Szatynka z ulicy/przejścia dla pieszych

Wstęp (pisany na koniec, po napisaniu zasadniczego raportu):

To była dla mnie BARDZO fajna i satysfakcjonująca akcja, miałem ochotę ją opisać, ale teraz mam mieszane odczucia co do tego raportu. Bo z jednej strony mam wrażenie, że w pewnych kontekstach ma on dużą wartość "edukacyjną", ale z drugiej strony wydaje mi się, że ten raport może też potencjalnie zaszkodzić części ludzi, wytworzyć nietrafione wyobrażenia, poprowadzić część czytelników w złym kierunku. Mam tu konkretnie na myśli jego początkową część i to, że być może niektóre osoby będą próbowały ją emulować, odtworzyć, tak naprawdę mając na to ekstremalnie małe, praktycznie zerowe szanse, ze względu na inny poziom ogarnięcia psychiki, a przez to także inną "energię".

Jest wczesny czerwcowy wieczór, nieco przed 20, więc jest jeszcze jasno. Jest bardzo ciepło, ale tego dnia nie było wielkiego upału, a kilka godzin wcześniej padał deszcz. Woda już wyparowała, ale w powietrzu nadal czuć odrobinkę wilgoci, co w połączeniu z wysoką temperaturą powoduje, że jest parno i śpiąco (przynajmniej dla mnie, jako meteopaty).

Jestem w Śródmieściu, idę do sklepu dokonać pewnego drobnego zakupu, a potem chcę pójść coś zjeść. Jestem umówiony na 23 na ruchanie, a przez pogodę czuję się senny, więc nie mam w planach żadnego uwodzenia. Ma mam na sobie eleganckie buty, dżinsowe spodnie, ale na górze t-shirt zamiast koszuli, ze względu na temperaturę.

Przechodzę przez przejście dla pieszych, gdy nagle dostrzegam, jak w przeciwnym kierunku idzie ONA. Jest młoda (poniżej 25 lat), wysoka i PIĘKNA. Króciutkie szorty odsłaniają długie, zgrabniutkie nogi i mleczną, nieskazitelną skórę, kontrastującą z ciemnymi włosami. Ona mogłaby występować w reklamach kosmetyków do pielęgnacji skóry, bez żadnego Photoshopa. Ma sportowe buty na płaskiej podeszwie, ale jej nogi są tak długie, że wyglądają tak, jakby była na obcasach. Są szczupłe, ale nie wychudzone, są lekko wysportowane i widać w nich energię.

Jej twarz jest NIESAMOWICIE PIĘKNA. To jest typ urody "perfekcyjna księżniczka", z nieskazitelną cerą i rysami twarzy. Nawiązujemy kontakt wzrokowy i widzę, że jej niebieskie oczy są duże, wyraziste i mają w sobie pewien blask, jak jakieś klejnoty. O ile jej figura jest "jedynie" bardzo dobra, cera jest wspaniała, ale więcej lasek ma taką, o tyle jeżeli chodzi o twarz i oczy, to jest to najlepsza laska, jaką widziałem od wielu miesięcy, jeżeli nie dłużej.

Kontakt wzrokowy, który właśnie się rozpoczyna, jest zdecydowanie najciekawszym, a jednocześnie "najdziwniejszym" i najśmieszniejszym elementem tej interakcji.

Jej mina i spojrzenie są DUMNE, WYNIOSŁE. Widać po niej, że uważa się za KSIĘŻNICZKĘ, za kobietę lepszą od innych, za "drogocenny diament". To nie jest arogancja w sensie pogardy względem innych - to jest raczej wyniosłość w sensie wywyższania, wręcz gloryfikacji swojej osoby. Przy czym biorąc pod uwagę to, jak ona WYGLĄDA, to jest to czymś zrozumiałym - bo jest rzeczą mega oczywistą, że faceci płaszczą się przed nią jak małe pieseczki.

Lecz mija może pół sekundy i jej wyniosłość zaczyna się ŁAMAĆ. Laska robi sie ZMIESZANA i widać po niej, że działam na nią seksualnie. Ale nie na zasadzie "facet mi się podoba", tylko na zasadzie klimatu "chciałabym, aby mnie zeszmacił, zerżnął jak sukę". Wygląd też na to, że laska jest zaskoczona i zawstydzona tym co czuje. Ma minę typu "WTF, co się ze mną dzieje?". Mam wrażenie, że próbuje na siłę wrócić do pozycji bycia Księżniczką, ale niespecjalnie jej to wychodzi, bo stan jej psychiki jest już zupełnie inny.

Ja jestem ŚPIĄCY przez pogodę, bo niestety jestem meteopatą, więc myślę wolno i "mgliście", to wszystko dociera do mnie jakby z pewnym opóźnieniem. Mój letargiczny stan i wywołany tym "spóźniony refleks" powoduje, że mijam się z laską i wchodzę na chodnik po przeciwnej stronie przejścia.

Ok, zatrzymajmy się na chwilę - co tu się stało? Wiele osób po przeczytaniu powyższego opisu może mieć wrażenie "WTF?", bo ta sytuacja może sprawiać bardzo dziwne wrażenie, może wręcz sprawiać wrażenie sytuacji nierealnej. Bo przecież mamy tutaj:

1. Ekstremalnie atrakcyjną kobietę 9/10, a nawet 9.5/10 (10/10 nie uznaję). To najładniejsza kobieta, jaką widziałem od wielu miesięcy, jeżeli nie dłużej.

2. Starszego od niej o kilkanaście lat faceta, zasadniczo 6-7/10, tyle że z niewielkim brzuszkiem, który teraz był widoczny przez t-shirt. Normalnie wyglądam na bogatego przez dobre ubranie, tym razem widać było, że mam porządne buty, ale to tylko tyle. A w dodatku byłem śpiący, letargiczny i miałem "mgiełkę".

Co tu się stało?

Mnie osobiście ta sytuacja aż tak bardzo nie zaskakuje, bo miałem wiele podobnych, aczkolwiek to był wyjątkowo ostro zarysowany przypadek.

Od zaznaczę, że ja naprawdę jestem 6-7/10 (+ brzuszek) i nie, to nie jest kwestia tego, że jestem jakimś super przystojnym gościem, tylko nie zdaję sobie z tego sprawy. Jeżeli chodzi o wygląd, to ja nie jestem typem gościa, który wywołuje u kobiet "przepalenie obwodów", bo facetów 6-7/10 jest wielu i nie robi to na kobietach wielkiego wrażenia, a już na pewno nie na kobietach 9-9.5/10.

O co więc chodziło?

Chodziło o to, co nazywam "energią" - przez co rozumiem nie jakąś nadnaturalną energię, tylko po prostu niewerbalny "klimat" danej osoby, wyrażany przez spojrzenie, minę, mowę ciała, ton głosu (to akurat nie w tym przypadku). W jakimś stopniu po ludziach widać:

1. Jak się czują w danym momencie. Bo można poznać, czy ktoś jest wesoły czy smutny, wyluzowany czy zestresowany, itd itp.

2. Jaki mają stosunek do danej osoby. Bo np. inaczej wygląda spojrzenie przyjazne, a inaczej nieprzyjazne, itd.

3. Kim generalnie są w swoim życiu. Często widać po ludziach, że np. ktoś jest "zakompleksionym leszczem", ktoś "imprezowym luzakiem" pewnie nie stroniącym od marihuany, a jeszcze ktoś inny jest "twardym gościem" pewnie z dużym doświadczeniem w bójkach.

Mogłoby się wydawać, że w tamtej sytuacji moja "energia" była słaba, bo przecież byłem wtedy śpiący i letargiczny. Ale w rzeczywistości wyglądało to inaczej, ponieważ to był tylko mój "powierzchowny", chwilowy stan, podczas gdy na całość mojego "energetycznego", niewerbalnego obrazu składały się też inne rzeczy. Mam tu na myśli to, co można we mnie niewerbalnie "odczytać" z racji mojego wieloletniego, bogatego życia seksualnego, mojego podejścia do kobiet, braków oporów w tym kontekście, itd, itp.

Ja mam ponad 20 lat doświadczenia w uwodzeniu traktowanym jako hobby, a na "liczniku" kilkaset zaliczonych lasek, w tym wiele bardzo ładnych. I siłą rzeczy to ma wpływ na moją "energię", na moje "niewerbalne oblicze". Ja nie mam tych wszystkich mikroskopijnych oznak zakompleksienia, napięcia, oporów, leszczowatości, które są obecne u prawie każdego innego faceta, szczególnie w momencie kontaktu wzrokowego z bardzo atrakcyjną kobietą. U mnie widać jakby ODWROTNOŚĆ tego wszystkiego - psychikę bez napięć, bez poczucia bycia jakkolwiek gorszym względem nawet najbardziej atrakcyjnych kobiet, pewnego rodzaju "dojrzałość", ogarnięcie, DOŚWIADCZENIE. To jakby przeciwieństwo tego, co widzi się patrząc na jakiegoś wyjątkowo zestresowanego, zakompleksionego, ale także NIEDOŚWIADCZONEGO faceta, który drży ze strachu na myśl o negatywnej reakcji ze strony kobiety - pewne rzeczy "po prostu widać" i są one oczywiste. Przy czym facetów z nieogarniętą psychiką jest mnóstwo, przez co każdy wie jak to wygląda, a facetów z psychiką ogarniętą na moim poziomie jest bardzo niewielu, przez co większość ludzi nie ma odnośnie tego wyrobionego obrazu.

Inna sprawa, że moje podejście do kobiet jest po części "ostre", draniowate - mam tu na myśli zarówno traktowanie kobiet jako zdobyczy i obiektów seksualnych, jak i moje tendencje BDSM, skłonności do "zniewalania", szmacenia i poniżania kobiet, robienia z nich moi niewolnic i "zwierzątek". I to też w jakimś stopniu widać, CZUĆ - nie w takim sensie, że kobiety wiedzą dokładnie o co chodzi, ale w takim, że na poziomie intuicyjnym/emocjonalnym CZUJĄ pewne rzeczy. A jest tak, że kobiety generalnie w głębi serca LUBIĄ drani, LUBIĄ facetów chcących je zeszmacić, LUBIĄ facetów chcących z nich zrobić swoje niewolnice. Obraz tego może zaciemniać to, że kobiety uprawiają "Grę Pozorów", a także to, że często same o tym nie do końca wiedzą, bo nie mają odpowiednich doświadczeń z odpowiednimi facetami, które by im to jasno pokazały. Jeżeli chodzi o to drugie, to później potrafią się zdarzać sytuacje typu "Co się ze mną dzieje?", w których kobieta doświadcza "odmiennego stanu umysłu", o istnieniu którego wcześniej nie wiedziała, albo nie wiedziała do końca - i tutaj właśnie mieliśmy do czynienia z czymś takim.

Paradoksem tej sytuacji było to, że ta sytuacja mogłaby się komuś wydać dziwna, niezrozumiała, nielogiczna, wręcz nierealna, ALE w rzeczywistości było DOKŁADNIE ODWROTNIE - było to coś jak najbardziej normalnego i logicznego, tylko żeby to rozumieć, trzeba znać się zarówno na kobietach, jak i na tym, jak działa w praktyce komunikacja niewerbalna.

Kiedy nasze spojrzenia się spotkały, to:

1. Jej "intuicja" niewerbalna w jak najbardziej racjonalny, logiczny i odpowiadający rzeczywistości sposób zaklasyfikowała mnie po moim spojrzeniu jako faceta, który jest "seksualnym drapieżnikiem", faceta dla którego jak najbardziej normalną rzeczą byłoby zniewolenie jej i rżnięcie jej jak małej suczki - faceta, który sprawia wrażenie kogoś, kto FAKTYCZNIE MÓGŁBY TO ZROBIĆ.

2. Jej SEKSUALNOŚĆ zareagowała na poprzedni punkt w dość typowy dla kobiet sposób, czyli poprzez PODNIECENIE i ULEGŁOŚĆ.

To jest ta sama dynamika, która powoduje, że kobiety lubią różnego rodzaju drani, "badboyów", itd, dynamika która stoi za dużą popularnością "50 Twarzy Grey".

Ja mam duże doświadczenie zarówno z takimi spojrzeniami, jak i z w faktycznym "szmaceniem" lasek - więc mniej więcej wiem, co ona poczuła.

Ona poczuła ULEGŁE, "masochistyczne" PODNIECENIE - polegające na chęci bycia przeze mnie zdobytą, zniewoloną, zeszmaconą i zerżniętą jak uległa suka, którą właśnie się poczuła. I nie mam tu na myśli ochoty jedynie na rodzaj seksu, w ramach jakiejś odmiany, mody, czy "teatrzyku" - mam na myśli EMOCJONALNE PRAGNIENIE bycia autentycznie zniewoloną i zeszmaconą.

W tym przypadku jest to o tyle śmieszne, że ta laska była w pierwszej chwili WYNIOSŁA, DUMNA, ze względu na ogromną ilość zachwytu i podlizywania się ze strony mężczyzn, jakiej doświadcza. Ale gdy skrzyżowała spojrzenia z (nie)odpowiednim facetem, doświadczonym degeneratem moralnym/seksualnym, to wystarczyły 2 sekundy i nagle zaczęła się czuć uległą suczką. Co dla niej samej było zaskoczeniem - widać było, że ona nie wie co się dzieje i próbuje powrócić do znanej jej postawy "jestem księżniczką", ale niespecjalnie jej to wychodzi. W pewnym stopniu jest też jej głupio, niezręcznie - po pierwsze dlatego, że czuje takie "niestosowne" i "upokarzające" rzeczy, a po drugie dlatego, że ona w jakimś stopniu widzi, że ja widzę co się z nią dzieje.

Ja dla odmiany jestem letargiczny i patrzę na nią jako na suczkę nie w ramach jakiegoś szczególnie intensywnego procesu myślowego, tylko bardziej odruchowo, a może nawet trochę bezmyślnie. Widzę co się z nią dzieje, w jakimś stopniu mnie to bawi, ale myśl o tym, że może wypadałoby z tym coś zrobić, dociera do mnie z pewnym opóźnieniem, gdy zdążyłem już przejść na drugą stronę przejścia dla pieszych.

Wtedy zaczynam się zastanawiać, co robić i dochodzi we mnie do krótkiej walki wewnętrznej. Bo jestem śpiący, nie do końca przytomny, nie chce mi się, a w dodatku jestem w t-shircie i mam ochotę po prostu pójść dalej.

Jednak po kilku sekundach myślę sobie "Misiu, pojebało Cię? Taka MEGA śliczna suczka, a Ty chcesz odpuścić?"

Odwracam się - jest na przejściu jest czerwone światło, ale na ulicy pod drugiej stronie nie ma tłumu i widzę oddalające się nogi "mojej" suni - więc wiem, że nie "zgubię" jej.

Światło zmienia się na zielone i szybkim krokiem ruszam w jej kierunku. Trochę mi to zajmuje, bo ona idzie stosunkowo szybko - nie chcę biec, nie nie chcę się zdyszeć, ani gorsza spocić (to takie przyziemne realia uwodzenia).

Gdy wreszcie się do niej zbliżam, to wiem, że muszę zrobić podejście z boku lub od tyłu - niezbyt to lubię, ta "pogoń" od przejścia jest może trochę creepy, no ale trudno.

Doganiając ją dochodzę do wniosku, że moje działanie powinny charakteryzować 3 cechy:

1. W miarę mocne, asertywne otwarcie. Najgorsza rzecz jaka może mieć spotkać w całej interakcji polega na tym, że ona idąc szybko poleci na swoim "księżniczkowym auto-pilocie" i mnie zignoruje, pójdzie dalej, co postawi mnie w słabej sytuacji, bo będę musiał dalej za nią iść i się "powtarzać", zabiegać o jej uwagę. (Byłoby dużo fajniej, gdyby ona stała, a nie szła)

2. Silna, wyraźna "energia" seksualnego drapieżnika, drania, degenerata, faceta który chce i jest w stanie ją zniewolić, zeszmacić, zrobić z niej swoją uległą suczkę, niewolnicę, kotkę do spuszczania się, itd, itp.

Ja już wiem, że to ŚWIETNIE na nią działa - więc powinienem to wykorzystać.

3. W miarę miła i "gładka" rozmowa. Tak, aby z jednej strony nie zderzyć się z jej barierami obyczajowymi, a tym bardziej tak, aby nie wypadło to creepy - ale z drugiej tak, aby było to zgodne z atmosferą z punktu 2, czyli zasadniczo atmosferą "będziesz moją suczką, moją niewolnicą seksualną".

Chodzi tu o to, że moje wrażenie jest takie, że ona w głębi serca pragnie być zeszmacona i zerżnięta , ALE tak poza tym jest dość "grzeczna" i niedoświadczona w kontekście swoich własnych pragnień - a moje podejście powinno być kompatybilne i z jednym i z drugim elementem.

Biorąc pod uwagę 2 i 3 (1 to tylko kwestia otwarcia), wchodzę w "energię"/Grę Aktorską, która jest

seksualna, draniowata, "szmacąca", ale jest też miła, uśmiechnięta, przyjazna i wzbudzająca zaufanie. Przy czym często ludziom seksualność kojarzy się z napaleniem i z czymś szybkim, bezpośrednim - a ja zamierzam tutaj wejść w taką seksualność, która jest intensywna i "ostra", ale jest też subtelna, cierpliwa, powolna. Taką seksualność można nazwać "wampirzą" - jest to może śmieszne, ale użyteczne porównanie. Przy czym ja chcę oprócz tego być też sympatyczny, wzbudzać zaufanie - tak aby obok tej "ostrości seksualnej" zaserwować też wyluzowaną, fajną i pozytywną atmosferę. Nie chcę klimatu "intensywny seksualnie, ale mało komunikatywny, napięty dziwak (creep)", czy też "arogancki, nieprzyjemny drań". Chcę klimat typu "uroczy wampir" - gdzie "powolna" ostrość, intensywność seksualna występują razem z byciem komunikatywnym i uroczym.

Zbliżam się od tyłu do laski, która idzie średnio szybkim, na szczęście nie bardzo szybkim krokiem. Przyspieszam, doganiam ją i przez chwilę idziemy równo, a przez chwilę delikatnie ją wyprzedzam. Patrzę na nią i nawiązuję kontakt wzrokowy, po czym błyskawicznie podchodzę, mówiąc dość głośne i mocne "Cześć", zdecydowanym i nieco rozkazującym tonem.

Laska się zatrzymuje i mówi "Cześć" ze średnim, lekko zmieszanym czy niezdecydowanym uśmiechem, i patrzy się na mnie wyczekująco, ale z pozytywnym nastawieniem. Widzę ją teraz z bliska i dostrzegam jeszcze wyraźniej to, że jest PRZEPIĘKNA, jednocześnie seksowna i "nieskazitelna", "świeża" i dziewczęca. Nadal mam ochotę ruchać ją jak sukę, zniewolić ją, ale robi się to delikatniejsze, mam też ochotę być względem niej czuły, delikatnie się z nią pieścić i okazywać sobie miłość. Odrobinkę odpływam emocjonalnie, ale też nadal mam w sobie silne pragnienie czucia nad nią władzy, spuszczania się w nią jako moją suczkę - słodką, kochaną i cudowną, ale suczkę.

Mówię do niej coś w stylu "Chcę pójść z Tobą na kawę", ale całość mojego przekazu jest znacznie bogatsza. Bo oprócz słów, jest tam jeszcze "Gra Aktorska", przekaz niewerbalny. I wygląda to tak, że na poziomie niewerbalnym ja pokazuję, daję jej do zrozumienia, że jestem "niegrzeczny", bardziej doświadczony i "zdegenerowany" od niej. I że tak naprawdę chcę ją ostro, perwersyjnie zerżnąć, zeszmacić, podporządkować sobie. Przespać się z nią w układzie, w którym "ona będzie na dole, a ja na górze". Ale to nie jest tylko kwestia pokazania tego, że ja tego "chcę" - to też kwestia pokazania, że jestem kimś, kto najprawdopodobniej JEST W STANIE to zrobić, kimś kto najprawdopodobniej ma w tym doświadczenie i komu inne kobiety dają się tak traktować. Przy czym nie robię tego "na ostro" - bo jestem miły, uśmiechnięty, wręcz uroczy. Inna sprawa, że nie jest to cwaniackie, ani obleśne. Jest to zasadniczo szczera propozycja, nawet jeżeli jej część jest wyrażona niebezpośrednio. I jest to zrobione na poziomie, z energią kogoś dla kogo to jest coś normalnego, bez obleśnej energii kogo, kto ma na tym tle jakieś blokady i frustracje.

Laska patrzy się na mnie intensywnie, ale ciepło, uśmiecha się i mówi "...Ok". Akurat tuż obok jest kawiarnia i pub, teoretycznie mógłbym chcieć pójść z nią do pubu na piwo w celu dokonania "alkoholowego rozluźnienia", ale po pierwsze już powiedziałem o tej kawie, a po drugie widzę kątem oka, że w kawiarni jest mało ludzi - a w tym pubie bywa tłoczno i głośno. Wskazuję więc na kawiarnię i zmierzamy w tym kierunku.

Jeszcze idąc, mówię do laski coś w stylu "Wiesz, Ty wyglądasz na taką grzeczną, niewinną dziewczynę". Ona się śmieje, w taki leciutko onieśmielony sposób i potwierdza to jakiś sposób, którego już teraz nie pamiętam. Pyta się "a Ty jaki jesteś?", na co ja odpowiadam, że to zależy kogo by zapytać, ale tak ogólnie to mam bardzo złą reputację (mówię o żartobliwie).

Wchodzimy, zamawiamy mrożoną kawę i siadamy na kanapie. Laska sprawia takie wrażenie, że może nie czuje się 100% komfortowo (trudno, żeby się czuła, "znamy" się 2 minuty), ale też nie jest zbyt spięta. Patrzy się na mnie z zainteresowaniem, oczekiwaniem, wręcz pewnym entuzjazmem - chyba jej w jakiś sposób imponuję. Wygląda to na naprawdę ŁATWĄ sytuację. Oczywiście jestem gotów przeprowadzić wszystko zgodnie z zasadami sztuki, nie ma mowy o jakiejkolwiek niedbałości, ale wiem też, że sukces jest już przypuszczalnie przesądzony.

Na samym początku laska zareagowała bardzo pozytywnie na moje spojrzenie, które najprawdopodobniej było "draniowate". Jestem więc dla niej starszym, doświadczonym "Draniem" i to jest dla niej pociągające, CHARYZMATYCZNE. Powinienem się więc trzymać tego wizerunku i unikać odchyleń, które mogłyby ten wizerunek zburzyć. W szczególności lepiej będzie, jeżeli będę unikał okazywania zbytniej emocjonalności, sentymentalności, bo to mogłoby potencjalnie sprawić, że ona uzna, że nie jestem tym "twardym Draniem", którego obraz może ją pociągać. To znaczy wiem, że pociąga ją "Drań", natomiast nie wiem, w jakim zakresie jej obraz "Drania" pozwala na emocjonalne, czułe odruchy czy zachowania. A żałuję tego, bo ona jest ŚLICZNA i chętnie, naprawdę chętnie bym poleciał z nią w bardziej miękkim, czułym kierunku.

Będę więc trzymał linię "Drania" - ale nie w jakiś ostry i nieprzyjemny, tylko w miły i czarujący sposób, na zasadzie "uśmiechniętego, czarującego wampira". Będę też w jakimś stopniu działał z pozycji doświadczonego, starszego faceta, takiego trochę "autorytetu".

Na początku zamieniamy kilka słów o kawiarni w której jesteśmy. Z tego przechodzimy do rozmowy na temat różnych lokali, kawiarni, restauracji, klubów, itd. To jest dobry kierunek, budujący pewne poczucie zaznajomienia, pewną podstawową Bliskość Emocjonalną.

Z tego tematu przechodzę do tego, jaką osobą jest ona. Mówię jej w żartobliwy sposób, że ona wygląda na spokojną, NUDNĄ dziewczynę i że może mówić co chce, mnie nie oszuka. Ona się śmieje, trochę żartujemy i jest fajna atmosfera.

Ona pyta się mnie, jaki ja jestem - ja odpowiadam (żartobliwie) w stylu "Cóż, nie jestem nudny - czyli nie jestem taki jak Ty!". Ale potem mówię poważnym głosem, że mam wielu znajomych, mam ogólnie ciekawe życie (mówię to otwartym tekstem), więc ja autentycznie nie jestem nudny. Laska mówi coś w stylu "Widzę" z uśmiechem.

Ona się mnie pyta niby żartobliwie, ale w pewnej mierze na serio "A jak z kobietami?" Ja odpowiadam, że "zawsze się jakieś przy mnie kręciły".

Ona się mnie pyta, czy jestem sam. Udzielam bezpiecznej odpowiedzi, że tak. Potem odpowiadam na kolejne pytanie, że się rozstałem, bo się przestaliśmy dogadywać, itd.

Ja się jej pytam, jak to u niej wygląda. Ona mi mówi "Pewnie nie uwierzysz, że jestem sama?" A ja : "nie, nie, wręcz przeciwnie, moim zdaniem Twoja nudna osobowość na pewno skutecznie odstrasza facetów" - na co ona się śmieje.

Ona mówi coś takiego, że faceci są głupi i że "faceci to są CIPY". Tak, używając właśnie tego słowa. Ja mówię coś w stylu "Ale co, obmacywałaś ich i zauważyłaś, że mają niewłaściwe narządy"? Laska w śmiech. A ja potem pytam się poważnie, co ona ma na myśli.

Ona zaczyna mi opowiadać jakieś w gruncie rzeczy banalne rzeczy, że faceci się ślinią, ale się jej boją, że są głupi i niedojrzali (a opowiada to o "niedojrzałych" facetowi 35+), itd itp. Ja słucham z uwagą, przytakuję, itd itp. Ogólnie wykazuję pewnego rodzaju empatię i poważne traktowanie, choć też trochę żartuję, np. mówiąc coś w stylu "A może po prostu przyciągasz nudnych facetów, bo sama jesteś nudna?".

Ale mówię też na poważnie, że wielu facetów ma POWAŻNE kompleksy i ogólnie problemy z nieogarniętą psychiką. Rozmawiamy o tym razem z przykładami - ja np. opowiadam jej, że zawsze byłem lubiany przez dziewczyny, przez co generalnie miałem wybór i miałem atrakcyjne dziewczyny, przez co wielu innych facetów mnie nie lubiło - a przecież nie była to moja wina. Ale nie nadaję temu smutnego wydźwięku, tylko trochę żartobliwy, w sensie nabijania się z ich żałosności, a trochę taki "inteligentny-gawędziarski", w sensie tego, że ciekawie mówię na jakiś temat.

Na ten moment ogólna sytuacja wygląda tak, że laska w dalszym ciągu jest mną wyraźnie zainteresowana (była od samego początku), ale teraz do tego doszło to, że trochę się "poznaliśmy", dobrze się nam ze sobą rozmawia i powstał jakiś poziom Bliskości Emocjonalnej. Tym samym dochodzimy do momentu, w którym dobrze byłoby zrobić coś bardziej konkretnego.

Prowadzę rozmowę w kierunku tego, jaką osobą jest ona w kontekście związków i jakich facetów lubi. Jadę jej żartobliwie "To jak to jest - lubisz nudnych, bo są do Ciebie podobni, czy też ciekawych, bo przeciwieństwa się przyciągają?". Laska mówi coś o tym, że dla niej "facet ma być facetem", musi mieć coś w głowie, jakąś osobowość, itd itp. Ja uznaję, że ten opis jest w jakimś stopniu prawdziwy, ale nie oddaje całej prawy - moim zdaniem laskę kręci bardziej doświadczony, mniej czy bardziej draniowaty facet, prawdopodobnie z jakimś odchyłem w kierunku BDSM (czyli w sumie ja). Ale ta "niespójność" to nic złego - poruszenie tego tematu jest samo w sobie korzystne z punktu widzenia budowania relacji. Laska pyta się mnie o to samo, ja oprócz udzielenia odpowiedzi analogicznie niepełnej do jej odpowiedzi, wcześniej żartuję "Jak dla mnie kobieta musi być mi posłuszna i nie mieć własnego zdania. I to wszystko". To jest w widoczny sposób żart, ale jego "echo" powinno dość dobrze rezonować z tendencjami, o które ją podejrzewam.

W pewnym momencie dochodzę do wniosku, że to już "ten czas". Patrzę się na laskę bardziej seksualnym, bardziej uczuciowym wzrokiem. Dotykam jej dłoni i trzymam ją w swojej. Widzę, że ona czuje się z tym dobrze, więc po może sekundach przekładam jej dłoń to mojej drugiej ręki, a pierwszą, tę bliżej niej, kładę na jej karku i całuję ją. Pocałunek wchodzi i okazuje się przy tym, że JEJ ŚLINA JEST PYSZNA - jest słodka, a jednocześnie elektryzująca, przypomina trochę zapach ozonu i świeżości pod deszczu. Jej ślina jest dużo lepsza od mrożonych kaw które wypiłem, co jest bardzo miłym, nieoczekiwanym "bonusem". Całujemy się długo i czule - to nie jest dominujące, draniowate, ani nawet jakoś super seksualne - jest to za to ciepłe i uczuciowe. Oboje "odjeżdżamy" emocjonalnie i okazujemy sobie dużo czułości, dotykamy, gładzimy się, całujemy ponownie, a potem przytulamy się do siebie, gdy laska opiera się o mnie plecami,wkładając moje dłonie pod koszulkę, na nagą skórę jej brzucha.

Laska ociera się o mnie - plecami, głową, szyją. Napiera biodrem o moje biodro, a potem przechyla się trochę do tyłu i kładzie swoją nogę na mojej, tak że je udo leży na moim udzie, a jej łydka jest pomiędzy moimi nogami. Laska generalnie się "wierci" i nietrudno poznać, że ma silną ochotę pójść dalej i kochać się ze mną.

Przez jakiś czas pieścimy się dalej, po czym szepczę jej do ucha, że chciałbym zaprosić ją do siebie. Ona się zgadza i wzywam taksówkę - migdalimy się przed jej przyjazdem, migdalimy się w taksówce i migdalimy się w windzie. W środku mieszkania owocuje to oczywiście "wiadomo czym".