O (braku) szacunku do kobiet

Ten artykuł jest artykułem na BARDZO ważny temat. Jest i będzie to jeżeli nie najważniejszy, to przynajmniej jeden z najważniejszych artykułów na tym blogu.

Temat szacunku do kobiet jest też tematem szczególnie kontrowersyjnym. Ten artykul uderza w przekonania moralnie i światopogląd większość mężczyzn. Ale uderza nie dla samego uderzania, a dlatego, że ich przekonania są ograniczające i szkodliwe dla jakości ich życia seksualnego. Paradoksalnie, mężczyźni dla których ten tekst będzie oburzający, są zapewne dokładnie tymi, którym jest on najbardziej potrzebny.

Wiele razy zdarzało mi się być obiektem krytyki związanej ze sposobem, w jaki traktuję kobiety. Pod moim adresem padały zarzuty takie jak "Ty nie szanujesz kobiet!" lub "Traktujesz kobiety jak dziwki!".

Z góry się przyznaję, to wszystko prawda. :)

Nie odczuwam szacunku względem kobiet.

I uważam, że kobiety, podobnie jak mężczyźni, w głębi serca są seksualnymi dziwkami.

Uważam też szacunek względem kobiet za patologię, za głupotę niszczącą życie seksualne i wywołujące frustrację u tysięcy mężczyzn.

Pamiętam taką sytuację, w której pewien znajomy zobaczył mnie na mieście, w ten sam weekend, najpierw z jedną kobietą, a potem z drugą. Kilka dni później znajomy zapytał się mnie, czy któraś z nich jest moją dziewczyną. Odpowiedziałem zgodnie z prawdą, że obie są moimi dziewczynami. W tym momencie on wpadł w widoczne oburzenie i zaczął mi zarzucać, że jestem strasznym draniem i że nie szanuję kobiet. Podczas całej, trwajacej może z pół godziny rozmowy, okazało się, że jego zdaniem ja mam OBOWIĄZEK "traktować kobiety z szacunkiem", co oznacza między innymi to, że nie mogę mieć dwóch kobiet z którymi regularnie się spotykam i sypiam.

Znajomy był dość skrajnym przypadkiem, ale jego przykład dobrze obrazuje problem "szacunku do kobiet". On czuł, że mężczyzna ma OBOWIĄZEK traktować kobiety "z szacunkiem" i narzucać sobie ograniczenia. On nie mógłby mieć dwóch dziewczyn, bo czułby się z tym źle, czułby się WINNY "nie szanowania kobiet"!

Dla mnie to jest coś CHOREGO. Nie tylko to konkretne przekonanie, że nie można mieć dwóch dziewczyn bo coś tam, ale ogólnie, przeświadczenie, że kobiecie NALEŻY się jakiś (monogamiczny) sposób traktowania, nie wiadomo dlaczego, nie wiadomo za co, za sam fakt bycia kobietą.

Inny przykład. Mam znajomego, który ma problemy z prawem i silne tendencje do wszczynania bójek. Jest odważny, pewny siebie, bardzo asertywny, wręcz bezczelny. Z kobietami radzi sobie nieźle, miał ich sporo, a swojego czasu był w wieloletnim związku z krańcowo atrakcyjną kobietą. Miał tylko jedną taką, ale to i tak więcej niż 99% mężczyzn. Facet potrafi rozmawiać z kobietami

na domówkach i śród znajomych, namawiając je całkiem sprawnie na seks. Gdy jednak widzi na ulicy kobietę, która mu się podoba, to nie ma mowy, aby do niej podszedł. Robi się stremowany, spięty i nie jest w stanie podejść. O co tu chodzi?

Dlaczego ktoś, kto w większości sytuacji jest odważny, pewny siebie i bardzo asertywny, nagle zaczyna mieć opory?

Bo nie ma to NIC wspólnego z jego osobowością. Z jego osobowością jest wszystko ok, problemem są jego PRZEKONANIA OBYCZAJOWE. Ma wbite do głowy, że do kobiet podchodzi się na domówce lub w klubie, a nie na ulicy. Podchodzenie na ulicy jest dla niego czymś "niestosownym", ale to wcale nie jest brak odwagi czy pewności siebie jako ogólnych cech osobowości.

Dlaczego potrafi na luzie podrywać laski poznane wśród znajomych/na domówkach, a na myśl o podejściu na ulicy traci cały luz?

To samo. On nie ma fobii przed kobietami, on ma PRZEKONANIE OBYCZAJOWE, że poznanie kobiety na domówce jest czymś normalnym, a poznawanie kobiet na ulicy jest czymś dziwnym i "obleśnym". W sytuacji w której ma przyzwolenie obyczajowe, radzi sobie bardzo dobrze z kobietami. W sytuacji w której tego przyzwolenia nie ma, nie radzi sobie w ogóle.

Ilu jest facetów, którzy w życiu codziennym wykazuje się pewnością siebie i asertywnością (itd itp), ale brakuje im tych cech w kontaktach z kobietami? Moim zdaniem, jest to jakieś 5-10% męskiej populacji, co przekłada się na tysiące takich facetów. Ich problem to przekonania etyczno-obyczajowe, a nie problem z cechami osobowości. Jest też wielu facetów, mających problemy z pewnością siebie czy asertywnością w codziennym życiu. I to jest źródłem ogromnej DEZORIENTACJI, bo tym ludziom się wydaje, że skoro są nieśmiali, to ta nieśmiałość jest przyczyną i źródłem braku pewności z kobietami. Haczyk tkwi w tym, że jest jedną z dwóch przyczyn, im się wydaje, że mają jeden problem, a mają DWA. I nawet gdyby stali się pewni siebie i asertywni, to dałoby to ograniczoną poprawę, bo przeszliby do tych 5-10% mężczyzn, który mają problemy/ograniczenia z kobietami pomimo wysokiej asertywności i pewności siebie.

Prawie każdy facet, którego znam, ma ograniczające, szkodliwe PRZEKONANIA OBYCZAJOWO-ETYCZNE. W obliczu różnych sytuacji z kobietami, ci mężczyźni czują, że dane zachowanie jest "niestosowne", "nachalne", "złe" czy "nie na poziomie". Zwracam uwagę na słowo "czują". Celowo nie napisałem "myślą". Chodzi mi o głębokie, emocjonalne przekonania. Często ktoś na bardziej powierzchownym, intelektualnym poziomie uważa jedno, ale w głębi serca czuje coś zupełnie innego. Wymienienie wszystkich możliwych ograniczających przekonań nie jest możliwe, ale wymienię kilka przykładów dla lepszego wyjaśnienia, o jaki typ przekonań mi chodzi:

1: Podchodzenie do kobiet na ulicy jest czymś niewłaściwym. Kobiety należy poznawać na domówkach i przez znajomych, a nie poprzez nachalne zaczepianie ich na ulicy. To jest coś niewłaściwego, ludzie się tak nie zachowują. Jeżeli podejdę do kobiety na ulicy, to wyjdę na dziwaka/napaleńca/nachalnego zboczeńca. Kobieta się wystraszy albo oburzy, a ludzie się będą ze mnie śmiali.

2: Podchodzenie do kobiet w klubie jest czymś niewłaściwym. Kobiety należy poznawać na domówkach i przez znajomych, a nie poprzez podrywanie w klubie. Kobiety przychodzą do klubu się pobawić, a nie żeby kogoś poznać. Szanująca się kobieta nie pójdzie do łożka z facetem poznanym w klubie, więc jeżeli spróbuję pójść z którąś do łóżka, to ona mi odmówi i jeszcze się na mnie obrazi.

3: Nie mogę pocałować kobiety na pierwszej randce, ona się oburzy i obrazi na mnie. Muszę poczekać na przyzwolenie z jej strony/poczekać kilka randek.

4: Nie mogę dążyć do pójścia z nią dziś do łózka. Przecież poznałem ją dzisiaj/to dopiero nasze 1-3 spotkanie. Jeżeli spróbuję, to ona uzna, że jestem napalonym wieprzem i nie będzie chciała mieć ze mną nic wspólnego!

5: Jeżeli wiem, że ona już kogoś ma, to nici z czegokolwiek. Przecież ona jest zajęta, nic z tego nie wyjdzie, a ja wyjdę w jej oczach na świnię.

6: Jeżeli ja kogoś mam, to nici z czegokolwiek. Sypianie z drugą kobietą, gdy już się jedną ma jest przecież podłe!

7:Muszę być względem niej całkowicie szczery. Jeżeli nie mam najmniejszej ochoty na związek i chcę ją tylko przelecieć, to mam obowiązek ją o tym poinformować. Jeżeli mam już kogoś, to muszę jej o tym powiedzieć. Nie wolno mi kłamać, nie wolno nawet niczego ubarwić. Przecież facet który okłamuje kobietę to amoralna świnia.

8: Muszę dbać o jej potrzeby i interesy, nawet jeżeli ona nie dba o moje. Bo ona jest kobietą, więc jest ode mnie ważniejsza, bo kobiety trzeba szanować.

9: Ocenianie kobiety tylko/głównie przez pryzmat jej urody jest czymś godnym potępienia. Najważniejsza jest przecież osobowość i to na nią należy zwracać uwagę.

10: Zainteresowanie kobietą tylko pod kątem seksu jest czymś godnym potępienia. Jeżeli interesuję się kobietą, to musi to byc coś poważniejszego niż tylko zainteresowanie seksem.

Oczywiście nie każdy facet musi mieć wszystkie wymienione przekonania, przykładowo wielu facetów ma blokadę obyczajową przed podchodzeniem na ulicy, ale nie przed podchodzeniem w klubie. Są też na pewno dziwne przekonania o których zapomniałem lub o których nigdy nie słyszałem. Nie jest to też kwestia "tak lub nie", różni ludzie mogą mieć to samo ograniczające przekonanie, ale w różnym stopniu.

Problem z tymi przekonaniami jest tak naprawdę bardzo prosty. Jeżeli chcemy zrobić coś wbrew naszym przekonaniom etyczno-obyczajowym, to wywołuje to u nas KONFLIKT WEWNĘTRZNY. W przypadku relacji z kobietami polega to na ogół na tym, że z jednej strony mamy pragnienie zdobycia, uprawiania seksu z kobietą która się nam podoba, a z drugiej mamy przekonania etyczno-obyczajowe, które utrudniają nam dążenie do tego celu. W środku nas dochodzi do starcia przeciwnym priorytetów i powstaje konflikt wewnętrzny, który wywołuje negatywne emocje, buduje napięcie i dyskomfort.

W obliczu konfliktu wewnętrznego i wywołanego przez niego dyskomfortu są dwie podstawowe reakcje:

1: Nie robimy tego, co jest sprzeczne z naszymi przekonaniami obyczajowo-etycznymi. Nie podchodzimy do atrakcyjnej kobiety na ulicy czy w klubie. Jeżeli podeszliśmy, to nawet nie próbujemy wziąć numeru czy zaprosić ją do naszego mieszkania. Wzięliśmy numer, ale nie dzwonimy. Jesteśmy na randce, ale nie całujemy kobiety. A nie robimy danej rzeczy dlatego, bo w głębi siebie uważamy, że dana rzecz jest "nieodpowiednia" lub "nieobyczajna", że w jakiś sposób urazi kobietę lub postawi nas w złym świetle.

2: "Przełamujemy się", usiłujemy zignorować konflikt wewnętrzny i robimy to, co jest sprzeczne z naszymi przekonaniami obyczajowo-etycznymi. Odczuwamy dyskomfort, napięcie, negatywne emocje, ale próbujemy pomimo tego "robić swoje". Nie czujemy się z tym w pełni ok, ale podchodzimy do kobiety na ulicy czy w klubie. Odczuwamy w sobie zmieszanie, ale próbujemy wziąć numer czy też wziąć kobietę do siebie do domu. Czujemy się niezręcznie, ale dzwonimy i umawiamy się na randkę. Na randce boimy się próby pocałunku, ale i tak to robimy.

Może się wydawać, że pierwsza reakcja jest zła, a druga dobra. Przecież w pierwszym przypadku "stchórzyliśmy", a w drugim "mieliśmy jaja", tak? NIEPRAWDA!

Żadna z tych reakcji nie jest dobrym rozwiązaniem, obie mają poważne wady. W pierwszym przypadku jest to tylko bardziej widoczne, bardziej oczywiste. Jeżeli nie podejdziesz do kobiety, to jej w ogóle nie poznasz i tym samym nie prześpisz się z nią. Jeżeli nie zaproponujesz kobiecie pójścia do Ciebie, to nie prześpisz się z nią tego wieczoru i w najlepszym przypadku będziesz musiał stanąć przed tym samym wyzwaniem innego dnia, a w najgorszym przypadku drugiej okazji może już nie być.

W przypadku drugiej reakcji, w przypadku "przełamania" czy "odważenia się", negatywne konsekwencje są mniej oczywiste, ale paradoksalnie często bardziej szkodliwe.

Słyszałeś może kiedyś słowa w stylu "Każdy wypada lepiej na luzie"?

To jest 100% prawda. Każdy wypada lepiej, gdy jest wyluzowany. Niestety, prawdą jest też ODWROTNOŚĆ tego zdania. Każdy wypada gorzej, gdy jest spięty, zestresowany. To po prostu widać, inaczej wygląda ktoś, kto jest wyluzowany, a inaczej ktoś, kto jest spięty i musi się zmagać z własnymi negatywnymi emocjami. Kobiety czują się źle w towarzystwie spiętego faceta, doświadczają tego w swoim życiu wiele razy i NIENAWIDZĄ tego.

Jeżeli facet jest spięty, to jego szanse na sukces spadają DRAMATYCZNIE. Nie wiem czy należysz do tych osób, ale bardzo wielu znajomych mówiło mi rzeczy w stylu "Nie rozumiem tego, ale gdy ja pragnę laski i się staram, to jakoś mi nie idzie. A gdy ja nie chcę i olewam laskę, to ona za mną biega".

Znasz ten efekt? Jeżeli nie, to porozmawiaj z kolegami, moim zdaniem jeżeli nie połowa, to przynajmniej 1/4 facetów zauważyła coś takiego.

Staranie się i olewanie nie ma z tym efektem wiele wspólnego. Chodzi właśnie o napięcie, o stres który powoduje, że facet staje się nieatrakcyjny. W sytuacji w której tego napięcia nie ma, ten sam facet często jest na tyle atrakcyjny, aby inna laska aktywnie zabiegała o jego względy.

Nawiasem mówiąc, uważam ten efekt za jeden z KLUCZOWYCH elementów moich sukcesów. Jestem autentycznie wyluzowany w sytuacjach, w których 99.9% facetów jest mniej czy bardziej zestresowana. Ludzie często dziwią się i mówię rzeczy w stylu "Milroh, z całym szacunkiem, wyglądasz ok, ale jak udało Ci się wyrwać TAKĄ laskę?!". I ciężko jest im wytłumaczyć, że jedną z przyczyn jest właśnie to, że ja z tą laską gadałem na takim luzie, na jakim oni gadają z laską, która po prostu im się nie podoba.

Jeżeli ktoś "przełamuje się" i robi coś wbrew własnym przekonaniom etyczno-obyczajowym, odczuwajac w środku siebie napięcie, to niby ma jakąś tam szansę, ale ta szansa jest ułamkiem szansy, którą miałby przy pełnym wyluzowaniu. "Przełamywanie się" najczęściej prowadzi do porażek. A porażki przy przełamywaniu się i obecności negatywnych emocji potrafią prowadzić do jeszcze większej ilości negatywnych emocji, do frustracji i do obniżonego poczucia własnej wartości. I co najgorsze, porażki potrafią prowadzić do błędnych wniosków, do "przyznawania racji" ograniczającym przekonaniom obyczajowym. Na zasadzie "podszedłem do tej laski na ulicy i ona mnie spławiła, tak się zestresowałem i to na próżno, więcej tak nie zrobię, to jest bez sensu".

Samo unikanie zachowań sprzecznych z naszymi przekoniami etyczno-obyczajowymi nie jest żadnym rozwiązaniem. "Przełamywanie się" jest rozwiązaniem o wątpliwej wartości, obciążonym ryzykiem zrażenia się, zbudowania frustracji wynikajacej z porażek. Moim zdaniem jedynym dobrym rozwiązeniem jest USUNIĘCIE, a przynajmniej MOCNE OSŁABIENIE OGRANICZAJĄCYCH PRZEKONAŃ. Musisz w głębi siebie czuć, że dane zachowanie jest całkowicie właściwe i naturalne, że nie ma w nim nic niewłaściwego czy nieodpowiedniego.

To jest dobry moment, aby przypomnieć o zasadniczym temacie tego artykułu, czyli o kwestii (braku) SZACUNKU do kobiet.

Wróć wcześniej, do wymienionych przykładów ograniczających przekonań etyczno-obyczajowych. Ile z nich stanowi formę, wyraz patologicznego szacunku do kobiet? To może nie być oczywiste, ale tyczy się to WSZYSTKICH wymienionych przykładów.

Spójrzmy na przekonanie numer 4. Facet boi się dążyć do seksu, bo poznał kobietę tego samego dnia lub też jest to ("dopiero") ich 1-3 spotkanie. Jego zdaniem próba dążenia do seksu ("tak szybko") spowoduje, że kobieta uzna go za napalonego wieprza i nie będzie chciała mieć z nim nic wspólnego.

Uwaga: bardzo często kobieta w takiej sytuacji (zwłaszcza jeżeli to jest ten sam dzień/1-sze spotkanie) faktycznie może uznać nas za napalonego wieprza. Mi chodzi jednak o przypadki, w których dany facet uważa możliwość szybkiego pójścia do łóżka za coś niemożliwego lub bardzo rzadko spotykanego, za coś mocno nagannego, na co mogą godzić się tylko "dziwki", a nie kobiety które on ma wokół siebie. :)

Moim zdaniem element patologicznego szacunku jest tutaj jaskrawo widoczny. Ten facet ubzdurał sobie i/lub ktoś mu wmówił, że kobiety są o wiele bardziej "cnotliwe" niż są. Do niego nie dociera, że kobiet, które mają na koncie "seks tej samej nocy" nie jest wcale tak mało jak myśli, a kobiet które dałoby się do tego namówić jest jeszcze więcej. On w głębi siebie czuje, że musi "szanować kobietę" i czekać x spotkań zanim będzie mu wolno pchać sprawy w stronę seksu, a jeżeli spróbuje doprowadzić do seksu wcześniej, to jego pozbawione klasy zachowanie niechybnie urazi kobietę.

Przekonanie numer 7. Facet ma obsesję bycia szczerym względem kobiety. Jeżeli chce ją tylko przelecieć, to ma wrażenie, że musi ją o tym szczerze poinformować. Jeżeli już kogoś ma tak samo. Okłamanie kobiety w celu ułatwienia sobie życia jest w jego oczach okropną zbrodnią.

Gdzie tu szacunek? On uważa, że ona ma "z automatu" jakieś przywileje, jakieś prawa, które on ma obowiązek SZANOWAĆ. Ale kto ustala te przywile, prawa i obowiązki? I dlaczego on ma przedkładać jej potrzeby, jej ustalone przez niewiadomo kogo prawa, ponad swoje interesy, ponad swoje potrzeby?

Przekonanie numer 2. Facet boi się podejśc do kobiety w klubie i dążyć z nią do seksu. Bo jego zdaniem kobiety przychodzą do klubów się pobawić, a nie poznać faceta. Według niego szanująca się kobieta chce poznać faceta w "normalny" sposób, a nie pójść do łóżka z facetem poznanym w klubie. A już na pewno tamta laska, która jest ubrana seksownie, ale wygląda (w jego oczach) na taką, którą siebie szanuje, ona to już "na pewno" taka nie jest.

Facet ma bzdurny, wyidealizowany obraz kobiet. Podobnie jak przy omówionym wcześniej przykładzie 4-tym, jemu się wydaje, że one są (statystycznie) o wiele bardziej cnotliwe niż są. Można więc powiedzieć, że żywi do nich przesadny, irracjonalny, szkodliwy względem jego życia seksualnego SZACUNEK.

Patologiczny, szkodliwy szacunek do kobiet można podzielić w przybliżeniu na trzy elementy, trzy przekonania:

1: Kobiety to istoty aseksualne lub o niskim poziomie seksualności. One siebie szanują i ciężko jest je zaciągnąć do łóżka, seksualność jest dla nich czymś trudnym, często obraźliwym. Ja też muszę je szanować, czyli muszę je traktować jako mocno cnotliwe, mało seksualne istoty.

2: Kobiety mają swoje prawa, coś im się należy. I ja muszę to uszanować, mam obowiązek szanować ich prawa i dawać im to, co im się ode mnie należy, nawet jeżeli ja od nich niczego nie dostaję.

3: To co myślą kobiety jest istotne. Ich osobowości i odczucia są istotne. Mam obowiązek szanować ich odczucia, przejmować się tym co myślą i czują.

Ja proponuję i polecam zupełnie inne przekonania:

1: Kobiety to spragnione seksu dziwki, które chcą dokładnie tego samego co my. Kobieta wyglądać na grzeczną dziewczynkę, ale ona tę grzeczną dziewczynkę częściej UDAJE, niż faktycznie nią jest.

Dążenie do seksu jest absolutnie zgodne z potrzebami większości kobiet. A co do mniejszości względem której nie jest: patrz punkt 3.

2: Kobiecie nic się automatycznie nie należy. Jeżeli ona zaspokoi moje potrzeby i sprawi, że sam z siebie będę chciał być dla niej dobry, to taki właśnie będę. Ale do tego momentu NIC się jej ode mnie nie należy i jest dla mnie NIKIM.

3: Ważne są dla mnie tylko osobowości, myśli i odczucia kobiet z którymi sypiam. Jeżeli jakaś kobieta nie daje mi dupy, to jej osobowość, myśli i odczucia NIC dla mnie nie znaczą, ona jest dla mnie NIKIM.

W tym miejscu muszę poczynić istotną uwagę: nie zalecam, nie doradzam nikomu odczuwania nienawiści czy niechęci do kobiet. Wiem z doświadczenia, że moge poglądy na te sprawy bywają czasami interpretowane jako wyraz nienawiści czy niechęci do kobiet, albo też jako próba zmotywowania odbiorcy poprzez wywołanie takich uczuć. NIE, tak nie jest. Nie odczuwam niechęci do kobiet i nie chcę nikogo to takich odczuć nakłaniać. Nakłaniam natomiast do poczynienia realistycznego, obiektywnego spojrzenia i do realizowania swoich potrzeb, swoich pragnień.

Nawiasem mówiąc, poznałem wielu mężczyzn deklarujących pogardę/niechęć względem kobiet, którzy nie odnosili sukcesów z kobietami. Ci mężczyźni są sfrustrowani, ich niechęć do kobiet wynika z porażek i niezdolności do poradzenia sobie z tymi porażkami. Oni są jak uczniowie szkoły podstawowej malujący na ścianie szkoły napis "Nauczyciel Kowalski to idiota". Demonstrują pogardę, ale to okazywanie pogardy jest wmontowane w rzeczywistość, w której nauczyciel sprawuje nad nimi władzę, jest ponad nimi. Absolutnie nie polecam czegoś takiej postawy.

Wracając do tematu tego artykułu, czyli do (braku) szacunku do kobiet, to wcale się nie spodziewam, że samo przeczytanie tego tekstu wyleczy kogoś z tej patologicznej postawy. Samo przeczytanie to niestety o wiele za mało.

Co więc powinien zrobić ktoś, kto ma problem z odczuwaniem szacunku względem kobiet?

Najlepsze rozwiązanie jakie znam, to zmiana przekonań poprzez obserwację, bycie świadkiem sytuacji, w których kobiety pokazują, dlaczego nie warto odczuwac względem nich szacunku. Mam na myśli sytuacje, w których widać, jak łatwo kobiety potrafią się puszczać i że nie jest to żaden "big deal", tylko coś całkiem normalnego i zwyczajnego.

Wielu facetów ma problemy z szacunkiem do kobiet, bo widzą kobiety głównie (tylko) w sytuacjach codziennych, gdy te zachowują się przyzwoicie, przez co taki jest właśnie ich obraz kobiet. To jest jedna z przyczyn, dla których ludzie mało imprezujący (w sensie domówek) mają większe kłopoty z kobietami. Jeżeli ktoś w ogóle nie imprezuje, to widzi kobiety tylko na ulicy, w szkole, na uczelni, w pracy czy w podobnych sytuacjach, gdy one zachowują się "grzecznie". Paradoksalnie kluby też należą do tej kategorii, bo kobiety z jednej strony są ubrane seksownie, są dostępne, ale większość facetów ma poważne blokady obyczajowe i nie potrafi z tego skorzystać, a nawet gdy to ma miejsce, to w pełnym ludzi klubie trudno to zauważyć.

Co innego na imprezie domowej, gdzie wiadomo, kto z kim przyszedł i która laska jest czyjąś dziewczyną, a która właśnie liże się z gościem, którego poznała godzinę temu. Gdy ktoś widzi, jak dziewczyny się puszczają i widzi to po raz któryś z rzędu, na którejś z rzędu imprezie, to zmienia to jego sposób postrzegania kobiet. Oczywiście wiele zależy też od towarzystwa, w którym się imprezuje. Jeżeli impreza jest w "grzecznym" towarzystwie, to jest mała szansa na takie sceny. Jeżeli natomiast impreza jest w towarzystwie mocno "niegrzecznym", to możemy ujrzeć tych scen naprawdę wiele. Ja sam stałem się dobry z kobietami właśnie poprzez długotrwałe imprezowanie z takim "niegrzecznym" towarzystwem, co opisałem na tym blogu w notce "Jak stałem się dobry z kobietami".

Link: http://uwodzenie-milroh.blogspot.com/2012/02/jak-staem-sie-dobry-z-kobietami.html

Chciałbym powiedzieć, że to o czym piszę w niniejszym artykule tak naprawdę nie jest niczym skomplikowanym, to nie jest żadna fizyka kwantowa. Na dobrą sprawę, chodzi tu o posiadanie OBIEKTYWNEGO spojrzenia na kobiety i ich rolę w Twoim życiu, a nie spojrzenia zaburzonego zasadami obyczajowymi czy etycznymi.

To nie jest żadna wydumana ideologia, to są po prostu fakty. W każdym dużym mieście w Polsce są tysiące atrakcyjnych kobiet. Te kobiety w dodatku ulegają "wymianie", bo jeżeli ustawimy sztywne granice, powiedzmy od 18 do 30 lat, to każdego dnia w roku część tych atrakcyjnych kobiet kończy 18 lat, a część kończy 30, więc każdego DNIA w roku "na rynek" wchodzi nowa porcja 18-tek.

Czy jest JAKIKOLWIEK praktyczny powód, dla którego miałbyś się przejmować odczuciami, (wątpliwą) domniemaną obyczajowością czy interesami którejkolwiek z tych tysięcy atrakcyjnych kobiet? Potrafisz takowy wskazać? Jeżeli tak, to powiedz mi o tym, bo mi jak do tej pory nie udało się na to wpaść.

Mężczyzni potrzebują kobiet, to oczywiste. Ale czego DOKŁADNIE potrzebuje mężczyzna od kobiety? Seksu? Tak, jasne. Miłości czy też ogólniej mówiąc, emocjonalnej bliskości? Tak, większość mężczyzna ma takie potrzeby, ja też. Czegoś jeszcze? TAK. URODY. Chciałbyś uprawiać seks z brzydką kobietą? Chciałbyś zbliżyć się emocjonalnie, odczuwać bliskość uczuciową z brzydką kobietą? Brzmi absurdalnie i obrzydliwie, czyż nie? :)

Seks sam w sobie nie jest niczym pożądanym, pożądany jest tylko seks z atrakcyjną kobietą. Z emocjonalną bliskością, w tym także jej skrajną formą, czyli miłością, jest wbrew pozorom TAK SAMO. Mężczyźni zakochują się najczęściej, o ile nie zawsze w przynajmniej trochę atrakcyjnych kobietach. Dlaczego nie zakochują się w brzydkich kobietach? Bo chodzi tu w pierwszej kolejności o URODĘ, a nie o osobowość. Mężczyźni zakochują się w kobietach inteligentych i głupich, dobrych i złych, przebojowych i nieśmiałych, ale w brzydkich już nie. :)

Prawda jest prosta. O wartości kobiety decyduje w pierwszej kolejności jej URODA. Wbrew pozorom jest ona fundamentem nie tylko atrakcyjności pod kątem seksu, ale także fundamentem atrakcyjności romantycznej, emocjonalnej. Przy czym o ile ten pierwszy fakt jest rzeczą powszechnie znaną, o tyle względem tej drugiej rzeczy krąży wiele złudzeń i nieprawdziwych wyobrażeń.

Kobieta ma określoną, naturalną ROLĘ. Kobieta jest DOSTAWCĄ. Dostawcą czego? Dostawcą URODY oraz SEKSU i BLISKOŚCI EMOCJONALNEJ czynionych atrakcyjnymi przez jej urodę.

Im bliżej tej naturalnej, biologicznej prawdy znajduje się Twój umysł i Twoje SERCE, tym lepiej dla Ciebie. To oznacza przejrzyste, nieburzone spojrzenie i niezaburzone emocje. To oznacza brak konfliktu pomiędzy Twoim wnętrzem, a naturalną, biologiczną rzeczywistością.

Im dalej od tego znajduje się Twój umysł i Twoje SERCE, tym gorzej dla Ciebie. To oznacza

zaburzone spojrzenie i zaburzone emocje. To oznacza konflikt, dysharmonię pomiędzy naturalną rzeczywistością, a Twoimi wyobrażeniami, przekonaniami, emocjami.

Wielu mężczyzn ma to w miarę poukładane na poziomie umysłu, ale niepoukładane emocjonalnie, w głębi serca. Niby jako tako widzą, jak to wszystko wygląda, ale na poziomie emocjalnym nadal są "chłopcami mamusi". Ale oczywiście są też mężczyźni, którzy są "chłopcami mamusi" i emocjonalnie i na poziomie umysłu.

Mężczyźni odczuwający szacunek względem kobiet najczęściej "robią" z kobiet coś więcej, COŚ INNEGO niż to, czym kobiety faktycznie są. I ponoszą konsekwencje tego rozdźwięku pomiędzy ich wnętrzem, ich emocjami i przekonaniami, a rzeczywistością świata zewnętrznego.

Na koniec chciałbym, abyś przeprowadził mały eksperyment myślowy. Przypomnij sobie dwie najbardziej atrakcyjne fizycznie kobiety, jakie kiedykolwiek widziałeś w swoim życiu, ale z którymi nigdy nie rozmawiałeś lub z którymi zamieniłeś tylko kilka słów. I wyobraź sobie, że miałbyś dostać jedną z nich "na własność", do czego tylko byś chciał. Do seksu, do związku, do czego byś sobie tylko zażyczył. Ale miałbys dostać tylko jedną z tych dwóch kobiet i zostałaby ona wybrana LOSOWO, poprzez rzut monetą.

Jakbyś się z tym czuł w takiej sytuacji?

W jakim stopniu zależałoby Ci na tym, która z tych dwóch kobiet stałaby się Twoja? A w jakim stopniu myślałbys "SUPER! Dostanę jedną tych dwóch mega lasek i której z nich bym nie dostał, będzie wspaniała!"?

Do czego zmierzam? Do tego, że najprawdopodobniej wcale nie zależy Ci na żadnej konkretnej kobiecie, zależy Ci na posiadaniu kobiety o określonym POZIOMIE URODY. Czyli na kobiecie jako DOSTAWCY urody oraz seksu i emocjonalnej bliskości czynionych atrakcyjnymi przez jej urodę.

Czy chciałbyś uprawiać seks z losowo wybraną spośród tych dwóch najatrakcyjniejszych kobiet, jakie widziałeś w życiu? Jasne, to oczywiste. A co z uczuciowością, poczuciem bliskości, romantycznością?

Czy chciałbyś z tą losową wybraną spośród tych dwóch kobietą pójść na romantyczny spacer po plaży, trzymając się za ręce? Czy chciałbyś się z nią czule przytulać? Szeptać jej we włosy, jaka jest słodka? Słyszeć, jak ona Ci szepcze, że jest jej z Tobą słodko? Czy myśląc o tym masz wrażenie, że

w takich sytuacjach odczuwałbyś głęboką satysfakcję nie tyle seksualną, co emocjonalną, uczuciową? Wyobraź sobie te sytuacje i to jakbyś się w nich czuł. Czy nie czujesz "drgania" emocjonalnego, tak jakbyś już odrobinkę kochał tę kobietę, niezależnie od tego, o którą kobietę spośród tych dwóch miałoby chodzić?

Ale zaraz, przecież Ty z tymi kobietami w ogóle nie rozmawiałeś lub ewentualnie zamieniłeś z nimi tylko kilka słów, tak? Więc tak naprawdę nic o nich nie wiesz. I nie masz pojęcia, jakie mają osobowości, czyż nie? A jednak jak mniemam, JUŻ wiesz, że chciałbyś spędzić z nimi nie tylko seksualne, ale także romantyczne chwile, prawda?

W momencie pisanie tego tekstu nie wiem jakie będą wyniki czytelników bloga w powyższym eksperymencie myślowym, ale wyniki moich znajomych są jednoznaczne: nie tylko pragnienie seksu, ale także pragnienie bliskości emocjonalnej i romantycznego spędzania czasu jest oparte o URODĘ kobiety, a nie jej osobowość.