem to nie jest jakoś dużo, szczególnie jak na ładną laskę, która przez to przez lata była obiektem podwyższonego zainteresowania, w tym także ze strony facetów ponadprzeciętnie dobrych z kobietami, mających większe szanse na udane jej wyruchanie.

I tutaj chciałbym, abyście wyobrazili sobie tych 5 facetów, którzy ruchali tę laskę, jako realnych ludzi z krwii i kości, a nie jako jakieś abstrakcyjne przykłady. Wyobraźcie sobie jakichś stosunkowo normalnych gości - pewnie w jakiś sposób atrakcyjnych, ale nie żadne ideały, nie żadne gwiazdy filmowe. I wyobraźcie sobie, jak oni ją RUCHALI - jak ich penisy wchodziły w jej wilgotną cipkę, jak ona lizała ich po jądrach, jak brała do ust i jak połykała ich spermę. Taka wizja może wiele osób obrzydzać, odrzucać, ale TAK WŁAŚNIE TO WYGLĄDA.

Jedną z form szacunku do kobiet jest "wypieranie", zwalczanie powyższego obrazu i wmawianie sobie, że "kobiety takie nie są!", albo że jakaś mała część kobiet jest taka, ale większość jest inna, "lepsza", bardziej "cnotliwa". Oczywiście są w przeważającej mierze rozmijające się z rzeczywistością bzdury i między innymi dlatego obraz kobiet oparty o szacunek do kobiet jest PATOLOGIĄ, czymś opartym na KŁAMSTWIE. Bo szacunek do kobiet i wynikający z niego obraz kobiet nie są oparte o to, jakie faktycznie są kobiety, tylko o to, jakie teoretycznie "POWINNY BYĆ" być według moralności/obyczajowości powierzchownie obowiązującej w społeczeństwie. Mamy tutaj nieprawidłowość polegającą na tym, że wmówiony danej osobie moralizatorski przekaz typu "jak powinno być (według obyczajowości)" jest przez nią błędnie postrzegany jako informacja mówiąca "jak jest".

Wracając do naszej Kasi czy Basi, to mamy laskę, która miała w sobie penisy 5 różnych facetów. I teraz zadajmy sobie istotne z punktu widzenia uwodzenia jako dążenia do zaruchania pytanie: na ile zaruchanie takiej laski jest jakiegoś rodzaju wielkim wyzwaniem czy osiągnięciem, na ile jest to "BIG DEAL"?

Laska miała już w sobie penisy 5 facetów - więc to o co się staramy nie jest dla niej niczym nowym, niczym rewolucyjnym. My tak naprawdę chcemy jedynie tego, aby to nasz penis był SZÓSTYM Z KOLEI penisem, którego ona ugości w sobie. Ścieżka została już dawno przetarta (przepchana), a my jedynie nią podążamy - nie torujemy jej. Laska jest dorosła, doświadczona, robiła to już z 5 facetami i seks naprawdę nie jest dla niej jakąś nie wiadomo jak wielką sprawą. I w tym kontekście jest chyba rzeczą oczywistą, że zaruchanie jej nie jest jakimś kosmicznym wyczynem, ani też jakimś "gwałtem na jej psychice" - seks z kolejnym facetem to po prostu kontynuacja jej życia seksualnego.

Teraz wyobraźmy sobie, że nasza Kasia czy Basia jest obiektem zainteresowania ze strony jakiegoś faceta. To może być nieznajomy facet - przykładowo widzący ją na ulicy, w centrum handlowym albo w klubie. To może być też ktoś kto jest jej znajomym, albo kto zna ją tylko z widzenia - np. będąc jej sąsiadem, pracując w tym samym budynku, albo studiując na tej samej uczelni. Facet patrzy na nią i co "widzi", co myśli o niej?

Mocno nieogarnięty z kobietami facet, posiadający SILNY szacunek do kobiet, spojrzy na nią przez pryzmat "filtru" przypisującego jej cnotliwość wyższą od faktycznej. Bo szczególnie jeżeli laska ma miły wygląd, jest grzecznie i schludnie ubrana, to jemu "NIE MIEŚCI SIĘ W GŁOWIE" obraz tej laski mającej w pochwie czy w ustach penisy 5 facetów. Z jego punktu widzenia taka wizja to jest coś zboczonego, zdegenerowanego, nienormalnego i OBRAŹLIWEGO dla tej "porządnej dziewczyny". Natomiast jeżeli u danego faceta szacunek do kobiet występuje, ale w formie bardziej umiarkowanej, to taki obraz co prawda nie wydaje się być absurdalny i totalnie krzywdzący dla kobiety, ale jednak wydaje się częściowo nierealny, "odległy". Czyli z jednej strony takiemu facetowi wydaje się to być teoretycznie możliwe, ale z drugiej wydaje mu to się w praktyce niezbyt rzeczywiste.

Powyższe zjawisko skutkuje poważnymi negatywnymi konsekwencjami:

1. Facet ma wrażenie, że wyruchanie laski jest niemożliwe (silny szacunek do kobiet), albo wydaje mu się to teoretycznie możliwe, ale w praktyce "odległe", mało rzeczywiste (umiarkowany szacunek do kobiet).

To bardzo skutecznie demotywuje - bo skoro wyruchanie wydaje się być niemożliwe, albo mało realne, to trudno żeby komuś się szczególnie chciało próbować. I taka osoba moża po prostu nic nie zrobić, nie poczynić żadnych kroków, nie zainicjować uwodzenia.

Przy czym tutaj uwaga - wielu ludzi robi "niby-uwodzenie" bez autentycznej intencji, oczekiwania zaruchania. Mam tu na myśli postawy typu "poćwiczę podchodzenie do kobiet", albo "szanse są praktycznie zerowe, ale podejdę, a nuż coś wyjdzie". Tego typu postawy JAK NAJBARDZIEJ też są przykładem patologii o której tutaj piszę - bo "niby-uwodzenie" to właśnie oznaka tego, że ktoś nie jest w stanie robić normalnego uwodzenia, takiego będącego autentycznym dążeniem do zaruchania.

Swoją drogą, co jest nie tak z "niby-uwodzeniem"? W dużym skrócie, "niby-uwodzenie" co prawda może czasami doprowadzić do zaruchania, ale ten brak wiary, brak intencji zaruchania w jakimś stopniu jest wyczuwalny, ma wpływ na spojrzenie, mimikę, mowę ciała, ogólnie "energię" - to wszystko jest nieco inne niż u faceta który ma autentyczną intencję zaruchania. I to ma wpływ na kobietę, na to jak odbiera ona faceta - trudno żeby facet nie posiadający autentycznej intencji zaruchania miał dobrą "energię".

Mamy więc tutaj trzy możliwe negatywne warianty:

A. Ktoś nie podejmuje próby.

B. Ktoś ucieka w "niby-uwodzenie".

C. Ktoś próbuje robić normalne, solidne uwodzenie, ale tak naprawdę nie jest z tym wewnętrznie spójny, przez co idzie mu to ciężko, a wychodzi słabo jakościowo.

W tym pierwszym przypadku oczywiście do niczego nie dochodzi, a w tym drugim i trzecim co prawda może dojść, ale efektywność takiego uwodzenia jest dużo niższa.

Gdyby dany facet posiadał silne, "namacalne" (a nie "odległe") przeświadczenie, że przecież ta "Kasia czy Basia" najprawdopodobniej spała z kilkoma facetami, a więc przespanie się z nią nie jest żadnym "big deal", to oczywiście byłoby to bardzo pomocne w kontekście wyżej wymienionego problemu. Podobnie jest z "namacalną" świadomością tego, że laska jak najbardziej mogła mieć w życiu epizod pt. "byłam na imprezie, napiłam się i dałam wyruchać kolesiowi którego znałam 2 godziny".

Z wyżej opisanym problemem jest szczególnie śmiesznie wtedy, gdy facet jest od dawna znajomym laski i od dawna chciałby być dla laski kimś więcej niż tylko znajomym, ale albo w ogóle się do tego nie zabiera, albo zabiera "na niby". Widziałem tuziny takich sytuacji - gdy ja wyruchałem laskę w ciągu kilku godzin, kilku dni albo kilku tygodni, a potem poznawałem jej kolegę z pracy/uczelni/itd, który znał ją od miesięcy/lat - i widać było, że koleś ma ból dupy, bo on miesiącami/latami się na nią patrzył, myślał i niewiele robił, a tu pokazał się taki Milroh i wyruchał "jego" upatrzoną laskę. To dla niego było coś istotnego, dla niego to był "big deal" - a dla mnie nie, dla mnie to była normalna rzecz, po prostu zaruchanie laski. Przekręcając pewne znane powiedzenie, to były sytuacje typu "Veni, Vidi, Zaruchaczi" – "Przybyłem, Zobaczyłem, Wyruchałem". Nie w sensie dosłownym, bo to mogło zająć i kilka tygodni, ale w sensie mojego "luźnego" nastawienia do tego.

2. Facet ma wrażenie, że laska jest konserwatywną"cnotką", delikatną dziewczyną, którą łatwo można URAZIĆ, której łatwo można zrobić PRZYKROŚĆ.

Efekt tego jest zasadniczo taki, że facet cały czas BOI SIĘ, że zrobi coś źle i urazi "delikatne dziewczę".

Z tego potrafi się robić niezła KOMEDIA. Mam tu na myśli szczególnie sytuacje, gdy ja sypiam z jakąś laską, spędzamy razem czas także poza łóżkiem i widzę, jak inni faceci się względem niej odnoszą. I ja znam ją od takiej strony, że ona jest moją "seks suczką", która sama się do mnie dobiera, demonstracyjnie liże mojego obspermionego penisa patrząc mi przy tym w oczy. Natomiast widzę, jak inni faceci traktują ją w taki strasznie delikatny, nacechowany ogromną ostrożnością i szacunkiem sposób, z taką przesadną troską o to, jak się laska poczuje i co sobie pomyśli – z taką widoczną obawą przed tym, żeby przypadkiem jej w żaden sposób nie urazić. Czyli laska w rzeczywistości z rozmiłowaniem bawi się w demonstracyjne bycie suczką, ale mający z nią do czynienia w normalnym życiu faceci mają w głowie jakiś cukierkowy obraz "cnotki", z którą należy się obchodzić w nadzwyczaj delikatny sposób.

Taką mentalność fajnie opisują słowa autorstwa pewnego błyskotliwego człowieka, według których dany facet "boi się zranić swoim kutasem niewinny kwiatek jej cipki".

Te słowa to humorystyczne przerysowanie, ale tego typu mentalność w mniejszym czy większym stopniu występuje u ZDECYDOWANEJ WIĘKSZOŚCI FACETÓW. Ja widzę to w bardzo wielu sytuacjach i widzę, że generalnie faceci mają tendencję do postrzegania kobiet jako bardziej "cnotliwych" i delikatnych niż one są w rzeczywistości. Przy czym mówię tutaj o ogólnej tendencji - jakaś konkretna kobieta faktycznie może być "cnotliwa" i delikatna, względem danej kobiety faceci "wrażliwcy" mogą mieć akurat rację, ale GENERALNIE SIĘ MYLĄ w ocenie tego, co jest u kobiet "ŚREDNIM" poziomem cnotliwości/niecnotliwości.

Mnie osobiście szczególnie śmieszą sytuacje typu który opisałem nieco wcześniej – gdy ja sypiam z kobietą, wiem doskonale jaka jest, co lubi i wiem ze 100% pewnością, że ona nie jest żadną "cnotką", tylko "suczką", która lubi być wręcz szmacona. A widzę, jak faceci – czy to znajomi, czy to nieznajomi, traktują ją z taką "harcerzykowatą" ostrożnością, zauważalnym szacunkiem, traktowaniem jej jako "cnotliwej damy". Mnie to śmieszy, bo ja wiem, że gdy pojedziemy do mnie, to ja złapię ten ich obiekt za szacunku za włosy i bezceremonialne wsadzę jej do ust kutasa. Ja będę ruchał "suczkę", co do której oni ubzdurali sobie, że jest "damą". Ja będę się spuszczał w ich "księżniczkę", a oni mogą sobie pomarzyć i ewentualnie zrobić "pamięciówkę". I moim zdaniem to jest dobra lekcja odnośnie całego uwodzenia – tak to właśnie często wygląda, że przychodzi ogarnięty facet i po prostu sobie rucha laskę, która jest "cnotliwą księżniczką" w mniemaniu nieogarniętych frajerów. (Swoją drogą, uprzejmość i wyczucie samo w sobie są dobre, ale NIE WTEDY, gdy w widoczny sposób wynikają z lęku, obawy przed urażeniem laski).

Jest taka rzecz, która do wielu facetów nie dociera, a do wielu dociera w sposób "odłegły" – niby o tym wiedzą, ale nie jest to dla nich "namacalne". Chodzi o to, że generalnie rzecz biorąc:

KOBIETY SĄ SEKSUALNYMI "SUCZKAMI".

Kobiety generalnie lubią seks, a wiele z nich lubi taki seks, w ramach którego są w jakiś sposób "ostro rżnięte", "szmacone", dominowane, upokarzane – tak, że są "suczkami swojego Pana", a nie "partnerkami równymi mężczyźnie".

W tym kontekście warto spojrzeć na ogromny sukces i popularność książki „Pięćdziesiąt twarzy Greya”, czyli zasadniczo romansu erotycznego w klimacie BDSM. Skąd się wzięła popularność/sukces tej książki? Z tego, że klimat BDSM rezonuje z pragnieniami nie jakiejś garstki, nie jakiegoś marginesu, ale szerokiej rzeszy kobiet. Niekoniecznie w takim sensie, że te kobiety chcą podpisywać jakiś idiotyczny kontrakt i być wiązane, czy też ściśle kontrolowane, itd itp. Chodzi raczej o to, że na jakimś poziomie pociąga je obraz mężczyzny który rządzi, kontroluje kobietę, który dokonuje względem niej jakiejś formy (seksualnej) agresji i przemocy. I o ile popularność książki w jakimś stopniu zaowocowała modą idącą w tym kierunku, o tyle tego typu skłonności były obecne u wielu kobiet już wcześniej, bez tego ta popularność po prostu nie miałaby miejsca.

Przy czym kwestia pragnienia bycia podporządkowaną, czy też kwestia pragnienia bycia przedmiotem seksualnej przemocy to powiedzmy bardziej „zaawansowany” temat, podczas gdy ludzie mają najczęściej problemy z ogarnięciem bardziej bazowych spraw, jak np. kwestia pod tytułem „Kobiety lubią się ruchać”.

W kontekście „Kobiety lubią się ruchać” widzę mniej więcej 3 grupy facetów dotkniętych szacunkiem do kobiet:

1. Faceci z bardzo silnym szacunkiem do kobiet uważają samo hasło za oburzające, bo przecież ich zdaniem „Kobiety takie nie są!”.

2. Faceci z silnym szacunkiem do kobiet często mają w tym względzie „polaryzację”, bo dzielą oni kobiety na „porządną większość” i „źle prowadzącą się mniejszość”. To znaczy dociera do nich, że takie zjawisko istnieje, ale wydaje im się, że tyczy się to jakiegoś marginesu, a nie większości kobiet. Typowy tekst takich osób pod moim adresem to „masz trochę racji, ale przesadzasz”, czy też „za bardzo generalizujesz” (ja faktycznie generalizuję, ale raczej „adekwatnie”, a nie „za bardzo).

3. Faceci z umiarkowanym szacunkiem do kobiet niby wiedzą, niby są w stanie zaakceptować to, że tak jest, ale jest to dla nich „odległe” i w praktyce gdy widzą konkretną kobietę, to myślą, czują co innego.

Ze świadomością, akceptacją tego, że dana kobieta może pragnąć bycia seksualnie zdominowaną czy ZESZMACONĄ, jest oczywiście jeszcze gorzej.

W wyniku tego wszystkiego bardzo często bywa tak, że u kobiety występuje „okno”, możliwość rozwinięcia interakcji/relacji w kierunku seksualności, seksualnej dominacji czy seksualnego zeszmacenia, ale facet nie jest w stanie z tego skorzystać, bo jest to niekompatybilne z jego światopoglądem i obrazem kobiety w jego oczach. Innymi słowy mówiąc - jakim cudem facet ma obudzić w kobiecie „seksualną suczkę”, skoro on tej „seksualnej suczki” w niej NIE WIDZI? W tym momencie ta płaszczyzna interakcji/uwodzenia jest w ogromnym stopniu ZAMKNIĘTA, NIEDOSTĘPNA.

Co gorsza, jeżeli facet ma naiwny, nacechowany szacunkiem, „harcerzykowaty” światopogląd i obraz kobiet, to najprawdopodobniej ma to swoje przełożenie na jego zachowania i „energię” - po prostu w jakimś stopniu DA SIE WYCZUĆ, że facet jest „harcerzykiem”. I w wariancie bardziej świadomym kobieta wie, że to nie jest facet który nadaje się do robienia pewnych rzeczy, poruszania pewnych klimatów, a w wariancie mniej świadomym kobieta jedynie czuje na poziomie bardziej emocjonalnego wrażenia, że facet jest w jakiś sposób „nijaki”, „bezpłciowy”, „wykastrowany”. Co swoją drogą tworzy pewnego rodzaju BŁĘDNE KOŁO, bo przez to kobiety unikają pokazywania takiemu facetowi „suczkowatej” strony swojej natury, przez co on tym bardziej w nich tego nie widzi i tym bardziej utwierdza się nim POPARTY DOŚWIADCZENIEM „grzeczny” obraz kobiet - tylko to doświadczenie jest już z góry „skażone” tym, że kobiety czegoś mu nie pokazują. To tyczy się zarówno obrazu kobiet jako takich, jak i obrazu konkretnych kobietych - wielu facetów „harcerzyków” nie ma pojęcia o tym, jak suczkowate sa kobiety które znają długie lata - ich koleżanki, ich byłe i obecne dziewczyny czy żony, ich siostry, a także...matki.

Często się zdarza np. tak, że laska dobiera sobie spokojnego, dobrze zarabiającego, „harcerzykowatego” faceta na stałego chłopaka/narzeczonego/męża - bo taki ktoś zapewni jej stabilność, będzie się zajmować rodziną, a nie ruchaniem innych kobiet, co mogłoby się skończyć rozwodem/odejściem do jednej z nich. W takiej sytuacji kobieta wie doskonale, że „harcerzyk” z jego moralnością/obyczajowością zareagowałby źle gdyby ona powiedziała mu o co bardziej „suczkowatych” aspektach jej osobowości, mniej by ją szanował, być może gorzej traktował - więc ona mu po prostu o tym nie mówi. I w wyniku tego często mają miejsce sytuacje, w których facet ma żonę z którą ma dzieci, z którą tworzy rodzinę, ale tak naprawdę wie o jej seksualności mniej od kilku czy nawet wielu „konkretnych” facetów, którzy rżnęli ją jak sukę, a potem odeszli by ruchać inne kobiety. Do tego oczywiście dochodzi to, że to ruchanie przez konkretnych facetów może mieć miejsce zarówno przed, jak i W TRAKCIE jej związku/małżeństwa z „harcerzykiem”.

Generalnie kobiety UKRYWAJĄ swoją „suczkowatą naturę”, ukrywają prawdziwe oblicze swojej seksualności. Przy czym nie jest to różnica, tylko PODOBIEŃSTWO względem mężczyzn - bo faceci też ukrywają to, jak naprawdę wyglądają ich pragnienia i upodobania, też udają „grzeczniejszych” niż są w rzeczywistości.

Spójrzmy na to, jakie są pragnienia seksualne typowego faceta - w większości przypadków chodzi w nich po prostu o ruchanie, o posiadanie jak najbardziej atrakcyjnych fizycznie kobiet. Widząc śliczną twarz ze słodkimi ustami, większość z nas chciałaby najbardziej tego, aby te słodkie usta zrobiły nam loda z połykiem. A widząc seksowne nogi i tyłek, większość z nas chciałaby wejść w ten tyłek i się w nim spuścić. Ale czy rozmawiamy o tym otwarcie z kobietami? NIE. Teksty typu „ruchałem Anię”, albo „ale bym przeruchał Magdę, zajebisty jest ten jej tyłek” są najczęściej wypowiadane do dobrych kolegów, a przy kobietach, a nawet mężczyznach których słabo znamy, tego typu rzeczy najczęściej nie mówimy i zamiast tego UDAJEMY „GRZECZNIEJSZYCH” NIŻ FAKTYCZNIE JESTEŚMY.

Kobiety robią mniej więcej to samo - w towarzystwie dobrych, zaufanych koleżanek rozmawiają o seksie, rozmawiają o rozmiarach i kształtach penisów swoich facetów, o tym który jest dobry, a który słaby w łóżku (wiem o tym z relacji kobiet z którymi sypiałem), ale w kręgu znajomych, a jeszcze bardziej przy obcych, te same kobiety nie rozmawiają na takie tematy i udają „grzeczniejsze” niż są faktycznie.

Żyjemy w określonej kulturze, w której panuje określona obyczajowość i zwyczaje - czego częścią jest to, że seksualność jest w pewnej mierze tematem tabu, którego nie należy, „nie wypada” poruszać, a jeżeli ktoś to czyni, to grozi mu za to negatywny osąd, negatywne reakcje, opinia osoby prymitywnej, bez klasy, czy też w jakiś inny sposób „gorszej”. Jesteśmy tego uczeni przez naszych rodziców, nauczycieli, filmy, itd itp. I ten sposób tworzy się GRA POZORÓW - ludzie obojga płci generalnie udają „grzeczniejszych” niż w istocie są.

Problem w tym, że ponieważ ta obyczajowość i wynikająca z niej gra pozorów jest tak WSZECHOBECNA - ponieważ ludzie są bombardowani tą obyczajowością ze wszystkich stron, to daje to w praktyce efekt PRANIA MÓZGU, PROPAGANDY OBYCZAJOWEJ.

Jest to szczególnie nasilone w dzieciństwie - to jest okres kiedy człowiek jest najbardziej „chłonny”, najbardziej podatny na wpływy, a jednocześnie okres, kiedy jest się poddawanym ścisłemu „tabu” odnośnie seksualności - dzieci są „chronione” przed obrazami seksualności. Wystarczy tutaj spojrzeć chociażby na ograniczenia wiekowe dla filmów - są filmy od 16 lat, są filmy od 18 lat, a seksualność jest „cenzurowana” mocniej niż np. przemoc, w tym zabijanie. Być może to jest dobre, być może tak trzeba - nie znam się na psychologii dziecięcej i nie wiem tego. Natomiast na pewno w wyniku tego dzieje się tak, że człowiek przez pierwsze kilkanaście lat życia jest szczególnie mocno poddany obyczajowemu PRANIU MÓZGU, bo nie są do niego dopuszczane informacje świadczące o tym, że ta „GRA POZORÓW” jest właśnie grą pozorów, a nie autentycznym odzwierciedleniem tego, jacy są ludzie. Czego efektem jest oczywiście to, że dany człowiek dorastając jako dziecko postrzega tę „GRĘ POZORÓW” jako realny obraz ludzkiej natury. Po prostu jest mu dane widzieć tylko tę „grzeczną”, aseksualną stronę, więc w sumie w całkiem logiczny sposób uznaje właśnie ten obraz za prawdziwy - bo jest to jedyna rzecz, jaką widzi.

Oczywiście wcześniej czy później do danej osoby zaczynają docierać informacje zarówno o seksie ogólnie, jak i konkretnie o co bardziej „niegrzecznych” zachowaniach, w sensie np. informacji o zdradach, „puszczaniu się”, itd itp. ALE:

1. Te nowe informacje pojawiają się po wielu latach postrzegania „GRY POZORÓW” jako realnego obrazu ludzkiej natury. I te nowe informacje nie zapisują się na „czystej kartce”, tylko w praktyce w jakimś stopniu są „filtrowane” przez już istniejące, głęboko zakorzenione przekonania.

2. Do nastolatków i ludzi dorosłych kierowany jest inny rodzaj PROPAGANDY OBYCZAJOWEJ - taki opierający się nie na cenzurze i ukrywaniu seksualności, tylko na moralizowaniu i dzieleniu zachowań, postaw seksualnych na „akceptowalne” i „nieakceptowalne”. W wyniku tego generalnie tworzy się „spolaryzowany” obraz, który dzieli ludzi na tych „przyzwoitych” i na tych „nieprzyzwoitych”, gdzie ci pierwsi są rzekomo normą, a ci drudzy godną potępienia anomalią, patologią. Co jest bzdurą, bo w rzeczywistości ludzie generalnie są „niegrzeczni”, ale uprawiają „GRĘ POZORÓW” i jedynie udają „grzecznych”.

Mamy tu więc:

1. PROPAGANDĘ OBYCZAJOWĄ - propagandę promującą określoną obyczajowość/moralność, a także pewien oderwany od rzeczywistości obraz tego jacy są ludzie i jak to wszystko funkcjonuje. Występuje w tym kontekście sporo zafałszowania polegającego na tym, że obraz typu „Jak powinno być (według obyczajowości), ale NIE JEST” jest fałszywie przedstawiany jako opisujący rzeczywistość obraz „Jak jest”. I ta propaganda uczy też ludzi dokonywania ostracyzmu, potępiania osób, które postępują wbrew tej obyczajowości/moralności.

2. GRĘ POZORÓW - w ramach której ludzie udają „grzeczniejszych” niż są, tak aby uniknąć ostracyzmu, negatywnego osądu wynikającego z obyczajowości/moralności z punktu 1.

Różni ludzie (obie płcie) wierzą w różnym stopniu w propagandę z punktu 1 - w zależności od osobowości, wpływu znajomych, doświadczeń życiowych, itd itp. Ma to też tendencje do zmiany czasie, dosłownie zawsze w kierunku spadku wiary w tę propagandę - po prostu nowe doświadczenia życiowe pokazują komuś, że coś z tą propagandą jest nie tak. Ale są też tacy ludzie, którzy tak mocno przywiązali się do tej propagandy, że wręcz IDENTYFIKUJĄ się z promowanym przez nią sposobem postrzegania świata - to jest ich moralność i będą jej bronić choćby i wbrew wszystkiemu, bo mają poczucie, że „TAK TRZEBA!”.

SZACUNEK DO KOBIET o którym tyle piszę jest zasadniczo efektem wyprania mózgu PROPAGANDĄ OBYCZAJOWĄ - wieloletnie pranie mózgu „wtłoczyło” na poziomie głębokim określoną obyczajowość/moralność, określony obraz kobiet i relacji z nimi. Przy czym w co silniejszych, bardziej patologicznych przypadkach dana osoba IDENTYFIKUJE się z tą propagandą i uważa ją za słuszną, o tyle o wiele liczniejszych przypadkach umiarkowanych ma to postać „ciągnącego” się za osobą „STRAUMATYZOWANIA”, „ZRANIENIA” - mam tu na myśli przypadki, kiedy dana osoba widzi, że coś tu nie gra, na poziomie świadomym ma mniejsze czy większe zastrzeżenia do obrazu świata promowanego przez tę propagandę, ale ciągle nosi w sobie na poziomie głębokim skutki długotrwałego, wieloletniego prania mózgu.

PROPAGANDA OBYCZAJOWA na poziomie praktycznym przekłada się na „GRĘ POZORÓW”, w ramach której ludzie udają „grzeczniejszych” niż są. A z tym zjawiskiem jest tak:

1. Różni ludzie wierzą w „Grę Pozorów” w RÓŻNYM stopniu. Jedni autentycznie wierzą, że w dużym stopniu faktycznie odzwierciedla ona ludzką naturę - to są np. te osoby, dla których kompletnie nie do pomyślenia jest myśl, że ich dziewczyna, ich siostra, ich koleżanka, mogłaby zachowywać się względem jakiegoś faceta jak „seksualna suczka”. Inne osoby, takie jak ja, wiedzą doskonale, że „Gra Pozorów” to jak sama nazwa wskazuje, POZORY, a nie realny obraz. Jest też cała masa ludzi, którzy są gdzieś pomiędzy - np. w jakimś stopniu wiedzą, że są to pozory, ale w jakimś nadal traktują to na serio.

2. W „Grze Pozorów” uczestniczą praktycznie WSZYSCY - zarówno osoby w nią wierzące, jak i osoby wiedzące, że są to tylko pozory. Dlaczego? Dlatego, że dominująca w naszej kulturze obyczajowość/moralność zawiera w sobie także OSTRACYZM, potępianie osób zachowujących się „niegrzecznie”, a także tych poddających w wątpliwość autentyczność „Gry Pozorów” innych ludzi. I co z tego, że dana osoba wie, że „Gra Pozorów” to POZORY, skoro za otwarte okazywanie tego, za działanie w widoczny sposób zgodne ze swoimi poglądami mogą na nią spaść jak najbardziej 100% REALNE negatywne konsekwencje?

To też tyczy się mojej osoby - ja zresztą miałem już „przyjemność” padania w realnym życiu celem ataków, niechęci, albo wręcz nienawiści wynikających z tego, że moje zachowanie i słowa łamały ogólnie przyjęte normy obyczajowe.

3. W kontekście uwodzenia to, że „Gra Pozorów” to pozory NIE oznacza, że należy ją ignorować, czy też otwarcie demonstrować swoje lekceważenie. Jest zupełnie inaczej - „Gra Pozorów” i stojąca za nią powszechnie obowiązująca obyczajowość/moralność to REALNE zjawisko, mające ogromny wpływ na ludzi, w tym także na kobiety. To znaczy pozory są pozorami, czymś iluzorycznym, ale samo zjawisko, ZWYCZAJ utrzymywania pozorów i przyzwyczajenie, przywiązanie ludzi do tego zwyczaju jest czymś REALNYM.

Kobiety też są obiektem działania PROPAGANDY OBYCZAJOWEJ, one też są „STRAUMATYZOWANE”, one też boją się negatywnych konsekwencji wynikających z łamania powszechnie obowiązującej obyczajowości/moralności.

Z różnymi kobietami może być różnie, ale generalnie jest tak, że uwodzenie wykazujące pewien poziom początkowej kompatybilności z „Grą Pozorów” jest DUŻO SKUTECZNIEJSZE, bo unika aktywowania obyczajowych „MECHANIZMÓW OBRONNYCH”.

4. „Gra Pozorów” generalnie opiera się na pozorach NAWET w przypadku ludzi, którzy wierzą, a nawet identyfikują się z nią. Bo takie osoby najczęściej robią najczęściej robią co najmniej jedną z poniższych rzeczy:

4.1 Są świadome „niegrzecznej” części swojej natury, więc ją tłumią, blokują, „bo tak należy robić”. A tłumienie jej oznacza, że tak naprawdę nie pokazują innym ludziom całego siebie, a więc tym samym tworzą pewne pozory odnośnie swojej osoby.

4.2 Same siebie oszukują odnośnie „niegrzecznej” części swojej natury. Typowy przykład to słaby z kobietami, nieatrakcyjny facet, który ma laskę typu „szara myszka” i WMAWIA SOBIE, że wcale, ale to wcale nie pragnie innych, nawet miażdżąco bardziej atrakcyjnych kobiet, bo jest taki super szczęśliwy ze swoją „szarą myszką”. Potem taki facet ślini się na widok bardzo atrakcyjnej kobiety, zalewa go żółć z zazdrości, ale jednocześnie ta sytuacja pokazująca jego niższość rani jego ego, więc wraca on do wmawiania sobie, że to wcale nie ma miejsca, bo on najbardziej na świecie kocha swoją „szarą myszkę”. Taka osoba utrzymuje pozory nie tylko przed innymi ludźmi, ale także przed sobą.

4.3 Są nieświadome tego, jakie tak naprawdę są. To wynika zarówno z braku określonych doświadczeń (nie mylić z brakiem doświadczenia, to jest wbrew pozorom co innego), jak i z tego, że dana osoba SZCZERZE się identyfikuje z „grzeczną” wersją swojej osoby, wykształconą pod wpływem Propagandy Obyczajowej.

U facetów często ma miejsce taka sytuacja, że facet jest „grzeczny”, nieogarnięty z kobietami, nieśmiały, itd itp - i wydaje mu się, że on „taki po prostu jest”. Ale potem wpada w „niegrzeczne” towarzystwo typu TIAN i nagle odkrywa, że czuje się dużo bardziej spełniony, czuje się dużo bardziej „sobą” będąc „niegrzecznym”, a swoje „dawne ja” postrzega jako coś żenującego i toksycznego. I taka osoba wcześniej, w tym „grzecznym” okresie nikogo celowo nie wprowadzała w błąd - ani siebie, ani innych, lecz jednocześnie w pewnym sensie stwarzała pozory kogoś innego, bo „niegrzeczna” część jej osobowości była „zakopana” pod grubą warstwą indoktrynacji obyczajowej i przez to nie była pokazywana. Swoją drogą, taka „pozornie grzeczna” osoba bardzo często NIGDY z tego nie wychodzi, bo nigdy nie przeżywa ODPOWIEDNICH doświadczeń. Jednocześnie, co może być bardzo mylące, taka osoba może posiadać nawet w miarę spore doświadczenie z kobietami, ale doświadczenie leżące w pewnym „tunelu”, bez doświadczeń które by go wyprowadziły poza ten „tunel”.

U kobiet często wygląda to tak, że dana kobieta szczerze nie zdaje sobie sprawy z poziomu własnej „suczkowatości”, dopóki nie spotka na swojej drodze ODPOWIEDNIEGO faceta, który z niej tą „suczkowatość” wydobędzie. A gdy ma to miejsce, to laska jest ROZWALONA i ZACHWYCONA tym, co się z nią dzieje. Padają wtedy wypowiadane z zachwytem teksty w stylu „nie wiedziałam, że taka jestem”, albo „co Ty ze mną zrobiłeś?”.

I uwaga - moim zdaniem zjawisko z powyższego akapitu jest BARDZO ZNACZĄCE w kontekście uwodzenia (bardzo) atrakcyjnych kobiet jako takiego.

Chodzi o to, że atrakcyjne i bardzo atrakcyjne kobiety są "naturalnym celem ataku" facetów takich jak ja - facetów dobrych z kobietami, "zdegenerowanych moralnie" i ogólnie rzecz biorąc sprawnych w wydobywaniu z lasek ich "suczkowatości". Atrakcyjne i bardzo laski są naturalnym celem zainteresowania z naszej strony, przez co te laski często mają na koncie doświadczenia z nami. Innymi słowy mówiąc, one są przez nas często "zdeprawowane", co wywołuje u nich ZMIANĘ sposobu w jaki postrzegają same siebie, swoją seksualność, a także facetów i swoje relacji z nimi. Jest to dla nich pewnego rodzaju ZMIANA STANDARDÓW, ZMIANA OPTYKI.

Z punktu widzenia normalnego, przeciętnego faceta, jest to NIEKORZYSTNE zjawisko, z którego jednak tacy faceci nie zdają sobie sprawy.

Faceci nieogarnięci z kobietami mają tendencję do postrzegania atrakcyjnych i bardzo atrakcyjnych kobiet jako "księżniczek" czy "królowych" - a w rzeczywistości jest rzeczą podnaprzeciętnie prawdopodobną, że właśnie taka kobieta ma na koncie SOLIDNE ZESZMACENIE, że w przeszłości była ruchana jak bura suka przez kolesia takiego jak ja - a na przestrzeni całego życia, może i przez kilku takich gości.

Potem gdy do takiej laski "zeszmaconej" przez gościa dobrego z kobietami podchodzi normalny, przeciętny koleś, to:

1. Ona jest od niego bardziej doświadczona.

2. Ona jest od niego bardziej "zdeprawowana", "zdegenerowana moralnie".

3. Ona jest od niego bardziej konkretna, bardziej ogarnięta psychicznie i seksualnie.

I to w mniejszym czy większym stopniu DA SIĘ WYCZUĆ podczas interakcji.

Koleś próbuje ją zdobyć, próbuje jej zaimponować, albo co śmieszniejsze próbuje przed nią zgrywać kogoś konkretnego i doświadczonego, albo co gorsza "super samca" - a ona patrzy na niego i widzi LESZCZA, którym on faktycznie jest relatywnie do ogarniętego z kobietami faceta, który ją kiedyś ruchał/szmacił, a także relatywnie względem NIEJ SAMEJ.

Taka laska ma lepsze rozeznanie, lepiej się na tym wszystkim od takiego gościa - i ona widzi, rozumie to, że on jest LESZCZEM dużo lepiej niż on sam siebie rozumie.

Swoją drogą, wiele razy pisałem na blogu o "Grze Aktorskiej", o udawaniu kogoś kim laska chce abyśmy byli, o używaniu kłamstw, itd itp. I to są użyteczne, przedatne metody, ALE pod warunkiem, że ktoś jest w stanie to zrobić w sposób WIARYGODNY. A w tym kontekście łatwiej jest np. zasugerować lasce, że ma się więcej pieniędzy niż się ma, albo udać zainteresowanie związkiem, gdy tak naprawdę chcemy ją wyruchać - trudniej natomiast jest ukryć przed laską to, że jest się "ogólnie" nieogarniętym z kobietami leszczem.

Wracając do kwestii SZACUNKU DO KOBIET i mylnych wyobrażeń odnośnie kobiet, to potrafi to być naprawdę KOMEDIĄ.

Jakiś nieogarnięty facet widzi atrakcyjną czy bardzo atrakcyjną laskę w wieku np. 23 lat i w jego oczach ona jest szanującą się "księżniczką" czy "królową" - i on przejmuje się tym, co ona sobie może pomysleć i czy przypadkiem on jej nie urazi tym co zrobi lub powie - bo przecież ona taka "delikatna", taka "wrażliwa" jest i taka "porządna".

A w rzeczywistości wygląda to tak, że laska najprawdopodobniej smakowała w ustach spermę kilku facetów - np. 5. I co, ona się niby obrazi za to, że ktoś będzie chciał, aby to jego penis był 6-tym, ktory spuści się w jej usta? Nie sądzę. Może się natomiast poczuć zirytowana w sytuacjach gdy:

1. Próbuje ją wyruchać LESZCZ - szczególnie leszcz nachalny i/lub wyjątkowo niezdarny i/lub niereprezentujący sobie niczego szczególnie dobrego, w sensie np. wyglądu, kasy, czy chociażby fajnej, przyjemnej rozmowy.

2. Facet silnie narusza jej "GRĘ POZORÓW", uaktywniając u niej "mechanizmy obronne", lęk przed ostracyzmem i publicznym uznaniem jej za szmatę.

Odnośnie punktu 2, to w dużym skrócie takie laski dużo bardziej lubią facetów, którzy grają na początku "KOMPATYBILNIE" z jej gra oporów, ale do których CZUĆ, że sa ogarnięci i konkretni i że ich granie zgodnie z "Grą Pozorów" to tylko poza, pozory właśnie, a nie autentyczne przekonanie. To daje im z jednej strony poczucie, że facet jest KONKRETNY, a z drugiej poczucie, że zapewnia BEZPIECZEŃSTWO w sensie uniknięcia ostracyzmu, reputacji dziwki.

Takie granie "Kompatybilne" z Grą Pozorów działa też świetnie na te laski, które są autentycznie (relatywnie) "niewinne", "niezepsute", więc można to zrobić praktycznie na ślepo, a dopiero potem dostosowywać postępowanie do konkretnego typu laski.

Jeszcze co do tego, jakie rzeczy potrafią robić laski i jaką KOMEDIĄ jest szacunek do kobiet, to opisany wcześniej przykład z tym, że laska smakowała w ustach spermę kilku, np. 5 facetów jest jeszcze taki bardzo "standardowy" - wiele, wiele lasek ma na koncie taki "dorobek". A bywają też inne rzeczy - ja np. lubię "SZMACIĆ" laski, upokarzać je, widzieć je na kolanach i chodzące na czworakach, bić je po twarzy w sposób upokarzający, nie bolesny - ot takie "lekkie BDSM", które one UWIELBIAJĄ w moim wykonaniu. A inni faceci oczywiście widzą w nich "księżniczki", które ich zdaniem "na pewno się szanują". Acha... ;)

Mam dobrego kolegę, który też lubi je "szmacić", tylko on dodatkowo lubi też ruchać laskę dwa baty - mnie to osobiście obrzydza, nie chcę samego widoku penisa innego mężczyzny, nie mówiąc już o ryzyku przypadkowego dotknięcia, ale on robi takie akcje z innym kolegą. I też potem faceci widzą w tych laskach "księżniczki", które "na pewno" się szanują. A w rzeczywistości te laski miały w sobie spermę DWÓCH kolesi jednego wieczoru - "gratuluję" szanującym je facetom "mądrego" wyboru obiektu swojego szacunku. :)

Swoją drogą, niech nikt nie myśli, że ruchamy z kolegą jakiegoś rodzaju głupie laski bez studiów, jakieś spalone solarium osiedlowe dziwki - NIE. Całe sedno sprawy polega właśnie na tym, że obaj szmacimy głównie inteligentne, wykształcone i fajne dziewczyny - i ja i on szmaciliśmy tak nawet laski z doktoratami lub będące w trakcie ich robienia. 

Można ująć to tak, że robimy to głównie z typowymi czytelniczkami "Pięćdziesiąt twarzy Greya" - laskami wykształconymi, inteligentnymi, czytającymi książki, itd itp. Tylko my oczywiście robiliśmy to na długo przed ukazaniem się tej książki, która z jednej strony jest bardzo wygodnym przykładem w sensie pragnień kobiet, ale z drugiej wręcz boli mnie to, że potem ktoś postrzega mnie i moje upodobania przez jej pryzmat, podczas gdy ja uważam tę książkę za tandetną, a moje upodobania wykształciły się na wiele lat zanim o niej usłyszałem. Niemniej jednak to jest właśnie chyba najlepsze zobrazowanie tego, jaki typ kobiet zeszmacam - spójrz na jakąś ładną/bardzo ładną, wykształconą i inteligentną czytelniczkę "Pięćdziesiąt twarzy Greya" - to jest właśnie moja typowa "grupa docelowa". A to są mniej więcej dokładnie te same kobiety, które inni mężczyźni najbardziej szanują - bo są i ładne/bardzo ładne, i wykształcone, inteligentne, czytające książki, itd itp.

CDN.