Psychika Uwodziciela, część 3

W poprzedniej części napisałem o "Powierzchownym" i "Głębokim" poziomie psychiki. Przy czym to nie jest jakaś precyzyjna, naukowa wiedza - to jest moja wzięta z życia obserwacja.

Można to łatwo zobaczyć na przykładzie tego, co się dzieje z ludźmi nieogarniętymi psychicznie w w sytuacjach uwodzeniowych. Przykładowo mamy faceta który pragnie uwodzić kobiety, pragnie mieć więcej kobiet - czyta, ogląda materiały o uwodzeniu, potem przed wyjściem do klubu stara się ładnie ubrać, a następnie idzie do klubu z intencją poznania ładnej kobiety, albo przynajmniej z myślą, że poznanie ładnej kobiety byłoby czymś fajnym. Wchodzi do klubu, widzi atrakcyjną kobietę i tym samym znajduje się w potencjalnej sytuacji uwodzeniowej - może przecież podejść do tej kobiety i spróbować ją uwieść. I gdyby jego zachowanie miałoby być SPÓJNE z jego wcześniejszym zachowaniem i myśleniem, to w tym momencie powinien podejść i podjąć próbę zdobycia kobiety która mu się podoba. Ale wszyscy wiemy, że coś takiego jest rzadkością - najczęściej w takim momencie, już w obliczu samej możliwości podejścia do laski, w facecie POJAWIA SIĘ NAPIĘCIE. Pojawia się stres, negatywne emocje, negatywne myśli, itd, itp - a podejście do kobiety okazuje się być czymś psychicznie trudnym i nieprzyjemnym. I w tym momencie facet albo w ogóle nie podchodzi, albo podchodzi "na siłę", czyli "przełamuje się" - co skutkuje tym, że co prawda podchodzi, ale działa z kobietą będąc spiętym, przez co oczywiście gorzej mu się z nią rozmawia i gorzej wypada on w jej oczach.

To co opisałem powyżej jest tak bardzo powszechne, że często ludzie traktują to jako coś oczywistego i niespecjalnie się nad tym zastanawiają, myśląc o tym na zasadzie "tak po prostu jest", "to jest normalne" i tak dalej. Zdarza się też i to całkiem często, że ludzie wypowiadający się jako rzekomi "eksperci" od uwodzenia, mówią bzdury typu np. "lęku przed podejściem nie da się pozbyć". Jest to nieprawda - ja się pozbyłem, znam też wiele innych takich osób. Jeżeli ktoś Wam mówi "tego nie da się pozbyć", to oznacza to, że nie tylko nie wie o czym mówi, ale w dodatku ON SAM ma z tym nadal problem, on sam jest nadal nieogarnięty psychicznie, a zabiera się za doradzanie innym.

Wracając do naszego przykładu z nieogarniętym psychicznie facetem w klubie, to trzeba zauważyć, że w tym facecie funkcjonują PRZECIWSTAWNE SIŁY.

1. Jest jedna część jego psychiki, która CHCE podejść do tej laski i ją zdobyć.

2. Jest inna część jego psychiki, która tego NIE CHCE.

1. Ta część która CHCE to "POWIERZCHOWNY" poziom psychiki, który jest bardziej świadomy (vs podświadomy) i który odpowiada bardziej za myśli niż za emocje. Tym poziomem kieruje logika, jest on racjonalny, w oczywisty sposób zrozumiały. Ten poziom odpowiada za to, że ów facet z przykładu czytał materiały o uwodzeniu celem zwiększenia swojej skuteczności, starał się ładnie ubrać celem polepszenia swojej atrakcyjności, a następnie wybrał się do klubu, bo tam są atrakcyjne kobiety - zwróćcie uwagę na to, jak bardzo racjonalne i zrozumiałe jest dla nas jego postępowanie.

Problem w tym, że ta część psychiki tak naprawdę jest słabszą stroną w konfrontacji z tą drugą - ludzie pozornie są racjonalni, ale w rzeczywistości gdy ma miejsce sprzeczne z tym głębokie uwarunkowanie, to racjonalność często przegrywa. Przykładem może być właśnie stres w kontekście uwodzenia - każdy wie, że patrząc na to racjonalnie jest to bezsensowna kula u nogi, ale świadomość tego faktu niewiele zmienia. Są też inne przykłady, takie jak np. ludzie tkwiący w toksycznych związkach, w których cierpią i są źle traktowani - jest to bez sensu, ale "głębokie", podświadome uwarunkowanie wygrywa z rozsądkiem.

Swoją drogą, ta część Ciebie która w tej chwili czyta i rozumie to co napisałem, to głównie właśnie ta część "Powierzchowna", racjonalna, bo to przede wszystkim do niej dociera informacja przekazywana tekstem/słowami. Co jest generalnie o tyle problemem, że ogólnie w życiu wszelkiego rodzaju rady i przekazywane bezpośrednio tekstem/słowami informacje trafiają nie do tej części psychiki, którą naprawdę należałoby zmienić. Jest to rzecz często spotykana w uwodzeniu - ludzie pakują sobie do głowy informacje, ale w praktyce to niewiele zmienia, bo głębokie uwarunkowania pozostają w ogromnej mierze niezmienione. (pomijam tutaj problem "anty-wiedzy").

2. Ta część która NIE CHCE to "GŁĘBOKI" poziom psychiki, który jest bardziej podświadomy, który odpowiada za głębokie uwarunkowania. To jest ta część naszej psychiki, która odpowiada za powtarzanie wzorców z dzieciństwa - nawet całe dekady po doświadczeniach (i interpretacjach tych doświadczeń/obserwacji) które te wzorce ukształtowały, bardzo często bez naszej świadomości tego procesu. Tak naprawdę na tym poziomie odbywa się to, co nazywamy "kształtowaniem się naszej osobowości" - niezliczone ilości doświadczeń/obserwacji oraz ich interpretacji zostawiają swój ślad, tworząc wzorce wyznaczające nasz światopogląd, nasz sposób myślenia, odczuwania, interpretowania różnych rzeczy, a w szczególności to jakie są nasze "instynktowne" reakcje emocjonalne (w rzeczywistości to wykształcone głębokie uwarunkowanie/wychowanie, a nie wrodzony instynkt). To na tę warstwę psychiki wpływa się poprzez wielomiesięczną czy też wieloletnią psychoterapię - która trwa tak długo dlatego, że pomijając skrajne, traumatyczne doświadczenia, to ta warstwa generalnie zmienia się powoli - długoterminowo, nie krótkoterminowo.

1. U faceta nieogarniętego psychicznie, te dwie części psychiki ze sobą WALCZĄ. Część "Powierzchowna" CHCE uwodzić kobiety, a część "Głęboka" tego NIE CHCE. A dokładniej - na poziomie świadomej decyzji facet chce zdobywać kobiety, ale jest to niekompatybilne z jego długotrwałym, głębokim uwarunkowaniem i "wychowaniem".

2. U faceta ogarniętego psychicznie, te dwie części psychiki ze sobą NIE WALCZĄ. Część "Powierzchowna" CHCE uwodzić kobiety, a część "Głęboka" albo też tego CHCE, albo przynajmniej MÓWI TEMU "OK".

Jakie są tego skutki?

1. U faceta nieogarniętego psychicznie ma miejsce KONFLIKT WEWNĘTRZNY.

2. U faceta ogarniętego psychicznie NIE MA konfliktu wewnętrznego.

To co napisałem powyżej może brzmieć trochę "jałowo", albo niepozornie, bo jest to tylko kilka linijek tekstu. Ale w rzeczywistości jest to coś SUPER ISTOTNEGO, jest to SUPER POTĘŻNA RÓŻNICA.

Można to przyrównać do sytuacji, w której dwie osoby miałyby uprawiać ten sam sport, ale jedna miałaby go uprawiać nosząc plecak wypełniony kamieniami ważącymi kilkadziesiąt kilogramów, a druga byłaby pozbawiona takiego obciążenia. Jest chyba rzeczą oczywistą, że w tym momencie ta druga osoba miałaby DUŻO lepsze efekty, dzięki atutowi który byłby tak naprawdę brakiem obciążenia, brakiem tego plecaka z kamieniami. A z kolei osoba z plecakiem musiałaby dać z siebie niewspółmiernie duży wysiłek, aby zrobić cokolwiek.

W przypadku prawdziwych, materialnych plecaków każdy błyskawicznie zauważyłby o co chodzi - jeden facet ma na sobie plecak z kamieniami, to OCZYWISTE, że jest mu dużo trudniej. Ale materialne plecaki są bezpośrednio widoczne, a obciążenia psychiczne już nie.

Co więcej, chyba każdy człowiek ma za sobą doświadczenie niesienia czegoś fizycznie ciężkiego i nie tylko zna to uczucie, ale zna też różnicę pomiędzy byciem obciążonym, a nieobciążonym. A w przypadku obciążeń psychicznych tak nie jest, bo facet nieogarnięty zasadniczo nie wie jak to jest być ogarniętym i postrzega swój obciążony stan jako normalność, jako swój punkt odniesienia. Przy czym napisałem, że "zasadniczo" nie wie, bo są od tego pewne wyjątki. Chodzi o to, że osoby nieogarnięte, a przynajmniej niektóre z nich, mają czasami w swoim życiu kilka "wyjątkowych momentów", w których chwilowo coś przestawia się w ich psychice i kiedy na krótki okres czasu zaczynają działać na o wiele wyższym poziomie niż normalnie, tak jakby "nie będąc sobą". Moim zdaniem w tych momentach następuje "awaria systemu blokad" i to czego te osoby wtedy doświadczają to jest właśnie jakaś forma bycia ogarniętym psychicznie - ich psychika tymczasowo "gubi" plecak z kamieniami i na chwilę doświadczają stanu bez obciążenia, albo przynajmniej z dużo mniejszym obciążeniem.

Z kolei facet ogarnięty czasami rozumie lepiej, czasami gorzej perspektywę nieogarniętego - zależy to od cech indywidualnych, a także od tego, w jakim wieku ktoś się ogarnął. Jeżeli ktoś ogarnął się dopiero na studiach, już jako dorosły człowiek, to będzie miał wiecej wspomnień tego jakie kiedyś sam miał problemy i lepszą empiryczną znajomość perspektywy faceta nieogarniętego. Ale jeżeli ogarnął się już w późnej podstawówce, to dla niego nieogarnięcie to jakieś mgliste wspomnienia z dzieciństwa. (gdyby to kogoś interesowało - tak, są goście, którzy robią się ogarnięci psychicznie już w późnej podstawówce, całując i obmacując dziewczyny na domówkach, w parkach, itd). Ja sam ogarnąłem się w liceum, ale był to wynik mojego świadomego przyjrzenia się tej sferze życia, więc pamiętam więcej niż ktoś kto ogarnął się "nieświadomie".

W tym miejscu chciałbym doprecyzować pewne kwestie tyczące się tego, co napisałem powyżej. Posługuję się tam ułatwiającym tłumaczenie tego wszystkiego, uproszczonym schematem "Ogarnięty vs Nieogarnięty". I to jest dobry, przydatny schemat, natomiast w rzeczywistości jest to bardziej skomplikowane:

1. Różni ludzie bywają różnie "wychowani", ukształtowani na głębokim poziomie względem różnych typów sytuacji i okoliczności, w których można uwodzić kobiety. Mam tu szczególnie na myśli klasyczne "kanały poznawania kobiet", takie jak np. domówka, klub czy ulica. Chodzi o to, że wiele osób ma ogarnięcie psychiczne np. na domówkach, ale ma nie ma ogarnięcia psychicznego w kontekście uwodzenia na ulicy, a czasami także i w klubie. Taka osoba może np. mieć na koncie kilkadziesiąt kobiet poznanych na domówkach, może także w klubach, ale nie potrafi podejść do nieznajomej kobiety na ulicy. I taka osoba JEST ogarnięta, nawet jeżeli to ogarnięcie ma zawężony zakres, bo w tym zawężonym zakresie ta osoba jak najbardziej jest dobra z kobietami. Po prostu ktoś został "wychowany" w środowisku gdzie bzykało się laski poznane w określony sposób i takie jest głębokie ukształtowanie, głębokie uwarunkowanie tej osoby. Podobnie jest z różnymi detalami, takimi jak np.podchodzenie do większej grupy kobiet, albo podchodzenie do kobiety które są bardzo atrakcyjne, podchodzenie do lasek wyglądających sukowato, itd itp - ale to już są mniej istotne kwestie.

2. Tak naprawdę nie jest to zerojedynkowe "ogarnięty albo nieogarnięty", tylko mamy do czynienia z płynną skalą, bez sztywnego podziału na dwie grupy. Względem danego typu sytuacji dana osoba może być bardziej lub mniej ogarnięta - używając przykładu z plecakiem z kamieniami, mamy jakąś płynną skalę, gdzie ktoś może mieć np. 10 kilogramów kamieni i być lekko obciążony, a ktoś może mieć 50 kilogramów i to już jest poważny problem, ale nie tak poważny jak 100 kilogramów.

Istotną rzeczą w tym wszystkim jest to, że ogarnięcie psychiczne to zasadniczo BRAK oporów, BRAK konfliktu wewnętrznego. W poprzedniej części artykułu napisałem o tym, że podejście do kobiet ludzi ogarniętych psychicznie można streścić słowami "KOBIETA SŁUŻY DO RUCHANIA". Kobieta służy do ruchania, a więc dążenie do seksu z nią jest czymś całkowicie normalnym, naturalnym, słusznym, oczywistym, itd itp. Kobieta służy do ruchania, a więc NIE do tego, aby przejmować się tym co ona sobie o nas pomyśli, czy też przejmować się jej odczuciami lub byciem fair względem niej. I to podejście do kobiet, oczywiście obecne na GŁĘBOKIM, a nie jedynie powierzchownym poziomie psychiki, owocuje właśnie BRAKIEM oporów, rozterek, konfliktów wewnętrznych.

Innymi słowy mówiąc, ogarnięcie psychicznie NIE polega na tym, że ktoś ma wyjątkową osobowość, siłę charakteru, ani super odkrywcze spojrzenie na uwodzenie i kobiety. Nie - ktoś ogarnięty psychicznie to tak naprawdę ktoś BEZ OPORÓW, co wynika najczęściej z podejścia do kobiet które jest mniej czy bardziej PROSTE, utylitarne, przedmiotowe, egoistyczne, amoralne. To jest generalnie bardziej BRAK niż OBECNOŚĆ czegoś.

To co opisałem powyżej wywołuje masę trudności ze zrozumieniem, a po części także z zaakceptowaniem tego jak to wszystko wygląda.

Patrząc na to na bardzo abstrakcyjnym poziomie, ludzie często oczekują, spodziewają jakiegoś skomplikowanego, tajnego "SEKRETU" który polegałby na OBECNOŚCI czegoś, np. na posiadaniu jakiejś pozytywnej cechy. Coś PROSTEGO (w sensie braku skomplikowania, nie poziomu trudności), polegającego na BRAKU czegoś, BRAKU blokad, nie pasuje do tych wyobrażeń. Ludzie potrafią nic nie wiedzieć, ale jednocześnie mieć odgórne, błędne wyobrażenia odnośnie tego, jak "powinno wyglądać" to czego szukają. A przez to mogą to łatwo zignorować, uznać że to nie jest to i "pójść dalej", szukając czegoś co tak naprawdę już znaleźli, tylko zignorowali przez błędne wyobrażenia.

Konkretnym przykładem tego jest sytuacja, w której dana osoba nieogarnięta zna jednego czy nawet kilku facetów mniej czy bardziej ogarniętych z kobietami, ale to jacy ci ludzie są nie pasuje do jej wyobrażeń, więc ignoruje ich jako przykład/źródło wiedzy. Powiedzmy przykładowo, że dany ogarnięty facet jest chamski i mało inteligentny, wręcz prymitywny. W tym momencie wiele inteligentnych, kulturalnych osób "na poziomie" może mieć problem z dostrzeżeniem czy też zaakceptowaniem tego, że taki generalnie rzecz biorąc kretyn jest w kontekście uwodzenia lepszy od nich i że mogą się od niego czegoś nauczyć.

Ja osobiście wiele razy słyszałem od inteligentnych, kulturalnych, ale nieogarniętych facetów narzekanie typu "kobiety lecą na chamów". To jest świetny przykład tego, jak ludzie błędnie zwracają uwagę na to, co JEST OBECNE, a nie na BRAK OBECNOŚCI jakiegoś czynnika. Chodzi o to, że jeżeli ktoś jest chamski względem lasek, to oznacza, że występuje u niego BRAK HAMULCÓW/OPORÓW. I to ten BRAK OBECNOŚCI hamulców/oporów odpowiada tak naprawdę za sukcesy, a nie OBECNOŚĆ chamstwa.

Na mniej abstrakcyjnym poziomie, różni ludzie miewają różnego rodzaju błędne wizje tego, jaki jest lub jaki nie jest ktoś ogarnięty z kobietami.

Część facetów ma w głowie obraz osoby ogarniętej jako jakiegoś super "męskiego", twardego gościa z wysokim testosteronem, typ komandosa, może gangstera, "badboya", itd itp. A tak naprawdę z tego co ja widzę po innych i po sobie, to osoby dobre z kobietami z jednej strony nie są w jakiś sposób zniewieściałe czy androgeniczne, ale z drugiej strony są to też super męscy "herosi" - to raczej normalni faceci, z umiarkowanymi odchyłami w obu kierunkach. A tak swoją drogą, to pisałem już na blogu o tym, że były badania naukowe w których badano wpływ hormonów na atrakcyjność rysów twarzy i okazało się, że wysoki poziom testosteronu NIE MA na to wpływu, natomiast istotny jest NISKI poziom kortyzolu, czyli "hormonu stresu". Tam chodziło o rysy twarzy, w tym artkule o psychikę, ale generalnie to pokrywa się z moimi obserwacjami - w uwodzeniu liczy się wyluzowanie, a nie męskość.

Niektórzy faceci mają taką wizę, że ktoś ogarnięty z kobietami to ktoś kto prowadzi bardzo aktywne życie, ktoś ma swoje "pasje", kto bardzo intensywnie realizuje się czy to zawodowo, czy to w zakresie jakichś hobby, zainteresowań. Jest to straszna bzdura, bo nie tylko nie ma takiej zależności, ale w sporej mierze jest zależność ODWROTNA. Pisałem już o tym, że osoby ogarnięte z kobietami to generalnie IMPREZOWICZE. I pisałem też dlaczego - więcej imprez to "statystycznie" rzecz biorąc więcej doświadczenia z kobietami, więcej towarzystwa i wpływu osób dobrze radzących sobie z kobietami. A imprezowicze to często ludzie niezbyt pracowici, niezbyt zdyscyplinowani, którzy myślą raczej o relaksie, imprezach, alkoholu, używkach i laskach, a nie o tym, aby się niepotrzebnie męczyć. W kontekście kobiet dochodzą do tego także kwestie czasowe - jeżeli ktoś pracuje, a ma jeszcze mieć dużo lasek, to kiedy niby ma on mieć czas na jakieś bardziej intensywne zajmowanie się hobby? Oczywiście można dzielić czas pomiędzy jedno a drugie, w jakimś stopniu każdy to dzieli, ale w ostateczności ilość czasu jest ograniczona - może zajmować się wieloma rzeczami po trochu, ale wieloma rzeczami w dużym stopniu już nie. Inna sprawa, że gdy ma się spełnienie i bogate życie w kontekście kobiet, to wiele innych rzeczy "blednie" - ja jestem osobiście bardzo mocno przekonany, że większość ludzi zajmujących się intensywnie różnymi hobby poświęcałaby im znacznie mniej czasu, a może w ogóle by się nimi nie zajmowała, gdyby mieli oni w swoim życiu jako alternatywę "hobby" w postaci odpowiednio atrakcyjnych kobiet. A tak ogólnie moja puenta w tym kontekście jest taka, że osoba ogarnięta z kobietami to bardzo często jest mniej czy bardziej leniwy imprezowicz, a nie jakiś super ambitny tytan pracy, który próbuje w życiu osiągać nie wiadomo jak wielkie cele.

Część facetów to "harcerze" - ludzie z silną obyczajowością i moralnością [w kontekście seksualności/uwodzenia], którzy najczęściej noszą w sobie wyjątkowy silny szacunek do kobiet, a także oderwany od rzeczywistości, wyidealizowany obraz płci przeciwnej. Alternatywną nazwą dla nich mogłoby być "grzeczni synkowie mamusi", ale nie w sensie samodzielności, tylko w sensie naiwnej perspektywy, patrzenia na świat mniej więcej tak, jak ich w dzieciństwie mamusia nauczyła. To są ci faceci, których bardzo często OBURZA to co robią uwodziciele tacy jak ja, bo według nich "tak nie wolno!". Zdarza się też, że wywołuje to u nich NIEDOWIERZANIE, na zasadzie "to niemożliwe, przecież kobiety takie nie są!". Ci ludzie generalnie nie chcą albo nie potrafią zaakceptować tego, jak funkcjonuje świat i jakie są najczęściej kobiety, więc uciekają w myślenie życzeniowe i negowanie tego, co przeczy ich naiwnemu pojmowaniu świata. Jest to ogólnie coś ŻAŁOSNEGO, szczególnie dlatego, że ci ludzie, których pozornie charakteryzuje wysoki poziom moralności, tak naprawdę praktykują zakłamanie - oburza ich gdy ktoś (ja) mówi że okłamuje kobiety, a sami okłamują siebie i próbują okłamywać innych. Tacy ludzie często nie wierzą, czy też może nie chcą uwierzyć w to, że mogą istnieć AMORALNI uwodziciele, odnoszący sukcesy z fajnymi kobietami.Tacy faceci często negują to twierdząc, że amoralni uwodziciele zdobywają tylko "łatwe" kobiety, podczas gdy u tych "porządnych" nie mają szans - a w domyśle chodzi też o to, że niby te "porządne" wybierają tylko "porządnych facetów" jak oni sami. Są to oczywiście bzdury, bo różni uwodziciele ruchają różne laski, w tym także laski pozytywne z charakteru, inteligentne, wykształcone, itd itp. Przy czym często jest tak, że uwodziciel z danego środowiska bzyka laski podobne do siebie. Często ruchacz-dres bzyka dresiary, natomiast elegancki ruchacz z wyższym wykształceniem bzyka eleganckie kobiety z wyższym wykształceniem.

Wielu osobom wydaje się, że osoba ogarnięta psychicznie to ktoś z WYSOKIM POCZUCIEM WŁASNEJ WARTOŚCI. Ktoś "pewny siebie", kto "zna swoją wartość", itd itp. To może być dla wielu czytelników zaskakujące, ale jest to błędne przekonanie, jest to NIEPRAWDA. Bo oczywiście, są uwodziciele z wysokim poczuciem własnej wartości, ale nie wszyscy faceci dobrzy z kobietami tacy są - jest wielu innych, włącznie ze mną, którzy uważają siebie za mniej czy bardziej normalnych ludzi, podchodząc do tego w bardziej zdystansowany, "rzemieślniczy" sposób, bez traktowanie tego zbyt osobiście. Chodzi o perspektywę według której ruchanie lasek to coś normalnego, jedni są w tym lepsi, inni gorsi, ale generalnie nie jest to żaden "big deal". A są też tacy ludzie, którzy potrafią czuć się źle ze swoim życiem, myśleć o sobie źle, a i tak są w stanie działać dobrze z kobietami - to potrafi wyglądać w przybliżeniu tak, że dla nich kobiety to "używka", podobnie jak alkohol, a nie coś na co mieliby zasługiwać czy nie zasługiwać. Generalnie ogarnięcie psychiczne w uwodzeniu zależy nie od naszego poczucia własnej wartości, ale od naszego podejścia do kobiet, naszej obyczajowości i moralności w kontekście uwodzenia. To że w tym wszystkim NIE chodzi o poczucie własnej wartości można łatwo zobaczyć, patrząc na to, że bardzo często dany facet, czy z wysokim czy to z normalnym poczuciem własnej wartości, czuje się ok z podrywaniem kobiety o określonym poziomie urody w kręgu znajomych, natomiast ma opory przed podejściem do nieznajomej kobiety o takim samie poziomie urody w klubie czy na ulicy. Jego poczucie własnej wartości jest cały czas TAKIE SAMO, ale poziom oporów jest RÓŻNY w zależności od okoliczności - to jest pokazuje, że poziom oporów jest uzależniony od czegoś innego niż poczucie własnej wartości. A od czego? Od (głębokiego) wychowania obyczajowego, według którego podrywanie nieznajomych kobiet w klube czy na ulicy jest czymś bardziej "niestosownym" niż czynienie tego samego w kręgu znajomych. I jest wielu facetów z wysokim poczuciem własnej wartości, "znających swoją wartość", dobrze o sobie myślących, itd, którzy są nieogarnięci z kobietami, bo zostali wychowani, ukształtowani w taki sposób, że uwodzenie jest dla nich niestosownym, niewłaściwym zachowaniem.

CDN