Realne praktykowanie uwodzenia vs "interesowanie się uwodzeniem" i "pozorowane uwodzenie".

W tym artykule chciałbym zająć się istotną, dla wielu osób katastrofalnie szkodliwą, ale dziwną kwestią.

Chodzi o to, że jest wielu ludzi, którzy studiują materiały o uwodzeniu i POZORNIE dążą do tego, aby uwodzić, aby mieć z tego uwodzenia kobiety, ale którzy w rzeczywistości NIE PRAKTYKUJĄ, UNIKAJĄ REALNEGO UWODZENIA.

Chodzi o ludzi, którzy UNIKAJĄ UWODZENIA, ale UDAJĄ, w tym przede wszystkim przed sobą, że działają w tym kierunku.

To zjawisko ma 2 formy:

1. [Teoretyczne] "Interesowanie się uwodzeniem". Gdy ktoś studiuje materiały o uwodzeniu, ale nie praktykuje lub praktykuje w mikroskopijnej ilości, zamiast tego snując mgliste plany praktykowania w nieokreślonej przyszłości. (I tak mijają miesiące, potem lata)

2. "Pozorowane uwodzenie". Gdy ktoś studiuje materiały o uwodzeniu i niby praktykuje, podchodzi do kobiet, rozmawia z nimi, ale tak naprawdę jego działanie nie jest uwodzeniem, bo jest zorientowane na "pogadanie", bez intencji wyruchania laski.

Te dwie formy bardzo często się na siebie wzajemnie nakładają - gdy ktoś praktykuje bardzo mało, a do tego gdy już praktykuje, to jest to "pozorowane uwodzenie".

1. "Interesowanie się uwodzeniem".

To polega na tym, że ktoś interesuje się uwodzeniem, studiuje materiały o uwodzeniu, czyli np. czyta tego bloga, ale mało praktykuje, albo w ogóle nie praktykuje.

Mam tu na myśli sytuacje, gdy ktoś przykładowo:

- Od wielu miesięcy, czy nawet o zgrozo lat, studiuje materiały o uwodzeniu, czyta je np. codziennie lub kilka razy w tygodniu, itd.

I JEDNOCZEŚNIE:

- Podchodzi np. do jednej kobiety na miesiąc, do jednej kobiety na kilka miesięcy, albo w ogóle nie podchodzi.

Jaki sens ma studiowanie materiałów o uwodzeniu, jeżeli ktoś nie chce lub nie jest w stanie (na jedno wychodzi) chociażby PRÓBOWAĆ wprowadzać to w życie?

Są sytuacje, w których można to zrozumieć. Np. jeżeli ktoś jest w szczęśliwym monogamicznym związku i nie chce innych kobiet, a lubi sobie poczytać o uwodzeniu. To jest ok i nie o tym tutaj mówię.

Ja mówię o sytuacjach, w których ktoś chce kobiet i studiuje materiały z poczuciem, że ma mu to w jakiś sposób przynieść kobiety - a jednocześnie nie robi nic lub prawie nic, aby to wprowadzić w życie.

To jest PATOLOGIA.

Jeżeli nie chcesz lub nie potrafisz (bo np. zbyt mocno się boisz) praktykować uwodzenia, to nie będziesz miał z tego kobiet - to jest PROSTE.

Wielu ludziom może się wydawać, że rozumieją powyższe, ale ICH TRYB ŻYCIA mówi coś kompletnie przeciwnego. Bo jeżeli np. ktoś wiele miesięcy studiuje materiały o uwodzeniu, ale nie podchodzi, to taka postawa sugeruje, że w praktyce taka osoba nie rozumie powyższego. Na pewno nie w takim wymiarze, który ma realne przełożenie na jej tryb życia.

Pozbawione praktyki "interesowanie się uwodzeniem" NIE MA SENSU, bo NIE DAJE EFEKTÓW. Wydaje się to oczywiste, lecz jednak ludzie tak postępują. Dlaczego?

Moje wrażenie jest takie, że nie patrzą na to realistycznie, tylko tworzą wygodną dla siebie ILUZJĘ, wizję pozytywnej przyszłości, w której będą mieli atrakcyjne kobiety, która nadejdzie "kiedyś" (w praktyce prawie na pewno: NIGDY). I czytając o uwodzeniu, mają złudne, ale przyjemne uczucie, że "coś robią" w kierunku przybliżenia tej pozytywnej przyszłości.

W rzeczywistości takie osoby tworzą sobie taką przyszłość, w której będą miały na koncie setki, tysiące godzin spędzone na studiowaniu materiałów o uwodzeniu, ale nadal nie będą miały większego sukcesu z kobietami. I tak poleci rok za rokiem - w ten sposób spokojnie można "przezimować" całe życie.

Nie ma sensu "zajmować" się uwodzeniem w sposób, który nie daje efektów. Jeżeli ktoś świadomie traktuje to jako ciekawą lekturę i nie liczy na żadne praktyczne efekty, to ok. Ale jeżeli ktoś chce efektów, a postępuje w sposób, który w oczywisty sposob nie może dać efektów, licząc nie wiadomo na co, to ma w głowie niezły syf.

Moim zdaniem taka osoba powinna skonfrontować się z rzeczywistością i ALBO zacząć praktykować (realne) uwodzenie, ALBO przestać myśleć o uwodzeniu i zająć się czymś innym, gdzie będą szanse na efekty. Życie ułudą, życie wizją "pozytywnej przyszłości", która najprawdopodobniej NIGDY nie nadejdzie, to moim zdaniem TOKSYCZNY SYF.

Mi osobiście uwodzenie dało MEGA, MEGA dużo. To jest najlepsza część mojego życia, która dała mi najwięcej przyjemności, zadowolenia z życia, itd itp. Ale ja mówię o REALNYM uwodzeniu, a nie o "interesowaniu się uwodzeniem", nie o OSZUKIWANIU SIEBIE SAMEGO ILUZJĄ, iluzoryczną wizją lepszej przyszłości, które uprawia wielu ludzi.

Uwodzenie jest łatwe dla niektórych ludzi, ale dla większości ludzi jest TRUDNE. To zależy od różnych czynników - od wyglądu, od poziomu (nie)ogarnięcia psychicznego, od tego w jakim otoczeniu się obraca, itd itp. Każdy człowiek ma swój prywatny "układ sił", układ różnych czynników - zarówno stałych, niezmiennych, jak i takich, które można zmienić. Przy czym te czynniki, które można zmienić, często są trudne do zmiany - kluczowym przykładem tego jest (nie)ogarnięcie psychiczne, które z jednej strony może zostać zmienione, ale z drugiej strony najczęściej nie jest to łatwe. I ogólnie jest tak, że bardzo wielu ludzi ma w kontekście uwodzenia TRUDNY "układ sił".

Jeżeli dla kogoś uwodzenie, zajmowanie się uwodzeniem, jest czymś zbyt trudnym, to moim zdaniem taka osoba powinna być UCZCIWA SAMA ZE SOBĄ i przyznać, że tak właśnie jest, a następnie zająć się czymś innym. Bo jeżeli ktoś ma latami "interesować się uwodzeniem" i nic z tego nie mieć, to chyba lepiej, aby poświęcił ten czasu czemu innemu.

2. "Pozorowane uwodzenie".

"Pozorowane uwodzenie" to mechanizm samooszukiwania się podobny do "interesowania sie uwodzeniem", ale bardziej "zaawansowany" i podstępny. Polega to na tym, że ktoś podchodzi do kobiet, rozmawia z nimi, ALE tak naprawdę bez REALNEJ INTENCJI DOPROWADZENIA DO SEKSU.

Taki facet podchodzi po to, aby "poćwiczyć", aby "zrobić podejście", aby chwilę porozmawiać z kobietą, itd, itp.

Taka osoba taka naprawdę NIE PRAKTYKUJE UWODZENIA. Uwodzenie to DĄŻENIE DO ZARUCHANIA. Zakończone sukcesem lub porażką, ale dążenie do zaruchania.

Jeżeli ktoś nie dąży do zaruchania, to NIE praktykuje uwodzenia. Praktykuje POZOROWANE, PSEUDO-uwodzenie.

Tacy ludzie OSZUKUJĄ SAMYCH SIEBIE. Wmawiają sobie, że praktykują i uczą się uwodzenia, a tak naprawdę praktykują i uczą się POZOROWANIA, UNIKANIA realnego uwodzenia.

Ogólnie jest tak, że w całym uwodzeniu niesamowicie ważnym czynnikiem jest PSYCHIKA. Psychika wpływa i na jakość decyzji, działań faceta, i na kobietę (przez mowę ciała, czyli "Energię"). W ogromnym uproszczeniu - wyluzowany facet zachowuje się inaczej i jest odbierany inaczej niż facet spięty. Ogarnięcie, zmiana swojej psychiki to GŁÓWNY element stania się dobrym uwodzicielem.

W kontekście psychiki, to pozorowane pseudo-uwodzenie jest czymś INNYM od realnego uwodzenia. Bo psychika faceta, który podchodzi żeby np. "poćwiczyć podchodzenie", działa INACZEJ niż psychika faceta, który podchodzi z intencją wyruchania laski.

Jak wiadomo, bardzo wielu facetów ma różnego rodzaju lęki, opory, napięcia w kontekście kobiet. Ale czego dokładnie tyczą się te lęki/opory/napięcia?

Rozmawiania z kobietami? NIE. Przecież większość facetów rozmawia normalnie np. z koleżankami z pracy czy ze studiów.

Może rozmawiania z nieznajomymi kobietami? NIE. Większość ludzi nie ma problemu z rozmową z nieznajomą sprzedawczynią w sklepie, kelnerką, itd itp - O ILE ta rozmowa pozostaje w "poprawnym obyczajowo" kontekście, nie mającym nic wspólnego z uwodzeniem.

Z podchodzeniem do kobiet jest dokładnie tak samo. Większość facetów nie ma problemu z podejściem do nienajomej kobiety i np. zapytaniem się o drogę.

Tak naprawdę lęki/opory/napięcia tyczą się KONTEKSTU UWODZENIA/SEKSU. Tyczą się zaprezentowania się kobiecie jako KANDYDAT NA KOCHANKA. Tyczą się złożenia jej OFERTY SEKSUALNEJ mówiącej zasadniczo "proponuję Ci, abyśmy zostali kochankami".

To bardzo często generuje lęki/opory/napięcia także wtedy, gdy facet dobrze zna kobietę i rozmawia z nią na luzie na różne tematy. Przecież jest masa sytuacji, w których facet chętnie wyruchałby ładną koleżankę, ale nie ma odwagi spróbować. Ona absolutnie nie jest nieznajoma, nie trzeba do niej podchodzić, on czuje się na luzie rozmawiając z nią na różne tematy - dopiero myśl o "ZŁOŻENIU (POWAŻNEJ) OFERTY SEKSUALNEJ", myśl próbie uwiedzenia koleżanki wywołuje lęki/opory/napięcie.

Pisałem już na tym blogu o Szacunku Do Kobiet, o tym, że tak naprawdę ten cały psychiczny syf bierze się z indoktrynacji propagandą moralno-obyczajową, itd itp. A w propagandzie moralno-obyczajowej chodzi oczywiście w pierwszej kolejności o to, aby ludzie się za bardzo NIE RUCHALI, a nie o to, aby nie rozmawiali ze sobą.

Uwodzenie to DĄŻENIE DO ZARUCHANIA, a problemy psychiczne z nim związane to głównie blokady moralno-obyczajowe W KONTEKŚCIE RUCHANIA.

Faceci uprawiający "pozorowane uwodzenie", UNIKAJĄ realnego uwodzenia, UNIKAJĄ realnej konfrontacji z tymi problemami psychicznymi - bo podążanie w tym kierunku powoduje, że zaczynają się ŹLE CZUĆ. Ale z drugiej strony nie chcą przyznać, skonfrontować się z tym, że są zbyt słabi, aby zajmować się realnym uwodzeniem i że w związku z tym przypuszczalnie nigdy nie będą mieli takiego życia seksualnego, jakie chcieliby mieć - bo z tą wizją też CZUJĄ SIĘ ŹLE.

Ich toksycznym "rozwiązaniem" tego problemu jest właśnie "pozorowane uwodzenie" - czyli takie działanie z kobietami, które:

- Jest pozbawione faktycznej intencji wyruchania kobiety, przez co nie konfrontuje zbyt mocno z problemami psychicznymi.

ORAZ

- Z pozoru na tyle przypomina uwodzenie, że daje facetowi poczucie, że on coś robi, że zmierza w kierunku osiągnięcia dobrego życia seksualnego.

 

Ludzie którzy robią "pozorowane uwodzenie", mają problemy psychicznie w kontekście RDZENIA uwodzenia, czyli w kontekście ruchania i prezentowania się kobiecie jako seksualny kandydat. I ci ludzie UCIEKAJĄ od konfrontacji z tymi problemami.

W jaki sposób te problemy mają zostać u nich kiedykolwiek naprawione, skoro oni UCIEKAJĄ od zmierzenia się z nimi?

Praktykowanie "pozorowanego uwodzenia" prędzej utrwali taki właśnie nawyk, wzorzec w psychice danej osoby - czyli utrwali taki stan rzeczy, w którym "uwodzenie" polega na zagadywaniu i rozmawianiu, ale nie ruchaniu.

Ta patologia przybiera u niektórych ludzi GIGANTYCZNE rozmiary. Są ludzie ze społeczności PUA, którzy "zajmują się uwodzeniem" od wielu lat i mają na koncie ponad 1000 podejść, ale nadal mają problem z tym, aby podejść do kobiety z autentycznym nastawieniem "idę do niej po to, aby się z nią ruchać". Pomyślcie o tym, jakie to jest CHORE - tacy ludzie podchodzą do SETEK kobiet, niby w ramach "uwodzenia", ale bez realnej, silnej intencji doprowadzenia do seksu z którąkolwiek z nich.

Takie osoby mimo wszystko czasami zaliczają - bo czasami trafią na "chętną" laskę, która okazuje im na tyle dużo zainteresowania, że zaczynają wierzyć w możliwość zaruchania i podążają w tym kierunku. Co paradoksalnie w pewnym kontekście im szkodzi, bo przekonuje to ich, że sposób w jaki "uwodzą" jest właściwy. W PUA często jest tak, że ktoś kto zalicza np. jedną kobietę na 100, ale uważa, że reprezentuje "dobry" poziom. To ma więcej niż jedną przyczynę, ale "pozorowane uwodzenie" jest jedną z nich.

Dlaczego "pozorowane uwodzenie" to coś niewłaściwego, szkodliwego?

U podstaw "pozorowanego uwodzenia" leży SŁABOŚĆ PSYCHICZNA. I ta słabość psychiczna w jakimś stopniu jest WYCZUWALNA przez kobietę - przez "Energię", mowę ciała faceta. To ma też niekorzystny wpływ na jego decyzje, słowa i zachowania podczas uwodzenia.

Jaką "Energię" może mieć facet, który podchodzi do kobiety, ale bez wewnętrznej, emocjonalnej intencji wyruchania jej, bo czuje się niekomfortowo z seksualnością i stawianiem siebie na pozycji "seksualnego kandydata"?

"Energia" takiego faceta jest ASEKSUALNA, BEZPŁCIOWA. To jest energia typu "chcę z Tobą porozmawiać". To może być nacechowane wyluzowaniem (tylko osiągniętym kosztem braku seksualności), towarzyskością - i to może wywoływać pozytywne reakcje, ale reakcje pozytywne w kontekście towarzyskim, nie seksualnym.

Wielu ludzi tego nie rozumie, nie dostrzega, ale kobieta na poziomie intuicyjnym, emocjonalnym, w jakimś stopniu WYCZUWA z jakiego typu facetem ma do czynienia i postrzega, traktuje go ADEKWATNIE względem tego. Nie w sensie precyzyjnej, w pełni świadomej diagnozy typu "ten facet jest taki i taki, więc powinnam go traktować tak i tak". Tylko w sensie pewnej EMOCJI, ODCZUCIA, które wskazuje jej pewien sposób traktowania faceta.

Jeżeli facet jest towarzyski, ale ASEKSUALNY, to często jest tak, że kobieta z nim rozmawia i niby wszystko idzie dobrze, lecz gdy on rozochocony próbuje popchnąć to w jakimś bardziej seksualnym kierunku, to nagle atmosfera siada, a laska zaczyna mu robić problemy. Często facet czuje się w tym kontekście wręcz "oszukany" - bo w jego mniemaniu "wszystko szło tak dobrze", a potem nagle się rozwaliło. Taki facet nie rozumie tego, że szło dobrze, ale tylko TOWARZYSKO, a nie seksualnie. I w rzeczywistości nie ma mowy o jakimkolwiek "oszustwie", czy zachowaniu nie fair ze strony kobiety - tak naprawdę on dostał DOKŁADNIE TAKIE traktowanie, jakie sam wywołał.

Chyba każdy słyszał o mitycznym kobiecym odczuciu, które mówi "ten facet ma TO COŚ". To jest zasadniczo to, o czym tutaj mówię. Tylko nie na zasadzie zero-jedynkowej, a na zasadzie płynnej skali.

W tym kontekście warto jest przyjrzeć się temu, jak wygląda kobieca seksualność. A wygląda tak, że BARDZO wiele kobiet ma tendencje do uległości, a nawet masochizmu. Je pociągają dominujący, seksualnie drapieżni, a nawet brutalni czy sadystyczni mężczyźni. Można to łatwo zobaczyć patrząc na popularność powieści "50 Twarzy Greya", w której tytułowy Grey wiąże i biczuje główną bohaterkę. Wiele kobiet ma fantazje seksualne odnośnie bycia gwałconymi - w badanich psychologicznych na ten temat, kilkadziesiąt procent kobiet PRZYZNAŁO SIĘ do tego, że miewa takie fantazje. Tyle się przyznało, a może podejrzewać, że faktyczny procent jest wyższy.

Informacja o tym (po angielsku): https://www.psychologytoday.com/us/blog/all-about-sex/201001/womens-rape-fantasies-how-common-what-do-they-mean

Większość kobiet w głębi serca pragnie ostrego seksualnie, dominującego mężczyzny, który jest ostro zerżnie, wręcz zeszmaci, zniewoli, a nawet będzie je w jakiś sposób poniżał czy krzywdził. Społeczeństwo uczy ich czegoś zupełnie innego, ujmując skrótowo "szanowania się" i wiele z nich szczerze się z tym identyfikuje - ale na bardziej powierzchownym, świadomym, intelektualnym poziomie. A na głębszym, bardziej podświadomym, instynktownym, emocjonalnym poziomie, większość kobiet ma coś zupełnie innego - właśnie potrzebę bycia zeszmaconymi, zniewolonymi, itd.

Swoją drogą, chciałbym w tym miejscu zaznaczyć, że to o czym tutaj mówię to NIE JEST to samo, co mówią różnego rodzaju błędne teorie o "samcach alfa". Teorie o "samcach alfa" to szkodliwa "Anty-Wiedza", która pod pewnymi względami ma coś wspólnego z rzeczywistością, ale pod innymi jest koszmarnie nietrafiona. Moje wrażenie jest takie, że ludzie piszący, wierzący w te teorie , mają ograniczone pojęcie o kobietach i realnym świecie, że wierzą w pewnego rodzaju ideologię.

To co ja tutaj piszę jest oparte na moich PRAKTYCZNYCH doświadczeniach z zarówno uwodzeniem, jak i dominowaniem, szmaceniem, zniewalaniem kobiet. Ja mam powiedzmy "tendencje BDSM", ale bardziej w kontekście kształtu relacji, a nie różnego rodzaju "rekwizytów" jak kajdanki czy pejcze. I bardziej w kontekście dominacji i poniżania, nie sadyzmu. Ja lubię, gdy kobieta czuje się dobrze - i gdy oboje czerpiemy przyjemność z tego, że ona jest moją niewolnicą. Wiele lat temu, w okolicach 2000 roku, myślałem, że mam jakiegoś rodzaju "rzadkie zboczenie" i że będę musiał z tym szukać jakiegoś nikłego odsetka kobiet. Lecz potem się okazało, że uzupełniające się z moimi, "niewolnicze" skłonności zdaje się mieć WIĘKSZOŚĆ, a nie mniejszość kobiet.

Przed teoriami o "samcach alfa" przestrzegam, bo przekazują one masę bzdur, ale jednocześnie mają pewne podobieństwa to tego co napisałem powyżej, więc być może ktoś mógłby pomyśleć, że je potwierdzam. Między innymi - to nie jest tak, że kobietami rządzi "biologia" i bezwarunkowy popęd do "samca alfa". Opisane przeze mnie instynkty seksualne, "niewolnicze" potrafią mieć na kobiety BARDZO DUŻY wpływ, lecz te instynkty generalnie są w dużej mierze uśpione i wymagają rozbudzenia, bez którego najczęściej stanowią istotny, ale wcale nie jakiś super dominujący impuls. A uwarunkowanie przez wychowanie, propagandę społeczeństwa jest potężną siłą, która w dodatku nie wymaga żadnego rozbudzania, bo jest aktywna w powierzchownej, bardziej świadomej części psychiki. Według moich doświadczeń, prostackie stawianie na "biologię" PRZECIWKO "wychowaniu" to BŁĄD - należy działać w sposób jak najbardziej kompatybilny, jak najbardziej zgodny z OBIEMA tymi siłami. Ostatecznie musimy wystąpić przeciwko "wychowaniu", bo ruchanie jest z nim sprzeczne, ale należy to robić w sposób minimalizujący ilość oporów i "zgrzytów".

Ja miałem WSPANIAŁE rezultaty łącząc niewerbalną seksualność i "ostrość" z niewerbalnym ciepłem i życzliwością, a werbalnym byciem miłym i uprzejmością. Co później przechodziło w znacznie ostrzejsze słowa i zachowania - ale dopiero wtedy, gdy została wokół tego zbudowana odpowiednia atmosfera. Dla odmiany, zachowanie "macho" czy "buraka alfa" najczęściej nie prowadzi do niczego dobrego.

Wracając do "pozorowanego uwodzenia", to ten sposób działania, w którym facet jest wewnętrznie, emocjonalnie nastawiony nie na wyruchanie laski, a na "poćwiczenie", "zrobienie podejścia", itd, prowadzi oczywiście w kierunku ASEKSUALNEJ "Energii". Ta energia wcale nie musi być w wyraźny sposób negatywna (choć może) - ona po prostu jest PUSTA, WYBRAKOWANA, BEZPŁCIOWA. I kobieta to w mniejszym czy większym stopniu CZUJE na jakimś instynktownym poziomie.

Tak jak pisałem wcześniej, kobiety generalnie lubią "ostrych seksualnie" facetów - a tu do kobiety podchodzi facet z bezpłciową energią, z emocjonalnie/seksualnie pustą gadaniną, takim "ple ple ple". Jak sądzicie, jaką "ocenę" wystawi mu jej instynktowna seksualność? Na tym poziomie powiedzmy "instynktowno-seksualnym", ona odbiera go jako LESZCZA, jako kogoś "WYKASTROWANEGO", kto kompletnie nie pasuje, nie dorasta do jej potrzeb i fantazji, kim ona w głębi serca mniej czy bardziej POGARDZA.

To nie jest jedyny aspekt, który ma znaczenie. Mężczyzna może być atrakcyjny na innych polach, np. może mieć dobry wygląd, kasę, albo rozegrać to dobrze "towarzysko", potem zbudować Bliskość Emocjonalną, itd itp. Niemniej jednak, nawet jeżeli ma atuty w innych dziedzinach, to ta część psychiki kobiety, część bezpośrednio powiązana z seksualnością, działa PRZECIWKO NIEMU.

"Pozorowane uwodzenie", jeżeli jest praktykowane długo, wykształca wyżej wspomnianą aseksualność jako NAWYK. A mówimy tu nie o nawyku w sensie zewnętrznego zachowania, a o nawyku psychicznym, emocjonalnym - facet przestaje łączyć podchodzenie, rozmawiania z kobietami z seksualnością. I nie ma tego świadomości, nie zauważa, że to robi. Ogólnie trudno jest zauważyć NIEOBECNOŚĆ czegoś, bo właśnie nie ma czego zaobserwować.

Ja przy tym NIE twierdzę, że tacy faceci wcześniej mieli dobrą wewnętrzną, "energetyczną" seksualność, którą potem stracili przez "pozorowane uwodzenie". Bo najprawdopodobniej stali z tym słabo już wcześniej - ale "pozorowane uwodzenie" jeszcze pogłębiło ten problem, a do tego jeszcze wykształciło u nich przekonanie, że "tak wygląda uwodzenie".

W porówaniu z pierwszą patologią, czyli z teoretycznym "interesowaniem się uwodzeniem", "pozorowane uwodzenie" z jednej strony jest lepsze o tyle, że tutaj jest jakieś działanie, z którego mogą być sukcesy. Natomiast z drugiej strony jest to o tyle bardziej niebezpieczne, że osobie tym dotkniętej może być dużo ciężej zdać sobie sprawę ze swojej sytuacji.

Obie patologie biorą się z tego samego źródła, czyli ze SŁABOŚCI PSYCHICZNEJ. Bo jeżeli jakiś facet chce mieć kobiety, a ma ogarniętą psychikę, pozbawiona chorych oporów, to po prostu zdecydowanie, konkretnie dąży do ich zdobywania. To jest EKSTREMALNIE PROSTE w sensie braku skomplikowania, natomiast dla większości facetów jest to TRUDNE w sensie emocjonalnym.

Facet z ogarniętą psychiką:

1. Nie czeka miesiącami, latami na rozpoczęcie uwodzenia, oszukując siebie samego wizjami dobrej przyszłości, która najprawdopodobniej nie nadejdzie. ("interesowanie się uwodzeniem")

2. Nie robi gównianiego pseudo-uwodzenia, w którym chodzi bardziej o zagadywanie i rozmawianie, niż o wyruchanie laski. Nie wmawia sobie, że jest to w jakiś sposób dobre czy właściwe. ("pozorowane uwodzenie")

Na świecie jest MNÓSTWO atrakcyjnych kobiet. I większość facetów nie ma żadnego dobrego powodu, aby nie próbować ich realnie uwodzić. Tak NA SERIO, dążąc realnie do zaruchania. Tylko większość z nich ma w głowie patologie psychiczne, które ich przed tym powstrzymują. Konfrontowanie się z tymi patologiami psychicznymi jest nieprzyjemne, więc faceci uciekają w ILUZJE, które sprawiają, że czują się lepiej.

To tak naprawdę nie jest jakaś bardzo skomplikowana sprawa - po prostu "NIEKONKRETNI" faceci często podchodzą do uwodzenia w "NIEKONKRETNY " sposób. Także w takim sensie, że nie są w stanie konkretnie spojrzeć na to, co faktycznie robią w tej sferze swojego życia, zamiast tego patrząc na to w sposób niekonkretny, "zamglony" samooszukiwaniem się, ucieczką od konfrontacji z rzeczywistością.

Niestety prawda jest taka, że dla większości ludzi uwodzenie jest czymś TRUDNYM. To absolutnie nie jest to, co ta większość ludzi CHCIAŁABY usłyszeć, ale taka jest rzeczywistość. Ja rozumiem to, że konfrontacja z tym jest czymś nieprzyjemnym. Myśl o tym, że jest się słabym i że są ogromne szanse na pozostanie dalej słabym w tak ważnej dla samopoczucia mężczyzny sferze życia, jest na pewno czymś przykrym. Ale UCIECZKA od rzeczywistości, ucieczka w złudzenia, jest moim zdaniem złym rozwiązaniem. Bo to nie da realnych rezultatów, może co najwyżej zmniejszyć to poczucie przykrości. Ale to też tymczasowo - co się stanie, gdy np. po 3 czy 5 latach samooszukiwania się nagle ktoś się "obudzi" i stwierdzi, że jak nie miał efektów (atrakcyjnych kobiet), tak nie ma ich nadal? A jak najbardziej SĄ takie przypadki.

Moim zdaniem uwodzenie należy albo (REALNIE, NA SERIO) praktykować, albo dać sobie z tym spokój. Jeżeli ktoś ma nie mieć dobrych efektów z uwodzenia, to może byłoby lepiej, aby zajął się czymś innym i miał dobre efekty w tej innej dziedzinie. Wielu facetów nie prowadzi "kariery uwodzicielskiej", poznaje jakąś przyzwoitą laskę przez krąg znajomych i jakoś żyje.

Ja osobiście uważam, że UDANA "kariera uwodzicielska" jest czymś WSPANIAŁYM i na nic innego bym tego nie zamienił. Ale mówię tutaj właśnie o UDANEJ "karierze uwodzicielskiej". A wielu facetów chciałoby tego, lecz niestety brakuje im tego czy innego rodzaju zasobów, przez co ich "kariera uwodzicielska" wygląda bardzo słabo, albo praktycznie w ogóle jej nie ma ("interesowanie się uwodzeniem").

Według wielu moim zdaniem wiarygodnych osób, w społeczności PUA wygląda to tak, że MIAŻDŻĄCA WIĘKSZOŚĆ obecnych w niej ludzi jest słaba z kobietami, nawet po wielu latach "uczenia się uwodzenia" - a do tego ci ludzie są zbyt słabi psychicznie, za mało konkretni, aby szczerze się z tym skonfrontować. Co prawda tam jest POTĘŻNY problem z "Anty-Wiedzą", ale niestety nie odpowiada on za wszystko. Prawie każdy mężczyzna ma w tym kontekście problemy z psychiką, z wieloletnimi negatywnymi uwarunkowaniami wywołanymi propagandą moralno-obyczajową, czemu z reguły towarzyszy tendencja do ucieczki w iluzje chroniące ich dobre samopoczucie. To tyczy się nie tylko ludzi ze społeczności PUA, lecz też ludzi z mainstreamu, z Red Pill, a także niestety przynajmniej części, najprawdopodobniej większości czytelników tego bloga.

Wiedza jaką przekazuje ten blog jest BARDZO wysokiej jakości, jest to z tego co mi wiadomo NAJLEPSZE publicznie dostępne źródło wiedzy o uwodzeniu na świecie. Lecz niezależnie od jakości, jest to nadal jedynie teoretyczna wiedza, "intelektualna" informacja, a nie coś, co może odwrócić wieloletnie "głębokie", emocjonalne szkodliwe uwarunkowania. Niestety przynajmniej część czytelników bloga ma opisane w artykule problemy - (teoretyczne) "interesowanie się uwodzeniem" i "pozorowane uwodzenie". Dlatego napisałem ten artykuł - aby przed tym przestrzec. Patrzcie obiektywnie na to, co faktycznie robicie (lub nie robicie) w kontekście uwodzenia. Nie uciekajcie w iluzje - bo taka postawa ma swoje konsekwencje. I albo uprawiajcie realne uwodzenie, uwodzenie "NA SERIO", albo zajmijcie się czymś innym. Chyba, że ktoś ŚWIADOMIE godzi się na to, że np. za 3 lata będzie tak samo słaby z kobietami jak teraz, albo mikroskopijnie lepszy - ale w takim przypadku niech powie to sobie otwarcie.